Het geknipte werktuig voor de serial killer, moet ik denken als ik op de dating-site foto’s van frisse meisjes zie verschijnen. Voor het eerst in jaren ben ik nog eens op Rendez Vous gaan kijken, dat wak op internet waar mannen en vrouwen van alle leeftijden glühwein zoeken voor de ziel. De geavanceerde zoekmogelijkheden maken het poepsimpel om uit die grote vijver het type op te vissen waarnaar je op zoek bent. Een vrouw met donker haar en bruine ogen, bijvoorbeeld, 32 jaar oud, 1m70 lang, 60 kg, van het sterrenteken Stier, die zich party drinker noemt en dol is op oosterse noedels. Het had Ted Bundy veel nutteloos rondrijden kunnen besparen.

Dat ze niet op zoek zijn naar een relatie, is het schijnheilige zinnetje dat je in veel van die profielen tegenkomt. En wat men het meeste haat ? Leugens en bedrog. Die zijn op de site inderdaad in royale hoeveelheden voorhanden. Naast het werktuig van de vertwijfelde relatiezoeker is zo’n datingsite immers geknipt gereedschap voor wie iets zoekt dat het daglicht niet verdraagt. Zo maakte ik enkele winters geleden kennis met een jonge, alleenstaande moeder die uit geldgebrek haar stookolietank niet gevuld kreeg. Via de datingsite botste zij op een heerschap dat zich Mr. Cash liet noemen en voor de bevrediging van zijn seksuele lusten huisvrouwen boven hoeren verkoos. Seks in ruil voor stookolie, was het verheffende voorstel dat hij haar deed.

De meeste deals die op de datingsite worden gesloten, zijn gelukkig van iets minder bedenkelijk allooi. Toch wordt de scheve schaats er vlot aangebonden. Dat ondervond ook Martine Poorten, een snuggere Nederlandse die er bij toeval achter kwam dat haar man het afgelopen jaar via het internet niet minder dan 13 minnaressen bijeensprokkelde. Een vragenronde langs vriendinnen en kennissen leerde Poorten dat zoiets vaker voorkomt dan je zou verwachten. Ze schreef er een handige doe-het-zelfgids over. Daarin beschrijft ze niet alleen hoe je de symptomen van virtueel vreemdgaan herkent, maar hoe je bijvoorbeeld ook een wachtwoord kan kraken of een harde schijf doorzoekt op bezwarend materiaal. Soms is dat verrassend simpel. Door in Internet Explorer control-h in te drukken, krijg je bijvoorbeeld een overzicht van alle sites waar de afgelopen weken naartoe is gesurft. Het is nog maar een van de onschuldiger tips. Haar uitleg over zoeken met Google desktop, over keyloggers en het traceren van gsm’s is voor vreemdgangers ronduit huiveringwekkend. Een toch wel typisch mannelijk domein wordt hier voor pientere eega’s op genante wijze in kaart gebracht. Hoe verder je leest, hoe meer je beseft : dit boekje kan veel onheil stichten. Poorten koppelt gevoel voor humor aan de gedrevenheid van een grootinquisiteur.

Echte hufters, valse klootzakken, dat is het soort koosnaampjes dat ze overspelige echtelieden opspeldt. Wat een helleveeg, ga je al denken. Tot blijkt dat Martine Poorten in werkelijkheid een… man is, te weten de 43-jarige internetjournalist Henk Rijks. “Als ik het als man had opgeschreven, was het veel minder sympathiek geworden”, verklaarde hij aan de Telegraaf over zijn beslissing om in de huid van een vrouw te kruipen. “Ik zie nu als begin veertiger de eerste scheidingsgolf om me heen. En al die kerels met hun goede banen en tophypotheken hadden binnen de kortste keren een mooie nieuwe vrouw. Dan dacht ik : hoe kent hij die als hij zo hard werkt ?”

Ter voorbereiding van zijn boek – it’s a dirty job but someone has to do it – schreef Rijks zich in op een paar websites. Hij omschreef zichzelf als een slome, dikke, kalende knorrepot. Toch reageerden er meteen vrouwen. “Nou, nou, dacht ik. In de kroeg moet je beter je best doen ! Het internet is een soort virtueel turboleven waar alles sneller gaat. Door de laagdrempeligheid is contact met anderen makkelijk gelegd. In de jaren zeventig had je bescheiden partnerruil in de zitkuil, maar dankzij het world wide web zitten we op een groot hengstenbal ! Het is heel makkelijk scoren. ”

‘Virtueel vreemdgaan – alle digitale geheimen van je partner ontrafeld’ telt 111 pagina’s en is uitgegeven bij Contact. Er is ook een website: www.virtueelvreemdgaan.nl

Jean-paul mulders