Niets zo goed voor de groepsgeest als een gezamenlijke passie. In deze drie Knokse verenigingen gaan gedrevenheid en gezelligheid al jaren hand in hand.

De Sloepe

Bij volksdansvereniging De Sloepe zien ze het als hun missie om de oude volkscultuur in leven te houden. Traditionele klederdracht inbegrepen.

Volksdansvereniging De Sloepe bestaat twintig jaar. Reden te meer voor taart en slingers, zou je denken, maar ook voor hen startte 2020 in mineur. “We hadden een jaar vol activiteiten gepland, maar door het coronavirus konden we sinds maart niet meer samen optreden”, aldus voorzitster Christine Dryepondt. “Het was vreemd om elkaar zo lang niet te zien, want voordien dansten we wekelijks samen.”

“In de Baltische staten worden volksdansen nog steeds met de paplepel meegegeven, of krijgen ze die danspassen zelfs op school aangeleerd. Hier leeft die liefde voor volkscultuur toch wat minder”, vertelt Christine over het wat suffige imago dat volksdans met zich meedraagt. Onterecht, vindt ze, want er zit een enorme variatie in de verschillende dansen. “Ook de moeilijkheidsgraad van de choreografieën verschilt enorm. Er is dus een dans voor elk niveau.”

De Sloepe telt een tachtigtal leden, waaronder twintig kinderen. De jongsten zijn niet veel ouder dan drie, de oudsten een koppel van 77 dat nog steeds perfect meekan met de rest van de groep. “Als je wekelijks samen danst, blijven spieren en gewrichten langer gesmeerd”, weet Christine. “Maar we zijn ook gewoon een gezellige vereniging, met veel aandacht voor onze leden.” Samen brengen ze onze Vlaamse volksdansen wereldwijd aan de man. “In 2004 reisden we met de groep voor het eerst naar Letland om deel te nemen aan een internationale wedstrijd, en nadien volgden onder meer Denemarken, Litouwen, Italië en Polen. Onvergetelijke uitstappen, temeer omdat we ze met zo’n geweldige, hechte groep maken.”

desloepe.be

De Jumpers

Wielervereniging De Jumpers mag zichzelf een van de oudste fietsclubs van Knokke-Heist noemen. Vaste eindbestemming: hun stamcafé Yssi’s.

Volgend jaar zullen De Jumpers een halve eeuw bestaan, en ook voorzitter Philippe Vilein hoort er inmiddels al vierendertig jaar bij. “We leven echt toe naar onze ritten op woensdag en zondag”, klinkt het trots. Maar ondanks het sportieve tempo dat ze aanhouden, blijft toch vooral het groepsgevoel primeren. “We starten altijd samen, en komen ook samen weer aan. Dat is belangrijk, anders houd je een club niet zo lang overeind. We hebben ook altijd een volgwagen mee met reservemateriaal. Zelfs als er iemand uitvalt met een lekke band, hoeven we niemand achter te laten.”

Ook de frisse pint na het fietsen maakt deel uit van de clubcultuur, vertelt Philippe. “In ons stamcafé Yssi’s praten we na elke rit nog een uurtje bij, waardoor ik heel wat van de clubleden tot mijn vriendengroep reken.” Philippe koestert veel mooie herinneringen aan zijn tijd bij De Jumpers. Die ene keer dat ze met de wielerclub naar de Mont Ventoux trokken bijvoorbeeld, tot een genadeloos onweer opstak. “Op sommige wegen stond het water wel twee meter hoog, bijna geen enkele weg was nog bruikbaar. Ons hotel lag gelukkig hoog, zodat we niet zélf met de voeten in het water stonden, maar ook daar moesten we het zonder elektriciteit zien te redden. Twee avonden hebben we daar met z’n allen gezeten met niets anders dan kaarslicht.”

Toen dat vermaledijde virus de kop opstak, was het even gedaan met samen fietsen, maar onproductief waren de voorbije maanden niet. Tijdens de coronapandemie lanceerden De Jumpers immers hun eigen bier, een idee dat al langer sluimerde en waar plots tijd in overvloed voor was. “Er is best wat proefwerk aan voorafgegaan,” geeft Philippe toe, “maar alle clubleden zijn trots op het resultaat. De eerste batch hebben we verkocht onder onze 75 leden, maar die was zó snel de deur uit dat we intussen nadenken over een tweede brouwing.”

dejumpers.be

Voices

Het vrouwenkoor Voices werd opgericht in 2007.

De vaste kern telt vijftien tot achttien zangeressen.

“Heel wat van onze zangeressen zongen in het verleden al samen in Rondinella, het kinder- en jeugdkoor in Knokke-Heist dat nog steeds bestaat”, vertelt voorzitster Myriam Uyttenhove. Ze repeteerden er samen tot ze achttien werden, waarna het leven hen andere richtingen uitstuurde, op zoek naar een carrière of een lief. “Maar na een aantal jaren begon het tóch weer te kriebelen om opnieuw samen te zingen. Toen hebben we onder impuls van dirigent Rudy Van der Cruyssen ons eigen koor opgericht.”

De leden van Voices zijn allemaal vrouwen die vaak jongleren met een drukke job, kinderen en een huishouden. “Meestal werken we dus rond korte projecten van enkele maanden met een specifiek thema, zoals bijvoorbeeld Noorse muziek. Het einddoel is vaak een wedstrijd of een optreden. Zo zijn we eens tweede geworden op de Provinciale Koorwedstrijd in Brugge, het absolute hoogtepunt in het bestaan van onze vereniging.” Waarom het koor zich alleen tot vrouwen richt? “Rondinella was en is nog steeds hoofdzakelijk een meisjeskoor. Er zongen wel wat jongens mee, maar zodra hun stem begon te veranderen, haakten ze vaak af. Aan een meisjes- of dameskoor is ook een specifiek repertoire gekoppeld, en die lijn wilden we aanhouden.”

Al van in het begin was het duidelijk dat ze met Voices enige ambitie koesterden, en dat ze op hetzelfde hoge niveau wilden zingen waarop ze dat vroeger hadden gedaan. “We zijn allemaal muzikaal geschoold, iedereen heeft notenleer gevolgd”, vertelt Myriam. “We hebben een vrij breed repertoire, maar we leggen de focus op eigentijdse klassieke muziek, daar voelt iedereen zich het best bij.” Daarnaast versterkt samen zingen ook de onderlinge banden, benadrukt Myriam. “Zo intens gefocust zijn op een stukje muziek brengt ons echt samen, en na de repetitie wordt er uitgebreid bijgepraat.”

koorvoices.be