Wonen in hartje Antwerpen en toch in het groen: leve het dakterras

Wie wonen in de stad een beklemmende gedachte vindt, kan ongetwijfeld van het tegendeel overtuigd worden door het appartement van Tom en Anne: met een tuin op vier hoog, maximale lichtinval, optische illusies en speelse kleuren voel je je hier in het hart van Antwerpen meteen op vakantie.

‘Lust je verbena?’, vraagt Tom en hij snijdt enkele takjes af om in de thee te doen. Verse kruiden uit de wilde tuin, en dat op het dak van Antwerpen. Vanop straat valt het groen vermoedelijk slechts een enkeling op, boven waan je je in een decor op vier hoog, met grassen, bloemen en bomen, en postkaartklassiekers als de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, de Sint-Carolus Borromeuskerk en de Boerentoren, maar ook de prachtige Handelsbeurs als buren. De gebouwen rondom hebben warme zandtinten, wat bij valavond voor een goudgele gloed zorgt. Ook het aluminium van de keuken kleurt bijna roze wanneer de zon zakt. Tom: ‘Fiets ik na het werk naar huis, dan voel ik vaak al de donkerte in de straten hangen. Kom ik boven, dan verandert de sfeer. Er hangt hier een lichtheid die ik nooit meer wil missen.’

Casa Mortadella

Zowat vier jaar geleden kochten architect Tom Hindryckx en schoenontwerpster Anne Poesen de bovenste verdieping van een oud bankgebouw in het centrum van Antwerpen. Het dak werd vervangen door een nieuw volume dat nu een ruime woon- en eetkamer met open keuken, Annes bureau en twee dakterrassen omvat. Voor het ontwerp zocht men naar de sfeer van een vakantiehuis, waarbij sterk werd ingezet op lichtinval en speelsheid. Dat levert dan bijvoorbeeld een ‘mortadella-vloer’ op, zoals Tom de roze terrazzovloer omschrijft. Toen de vakmannen de dikke pasta smeerden, kleurde de hele verdieping felroze. Pas toen de diamantschijf de witte granulaten zichtbaar maakte, zwakte de tint af en zakte de ongerustheid over de kleurkeuze. Tom: ‘Zo’n vloer doorstaat de tijd, zelfs al is die roze. Toen ik voor de Biënnale in Venetië was, zag ik een winkel waar een terrazzovloer behandeld werd. Met een klein poliermachientje bracht men de glans en de schoonheid terug van de vijfhonderd jaar oude vloer. Prachtig om te zien. Naar dat soort eerlijke materialen ga ik zelf graag op zoek.’

In deze woning primeert het esthetische vaak op het praktische. Vandaar ook de keuze voor een keuken in aluminium, een materiaal dat veel zachter is dan inox. Anne: ‘Op de keukenkasten lijkt er wel een soort mist te hangen, waardoor ze dromerig en fris ogen. Dat is voor ons zoveel essentiëler dan de gevoeligheid van het materiaal. Dingen verslijten, er komen krassen op en er gebeurt al eens een ongelukje, maar daar liggen wij niet wakker van.’

Tom en Anne leerden elkaar kennen tijdens hun architectuuropleiding. Tom startte samen met Stijn Cockx het bureau LOW Architecten, Anne koos behalve voor Tom voor die andere liefde, schoenen. Hun blik delen ze nog steeds. Het ontwerp van de woning groeide na vele uren van overleg. Een behoorlijk traag, creatief proces met heel wat bedenktijd om de dingen op hun plek te laten vallen. Anne: ‘We wilden een grote, ovale tafel met een big-scale terrazzo-effect als link met de vloer. Ik ben alle dagen met verhoudingen en kleur bezig, dus zo’n project ligt mij. Zeker op kleurvlak ga ik ver. Een klant ziet soms amper het verschil tussen het rood van twee paar schoenen, voor mij maakt een nuance een groot verschil.’ De tafel kwam er pas na twee jaar en vier pogingen om de gegoten acryl egaal te krijgen en in één stuk te behouden. Anne: ‘Dit is zeg maar een prototype, want de tafel is belachelijk zwaar en je ziet de schoonheidsfoutjes. Maar ook hier weer denken we elke dag: wat een leuke tafel, en dan vallen die onvolmaaktheden niet op.’

Blik op oneindig

Op de verdieping eronder, waar de slaapkamers en de badkamers zich bevinden, verandert de sfeer. Wat zachter, maar ook strakker. ‘Meer piano-piano-klassiek’, zoals Tom de sfeer omschrijft. Om het statige karakter van de herenwoning door te trekken, koos hij hier bijvoorbeeld voor visgraatparket, klassieke radiatoren, wasbakjes en vensterbanken in marmer. Ook de deuren vallen op: hoge, brede paneeldeuren die dezelfde grandeur uitstralen als die van een herenhuis, maar dan zonder de krullen en franjes. Toch krijgen ook hier frisse kleuren vrij spel: een badkamer in bubbelgumroze, een post-itgele vloer in de toiletruimte. Daarnaast zette Tom maximaal in op de zichtlijnen en het ruimtelijke gevoel. Tom: ‘Ons appartement is niet klein, maar in een stad woon je uiteindelijk wel compact. Daarom is het belangrijk dat er overal waar je kijkt iets interessants te zien is en je visueel niet op muren of deuren botst. Ook optische illusie zorgt ervoor dat je blik verder reikt.’ Zo is er de dressing in zwart gebeitst essenhout, een smalle ruimte die door de vloerlange spiegel aan het einde dubbel zo lang wordt. Ook de spiegelkast in de hal, die het indrukwekkende schoenenarchief van Anne bevat, zorgt voor lichtheid. Tom: ‘Het goudkleurige laminaat van de kastdeuren wemelt een beetje, waardoor de saaie hoek van negentig graden een soort Rolex-barbiestijl krijgt. Ook binnenin zorgen de spiegels ervoor dat je eindeloos veel schoenen ziet.’

Die techniek wordt trouwens ook buiten toegepast: op het dakterras achteraan maken grote spiegelpanelen dat de tuin minder gekadreerd voelt. Vanuit haar bureau valt Annes blik daardoor op het groen in plaats van op een muur. Het ontwerp is het werk van Ars Horti, die voor een organisch afgebakende, kleurrijke en wilde beplanting zorgde. Een plek ook voor Liv en Rem, die behalve in de woonkamer graag buiten spelen. Anne: ‘Het kunstgras maakt het voor hen toch een pak gezelliger. Ook het hout lakten we wit, nadat er een laagje sneeuw op ons terras lag en daardoor de hele sfeer verzachtte.’ De enige toegeving die het koppel moest maken, zijn de zwarte leisteentjes op de gevel, eigen aan de daken rondom. Tom: ‘Anderzijds wil je toch ook dat je woning aansluiting vindt bij de architectuur rondom. Die verbinding is essentieel in al mijn projecten. Een woning die ‘kijk mij eens’ uitstraalt, dat is niet mijn type architectuur.’