Met het gloednieuwe Urban Yard Hotel richtte interieurarchitect Michel Penneman zonet zijn tiende hotel in Brussel in. Maar hoe woont Mister Hotel zelf? In Ukkel creëerde hij een warme plek voor zijn nieuw samengestelde gezin.
De lange eettafel – die de bewoners van een oude bowlingbaan maakten – zet meteen de toon in de hele woning. Ze is bedoeld om er samen mooie momenten aan te beleven. Want toen Michel Penneman en zijn vriendin het dubbel appartement van 300 vierkante meter kochten dat over een grote verkeersas uitkijkt, was hun intentie van meet af aan duidelijk. Ze wilden er een mooie, maar in de eerste plaats vooral aangename plaats voor het hele gezin van maken. ‘Nathalie heeft twee volwassen kinderen van 22 en 26 jaar. Zelf heb ik een tweeling van twaalf. Ik wilde een woning waarin we allemaal samen zouden komen, maar met voldoende ruimtes voor iedereen afzonderlijk’, zegt de Brusselse interieurarchitect.
Met zijn lange gevel en uitkijk op zes verdiepingen hoog viel het ruime, zuidgerichte appartement meteen in de smaak bij Penneman, die het grondig renoveerde. ‘Ik heb ingrijpende verbouwingen uitgevoerd en redelijk veel zaken uitgebroken’, vertelt hij. ‘Ik heb de ruimte opengetrokken en de voorgevel over de gehele breedte voorzien van grote ramen. Achteraan heb ik de indeling volledig omgegooid, zodat ik er vijf kamers van kon maken.’ ’s Nachts slapen zijn kinderen aan de ene en hij en zijn vriendin aan de andere kant. Voor de volwassen kinderen is een gastenkamer voorzien. Een privégang voor zijn vriendin en hem zorgt voor de nodige privacy. De hele indeling kan nog worden aangepast aan de toekomstige behoeften van zijn opgroeiende kinderen. ‘Het is belangrijk dat een woning kan evolueren’, legt de interieurarchitect uit. ‘Ik druk mijn klanten altijd op het hart dat hun kinderen niet klein zullen blijven.’
Eilanden
Wanneer het hele gezin thuis is, kan iedereen zijn eigen ding doen in de royale, multifunctionele woonkamer. Terwijl de een aan het lange kookeiland van Bulthaup zit, installeert een ander zich aan de piano terwijl nog een ander in een boek zit te snuisteren uit een van de druk bezochte boekenkasten. Niemand stoort zich aan de aroma’s uit de keuken wanneer er wordt gekookt. ‘Niet iedereen is fan van zo’n open wooninrichting,’ legt Pennemans uit, ‘maar ik wilde absoluut een centrale keuken. ’s Ochtends is het praktisch wanneer je gehaast bent en ’s avonds kun je samen een aperitief drinken als je aan het koken bent. Verder wilde ik een compacte en praktische keuken, zonder hoge meubelen of vitrinekasten. Dat is allemaal niet nodig.’
De inrichting is authentiek en helemaal niet strak of afgelikt. De architect houdt van eenvoud en koos voor een mooi klassiek eiken parket en wit voor de muren. Hoewel, wit? ‘Het is een beetje grijs dat lichtjes geel oogt in combinatie met de vloer.’ Door in elke ruimte verschillende accenten aan te brengen verhinderden Michel en Nathalie dat de sobere basis zou leiden tot een saai interieur. Ze kozen voor dingen waar ze van hielden en slaagden erin om uiteenlopende objecten met elkaar in evenwicht te brengen.
Invloeden van overal
‘De woonkamerhoek is ingericht met Afghaanse tapijten, Duitse banken uit de jaren negentig, zeteltjes uit de jaren vijftig, een tafel uit de jaren dertig, een werk van Jo Delahaut en een Nederlands wandtapijt. Ik heb ook een zwak voor vazen en keramiek. Kortom, ik hou van alles wat mijn aandacht trekt. De combinatie van al die kleine elementen zorgt overal voor kleur. Dat maakt het allemaal minder streng’, aldus de eigenaar. Het tapijt onder de piano bestelde hij bij Elric Petit van designstudio Big-Game, een van zijn oud-leerlingen uit de tijd dat hij aan La Cambre doceerde. ‘Ik had hem gevraagd om iets urban te maken. Hij bedacht dit tapijt met een print van autowegen’, legt hij uit. Rond de twee lampen in de eetzaal, een model uit de jaren vijftig van Louis Poulsen, hangt een mooi verhaal. ‘Ik had al lang een van die twee lampen bij mij thuis. Nathalie, die toen nog niet mijn vriendin was, had me gevraagd om haar huis opnieuw in te richten en ik had haar die lamp aanbevolen. Nu zijn de twee lampen verenigd.’
ID Michel Penneman
Geboren in 1964 in Brussel en afgestudeerd als interieurarchitect aan de kunstacademie Sint-Lukas.
In 1994 richt hij zijn eigen bureau op.
In 2007 richtte hij The White Hotel in. Later kwamen daar de hotels Vintage, Zoom, Pantone, Yadoya, Hygge, Tenbosch House en Sleepwell bij. Recent nam hij The Scott Hotel, het voormalige Hotel Pantone, onder handen. Dit jaar deed hij de inrichting voor het vijfsterrenhotel MGallery in het vroegere Sofitel Louise en het Urban Yard Hotel aan het Zuidstation.
Daarnaast voert de binnenhuisarchitect ook privéopdrachten uit in particuliere woningen.
Hij werkt momenteel aan de ontwikkeling van een meubelcollectie voor de hotelwereld, een nieuwe ervaring voor hem.
michelpenneman.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
