Het huis dat lacht: het interieur mag uitbundiger voor ontwerpster Jasmien Witvrouwen

Ontwerpster Jasmien Witvrouwen ken je van haar juwelen met humor en ondeugende taal. Sinds ze twee jaar geleden door het oog van de naald kroop, viert ze het leven. En dat vertaalt zich in een vrolijk en uitbundig interieur.

Of je nu wel of niet in engelbewaarders gelooft, het verhaal van de Antwerpse juweelontwerpster Jasmien Witvrouwen is hoe dan ook bijzonder. Jarenlang sukkelde ze met haar gezondheid en dachten artsen dat ze leed aan de ziekte van Crohn. Nog voor haar dertigste verjaardag namen de klachten zulke proporties aan dat Jasmien nauwelijks drie uur per dag haar ogen kon openhouden. “Ik begon bijna te geloven dat het tussen mijn oren zat. Als ik mijn dromen niet kon waarmaken, hoefde het leven voor mij niet meer.” Maar de dag dat de euthanasiepapieren voor haar neus lagen, kreeg ze een hartaanval en kwam aan het licht dat een aangeboren hartafwijking de oorzaak was van al haar fysieke ellende. “Na mijn operatie was niets nog hetzelfde: ik voelde me herboren.”

Suikerspinmachine

De nieuwe start had een weerslag op zowat elk aspect van Jasmiens leven. Ook de woning die ze drie jaar daarvoor had gekocht en verbouwd, strookte niet meer met haar nieuwe ik. “Mijn keuzes waren vroeger veel braver dan nu. Ik ben een uitbundig type, een ‘maximalist’, maar dat weerspiegelde ons interieur helemaal niet.” Onder andere de keuken, waar haar man veel werk in had gestoken, moest eraan geloven. In dit koppel is zij de denker, hij de doener: “Ik word getriggerd door zowat alles in mijn omgeving: in mijn hoofd ontspruiten elke dag honderd-en-een ideeën die in sneltempo ronddraaien, zoals suiker in een suikerspinmachine. Het werkt helend om ze te spuien, ze moeten eruit. Dat is zo in mijn werk en dat loopt in mijn privéleven door”, lacht Jasmien. Haar man houdt van haar uitbundigheid, al toomt hij haar ook af en toe in. “Het zou anders weleens té bont kunnen worden.”

Zo komt het dus dat een overdekt terras bij het huis werd ingelijfd, waardoor de keuken groter werd. Dankzij een grote glazen deur die volledig open kan, doet deze plek in de zomer nog steeds dienst als buitenruimte, maar hebben Jasmien en haar man er nu in de winter ook iets aan. Voor het ontwerp van de keuken namen ze Studio Boîte onder de arm. “Roze, goud en ronde vormen waren onze belangrijkste wensen. Door de muren een bijzondere bruine tint te geven, kreeg de keuken een bizarre maar funky twist. Daar hou ik van.”

Gouden gordijn

Haar vrienden plezieren Jasmien met cadeaubonnen van de kringloopwinkel omdat ze er de deur platloopt en zelden met lege handen huiswaarts keert. Veel van haar vondsten doopt ze daarna in een sprekende kleur zoals Yves Klein-blauw en grasgroen. “Mijn interieuritems in brave gedempte pastelkleuren en zwart heb ik verkocht omdat ze niet meer bij mij passen.” Ook de trap moest helemaal groen worden, maar zo’n verfklus doe je nu eenmaal beter in twee sessies of je kunt tijdens de droogtijd niet naar boven. Toen Jasmien op dag twee naar beneden keek, vond ze het streepjespatroon wel geslaagd, dus hield ze het zo.

Dat de woonkamer en de inkomhal één geheel vormen, geeft een ruimtelijk gevoel aan de benedenverdieping, maar zorgde in de winter ook voor tocht in de nek tijdens het tv-kijken. “We wilden er een muur met glas en staal laten plaatsen. Na de coronacrisis zagen we de prijs op de offerte verdrievoudigen en aangezien we net de keuken hadden betaald, kon dat er niet meer bij. Ineens kwam ik op het idee van een gordijn in lila en spiegelgoud. Nergens vond ik de juiste stof, tot ik een Arabisch adresje op de Turnhoutsebaan in Deurne binnenstapte en er metallic stoffen in alle kleuren aantrof. Op zo’n moment ben ik in extase en hoor ik mijn man ‘focus Jasmien, focus’ tegen me zeggen. Dat moet hij wel vaker herhalen.”

Hoofd te huur

Aan de meeste meubelen en objecten in haar woning hangt een verhaal of herinnering vast, en dat is exact wat Jamien ook probeert te doen met haar juwelen: ze creëert talismannen. “Toen mijn Happy Pills in 2016 het licht zagen, kampte ik nog met frustraties en boosheid omdat het niet duidelijk was wat ik had. Die lading is nu weg, maar het stoute randje zal altijd aan mijn werk blijven kleven. Ik vind het grappig dat je je kunt opmaken voor een meeting waar je tegen opziet en dan kunt kiezen voor woorden als ‘Kiss my Ass’ of ‘Aaien’ in je oren. Dan wordt alles direct veel lichter. Mijn Happy Pills hebben een herkenbare stijl, het zijn asymmetrische oorbellen met bedels enerzijds en stoute, ondeugende quotes anderzijds.” Na haar operatie ontstond er een tweede project: Iron Diary, een dagboek waarin Jasmien haar gevoelens en de progressie in haar revalidatieproces vormgaf in metaal, door juwelen te schetsen. Hiermee heeft ze nog wilde plannen, maar die verklapt ze nog niet.

“Het dromen stopt nooit: ik zou een collectie bewerkte lampen willen maken, een brillenlijn ontwerpen, een tiny house in de Ardennen bouwen en een boek uitgeven. Omdat ik niet al mijn ideeën in juwelen alleen kwijt kan, heb ik een agency. Zo kunnen mijn brein en ‘vuile tong’ worden ingehuurd voor allerlei creatieve concepten. Ook de metamorfose van dit huis is nog niet afgelopen. Ik ben écht Disneyland in persoon: veel informatie, een hoop adrenaline, elke dag spelen en ’s avonds doodmoe in de zetel ploffen.”