Vakantie in eigen huis: binnenkijken in een eigenhandig gerenoveerde gezinswoning net buiten Rijsel

Net over de Franse grens, op een steenworp van Rijsel, creëerden Marion en Mathieu Hervé een thuis met veel liefde, goede smaak en vakmanschap. Hun opzet: een warm nest waarin een vakantiegevoel heerst.

Het is wellicht dé oplossing voor al wie het liefste het hele jaar met vakantie zou zijn: een huis creëren waarin je je, winter en zomer, ergens ver weg voelt. Dat is in ieder geval wat Marion en Mathieu uit Rijsel voor ogen hadden toen ze dit pand in Marcq-en-Barœul kochten. “We woonden in de stad in een huis uit de jaren dertig, dat we vlak voor de coviduitbraak hadden gekocht. Ik was zeven maanden zwanger van mijn tweede kind en de lockdown woog zwaar. Ik gaf nog borstvoeding toen ik ’s avonds laat, na een avondje uit, een bordje met ‘te koop’ zag hangen. Het stuk grond lag op een kwartier fietsen van het centrum van Rijsel, en het was liefde op het eerste gezicht. Ik stuurde de advertentie om twee uur ’s nachts naar mijn man. De volgende ochtend hebben we meteen gebeld”, vertelt Marion.

Omdat het huis in een volksbuurt ligt, aan het einde van een straatje met arbeiderswoningen, wisten Marion en Mathieu niet goed wat ze bij hun bezoek zouden ontdekken. Verborgen achter een zware poort lag een terrein waar ooit een schoenenfabriek stond, voordat er een huis op werd gebouwd. “Toen we er aankwamen, bleken de buitenmuren turkoois en appelgroen geschilderd, full colour”, lacht onze gastheer. Toch werd het duo meteen verliefd op de tuin en het feit dat de drie slaapkamers erop uitgeven. De natuur is dan ook alomtegenwoordig en het licht wordt binnen nog versterkt door openingen in het dak. “Met jonge kinderen is alles hier eenvoudig. We laten alle deuren openstaan en ze kunnen gaan en staan waar ze willen. Buiten is het rustig, door de omliggende gebouwen zijn we beschut tegen de wind. Het wordt in deze kleine cocon ook snel warm, zodat we het gevoel hebben nog altijd met vakantie te zijn. Niemand ziet ons, we zijn gelukkig op deze geborgen plek”, voegt Marion er glimlachend aan toe.

Koopjesjager

Het duo zag snel het potentieel van de volumes. Om een grotere leefruimte met de keuken te kunnen verbinden, zouden er muren moeten sneuvelen. De kleine mezzanine, die uitkijkt op het eetgedeelte, werd tot dan niet gebruikt en moest dus een invulling krijgen. Er kwam een logeerkamertje, een leuk nest waar de twee kinderen, Marceau (6 jaar) en Paula (3 jaar), zich via de ladder graag met hun vriendjes terugtrekken.

Zonder architect begint het echtpaar aan de verbouwingen. Zij is een dwangmatige koopjesjager en heeft er altijd een sport van gemaakt om tijdschriften te doorbladeren voor inspiratie. Hij zet de ideeën van zijn vrouw om in de praktijk. “We wonen hier nu twee jaar en het is Mathieu die alles heeft gemaakt”, vertelt Marion trots. “Hij is schrijnwerker-meubelmaker en heeft gouden handen.”

De vakman vernieuwde de elektriciteit en het sanitair en richtte de badkamer opnieuw in door hout en tegels te combineren – een idee dat zij op Pinterest zag bij een restaurant. Hij maakte ook alle meubelen op maat: de tafels, de kapstokken, de keukenkasten, de bibliotheek en het tv-meubel dat aan de achterkant dienstdoet als schoenenkastje.

Om er een samenhangend geheel van te maken spoten ze alle delen van het gebouw eerst wit. De vloeren werden geëgaliseerd en voorzien van een lichtgrijze verflaag. Beetje bij beetje werden hier en daar kleuren toegevoegd om het geheel op te fleuren, zoals het heldere blauw in de gezellige slaapkamer van de ouders. Ook hout – gebeitst okoumé en eikenhout – is alomtegenwoordig en brengt warmte en zachtheid in het project. Net als ronde vormen, bij het keukenwerkblad, de kastgrepen en verlichtingsarmaturen tot zelfs de speakers en de schakelaars.

Verder dromen

De typische rondingen van de jaren zeventig vinden we ook terug in de decoratieve vondsten die Marion doet in Rijsel (zie haar selectie adressen hiernaast, red.) of elders, vaak bij La Kasbah, een Brusselse onlineshop. “Veel van wat je hier ziet, is afkomstig van de Emmaüs-winkels (vergelijkbaar met onze kringwinkels, red.), die zijn een goudmijn, ook voor kleding. Ik heb bijna niets anders in mijn kleerkast. Al deze objecten hebben een verhaal, dat ontroert mij. En als sommige aanwinsten niet zo lekker ruiken, zeg ik tegen mezelf: ach, het ruikt een beetje naar de grootmoeder die het lang op zolder heeft bewaard.” De liefde voor tweedehands bracht Marion ook haar zoon en dochter bij, en dan vooral wat speelgoed betreft. “Ze begrijpen het en consumeren op die manier al minder.”

Marion en Mathieu vielen ook voor enkele zeldzamere vintage stukken, die ze vonden in speciaalzaken, en die combineren ze met nieuwer design, zoals de Corniches, wandplanken van de gebroeders Bouroullec, naast de houtkachel. “Mettertijd voegen we details toe”, besluit Marion. “Alles evolueert langzaam als je in een huis woont, omdat je gaandeweg ondervindt wat je noden zijn. We zijn nog volop bezig met het verfijnen van het interieur, en het leuke is dat we dezelfde smaak hebben. Mathieu vertrouwt mij en ik vertrouw hem. Wij vormen een goed duo.”

Een duo mét toekomstdromen: “Ooit willen we samenwerken aan een project aan de Opaalkust of in Bretagne. Als we een leuk domein vinden met huisjes of een gastenverblijf.”

Het is duidelijk dat deze twee nog niet van plan zijn om uit vakantie terug te keren.