Bij Saclà werken we in familieverband. Mijn grootouders werden opgevolgd door mijn vader. Vandaag werk ik op dezelfde plek als mijn oom Lorenzo (63) en mijn broer Giuseppe. Maar zodra we naar huis gaan, wordt het bedrijf even opzij gezet.” En met thuis bedoelt Lucia Ercole een grote oude boomgaard in een golvend landschap aan de rand van Asti. Daar staan vier huizen, gebouwd op verschillende tijdstippen en in verschillende stijlen. Het jongste huis, dat van Giuseppe, is hedendaags, bijna avant-gardistisch. Maar dat moet dat van zijn vader Carlo veertig jaar geleden ook zijn geweest. Sinds Carlo tien jaar geleden de zaak heeft overgelaten aan zijn broer Lorenzo en aan zijn kinderen, brengt hij meer tijd door in zijn huis in Sardinië of waar zijn passie voor hedendaagse kunst hem heen leidt.

Toen Pinin Secondo Ercole en zijn vrouw Pina in 1939 Saclà oprichtten, wilden ze typische producten uit hun eigen streek inmaken zoals kardoen, knolselder en vooral de trots van dit gedeelte van Piemonte, de beroemde quadrato d’Asti(paprika). In enkele jaren tijd diversifieerde het bedrijf en werd het in Italië marktleider met zijn gamma gepekelde olijven. Vandaag vind je Saclà in de hele wereld met zijn pastasauzen, waaronder de beroemde pesto uit Genua. Dit jaar komen 75 miljoen glazen potjes en 25 miljoen plastic zakjes uit de fabriek in Asti.

De man achter die internationalisering is Giuseppe Ercole. Hij voelt zich Europeaan en wereldburger, Engelsman in Birmingham en Amerikaan in Chicago. “Wij moeten voortdurend alert zijn voor de smaak van de mensen. En dat was een revolutie voor ons hier in Asti. Wij zijn nogal introvert, in tegenstelling tot de Toscanen of onze buren uit Alba, die sterk zijn in het overbrengen van hun productboodschap.”

Voor Lorenzo Ercole is het promoten van zijn streek een levensdoel geworden sinds hij twee jaar geleden voorzitter werd van de nijverheidsbond. Hij, de man van de groenten, heeft zich vastgebeten in de locale wijn. “Wij hebben hier een fantastische druivensoort : de barbera. In vijftien jaar tijd hebben de wijnbouwers hier een enorme vooruitgang geboekt. Wijn is een complete filière van de druif tot in het glas. We hebben flessen nodig, verpakkingen, vaten… De Barbera van Piemonte kun je niet in China maken”, zegt hij met een blik van verstandhouding in de richting van zijn dochter Chiara. “Zij studeert economie in Milaan en komt daarna ook in het bedrijf.” Laat Lorenzo over wijn praten en hij heeft het meteen ook over lekker eten, zoals de traditionele bagna cauda en wildstoofpotjes “die om rode wijn smeken. De herfst is trouwens het beste seizoen om hem te drinken.”

’s Zomers gaan deze Piëmontezen, landmannen uit het noorden, met heel de familie naar Sardinië, naar een van de mooiste kusten ter wereld. Giuseppe: “Ik heradem op de boot. Ik ga vaak uit vissen, sportvissen samen met mijn oom. Maar dan zijn we concurrenten, vriend en vijand tegelijk.”

Vrienden zijn het belangrijkste in het leven van Giuseppe, waar ook ter wereld hij zich bevindt. Dat hij houdt van feesten en niet van ceremonies heeft hij bewezen op zijn eigen trouwdag. “Mijn vrouw en ik hadden alles in het geheim georganiseerd. Ik ben op zakenreis naar Australië vertrokken. Daar woont een Italiaanse vriend, die me heeft geholpen. De burgerlijke trouw duurde maar vijf minuten. Daarna hebben we buiten gegeten. Het was prachtig weer. Rond vijf uur hebben we onze families gebeld om te vertellen dat we getrouwd waren. Onze moeders hadden wat tijd nodig om te bekomen. Mijn vader begreep het.”

In de boomgaard van de familie spelen twee kinderen : de driejarige Francesca en haar jongere broertje Filippo. Ze heten Ercole en zijn de toekomst van het familiebedrijf Saclà.