Repasse in Antwerpen: Franse keuken met gebrek aan finesse

Repasse draait op het aloude concept van een tweede service: je krijgt – als je nog honger hebt – een tweede keer opgeschept. In een voormalig café aan de Antwerpse De Koninck-brouwerij willen twee jonge chefs de grandeur en sfeer van een klassieke brasserie oproepen. Het decor ademt nostalgie: een grote ronde toog, witte, gesteven tafellakens en servies waarop de naam van het restaurant prijkt. In een brasserie voelen wij altijd de drang om een coupe champagne te drinken. Die is niet te vinden op de kaart, wel een (te zoete) crémant uit de Loire die ons niet kan bekoren. Het voorgerecht, een ouderwetse garnaalcocktail, wordt in een indrukwekkende coupe geserveerd: knapperige sla, blokjes gepelde tomaat, een hardgekookt eitje, een royale portie grijze garnalen en pittige cocktailsaus zijn een goede start. Al missen we de krakend verse, met de hand gepelde garnalen die je verwacht bij deze klassieker. Aan de overkant verschijnen er garnaalkroketten: een collega-recensent beschouwt de garnaalkroket als dé ultieme brasserietest. In dat geval is Repasse geslaagd: ik proef brosse korst en een vloeiende vulling met krachtige smaak.

De hoofdgerechten, een entrecote en sliptongetjes, worden geserveerd met dunne, krokante en een tikje te droge frietjes, een knapperige kom sla met een zoete dressing en huisgemaakte mayonaise. De sliptongetjes zijn mooi bruin gebakken, maar niet krakend vers. Het vlees is correct bereid en komt met een lekkere vleesjus. Terwijl aan het begin van de avond de ober door de zaal liep met een vergiet vol frietjes om tweede porties uit te delen, moeten wij als laatste tafel geduld hebben tot onze ‘repasse’ verschijnt. Te lang wachten met een leeg bord zorgt ervoor dat het concept wat geforceerd aanvoelt. De dame blanche die we delen als dessert is geen succes: het zoete vanille-ijs zit vol met ijskristallen.

De klassiekers die bij Repasse geserveerd worden, vragen om perfectie en dat lukt vooralsnog niet. Ook de slordige service – zo blijven onze aperitiefglazen tot het einde van de maaltijd op de kleine tafel staan en worden onze jassen niet aangenomen – helpt niet om het bruisende brasseriegevoel op te roepen. Repasse heeft veel potentieel als er evenveel aandacht wordt geschonken aan wat er op het bord ligt als aan het doordachte decor.