Een weekendje Londen gepland? Dan moet een bezoek aan Tate Modern op uw programma, zeker nu het museum op 17 juni een nieuwe vleugel opent van het “Switch House” dat de muzentempel van de hedendaagse kunst dubbel zo groot maakt.
De nieuwe vleugel van New Tate Modern in London is een veelbesproken staaltje architectuur. Tate Modern is immers niet alleen een van de drukst bezochte musea, goed voor 5 miljoen bezoekers per jaar, maar ook een van de hipste. Zeker met de nieuwe toren achter de voormalige krachtcentrale, het Switch House, dat ontworpen werd door de meest spraakmakende architecten van het ogenblik, het Zwitserse duo Jacques Herzog en Pierre de Meuron.
Levende Kunst
Voor het nieuwe Switch House van tien verdiepingen hoog (64,5 m) werden 167.699 bakstenen gebruikt. Door zijn getorste piramidevorm alleen al straalt Switch House enorm veel dynamiek uit. Naast tentoonstellingsruimtes heeft het een riant dakterras met restaurant, van waaruit je zowat het mooiste zicht krijgt over de Londense skyline. Door de Switch kan er veel meer geëxposeerd worden. De vroegere olietanks onderaan worden gereserveerd voor performances. De nieuwe galerie laat vooral de ‘levende kunst’ zien, zoals film, dans en installaties.
De Zwitserse architecten Herzog en de Meuron, winnaars van alle grote architectuurprijzen, van Pritzker tot Stirling, bouwden heel wat iconische gebouwen, zoals het voetbalstadium van de Olympische Spelen in Peking (2008) en het Vitrahaus in Weil-am-Rhein (2007). Ze verbouwden in 2000 ook de Tate Modern en leggen nu de laatste hand aan het Museum M+ in Hongkong.
Opwaardering
Hoewel de nieuwe vleugel dus zeker een bezoekje waard is, blijft ook het hoofdgebouw met de schouwen, in de fifties ontworpen door de vermaarde Sir Giles Gilbert Scott een must. Extra fijn weetje: die Gilbert Scott was ook de man die de iconische rode telefooncellen ontworpen heeft. Tate Modern is ongetwijfeld een gebouw dat de volledige Bankside wijk in Londen een opwaardering heeft gegeven.
Toen het museum in 2000 opende was het immers nog een onaantrekkelijke buurt. Volgens sommigen lag het museum op de verkeerde oever van de Thames. Ondertussen is dit een van dé places to be en rijzen er overal nieuwe gebouwen uit de grond, zoals de nabijgelegen Shard (2012) van Renzo Piano.
Info: www.tate.org.uk/
Piet Swimberghe
