Sabine Peeters, auteur van’ Lief voor mijn Lijf’: ‘Het is een lang aanvaardingsproces om te beseffen dat ieder lichaam anders is’

© Kris De Smedt
Katrin Swartenbroux
Katrin Swartenbroux Chef Lifestyle KnackWeekend.be

Make-up artist Sabine Peeters worstelde jarenlang met een laag zelfbeeld en eetstoornissen, maar kwam hier sterker uit. Als ervaringsdeskundige besloot ze het heft in eigen handen te nemen en ging ze op zoek naar antwoorden die ze bundelde in haar nieuwste boek ‘Lief voor mijn lijf’. Weekend.be sprak haar over de relatie die we hebben met ons lichaam, die vaker wel dan niet ‘complicated’ is.

Sabine Peeters is één van onze gasten op ons Body Image debat op 1 december in Gent. Neem deel aan het gesprek en reserveer je ticket hier

Wie Sabine Peeters kent, of haar volgt op sociale media, weet dat zij al jarenlang aan de weg timmert om body image bespreekbaar te krijgen. Als make-up artist, actief in de modesector, neemt ze een belangrijke positie op de barricades in, en door haar verleden dat gekleurd is door een ernstige eetstoornis weet ze zich maar al te goed te verplaatsen in de (jonge) mensen die ze probeert te bereiken. Haar boek ‘Lief Voor Mijn Lijf‘ vormt een belangrijke pion in haar strijd. Het is doorspekt met tips, achtergrondinformatie en duiding van verschillende experts als klinisch psycholoog Ann Vandeputte, seksuoloog en antropoloog Wim Slabbinck en Sensoa, maar tussen de theorie heen weeft Sabine ook haar eigen verhaal, haar eigen gevecht.

“In het begin was ik niet zeker hoe ik het wou aanpakken. Ik wist wél dat het geen huilerig relaas moest zijn – ik heb veel meegemaakt, maar ik ben er positiever uitgekomen. En dat leek mij een belangrijk invalshoek en een bevoorrechte positie, om vanuit die ervaring mensen uit te leggen hoe je relatie met je lichaam tot stand komt en hoe je daaraan kan werken. Ik wou dat de informatie die ik gaf ook wetenschappelijk onderbouwd was, dus ik ben onder andere ten rade gegaan bij Ann Vandeputte. Zij bevestigde dat er nood was aan praktische richtlijnen, dat er veel verhalen de ronde doen in de media waar mensen zich in kunnen herkennen, maar dat niemand spreekt over de volgende stap. Dat is dus waar ik mijn schouders onder wilde zetten.

Hoe lang zat dit boek al te kriebelen?

Sabine Peeters: “Gek genoeg niet zo lang. In Make-Up, mijn vorige boek, heb ik het onderwerp al even kort aangeraakt in een hoofdstuk over schoonheidsidealen, maar een heel boek is nooit in mij opgekomen. Ik dacht ook dat mensen zouden denken: ‘daar is ze weer met haar body image’. (lacht) Ik kan heel fanatiek zijn. Maar op een dag kwam Lannoo met de vraag en is het beginnen kriebelen om iets te schrijven over body image waar mensen écht mee aan de slag kunnen.”

Sabine Peeters, auteur van' Lief voor mijn Lijf': 'Het is een lang aanvaardingsproces om te beseffen dat ieder lichaam anders is'
© –

“Ik ben ergens wel blij dat ik er tot nu mee heb gewacht hoor. Zeven jaar geleden ging ik op een helemaal foute manier met het onderwerp om. Ik haalde magere modellen door de mangel en verheerlijkte het curvy lichaam. Dat was echt gebaseerd op pure frustratie. Door de jaren heen heb ik mezelf flink wat moeten corrigeren en besef ik dat het helemaal niets te maken heeft met dik of dun zijn, maar over dat je je leert verzoenen met je lichaam.”

Je hebt inderdaad heel genuanceerd werk afgeleverd. Je spreekt op een gegeven moment zelfs over (gezonde) voeding en beweging…

Peeters: “Dat was het allermoeilijkste hoofdstuk om te schrijven. Ik vond dat die onderwerpen echt wel aan bod moesten komen – je kan er niet omheen wanneer je schrijft over de relatie met je lichaam – maar het was belangrijk om die er op zo’n manier in te fietsen dat niemand zich verplicht zou voelen om te diëten…”

…Maar op zich is er toch niets mis met een paar kilo kwijt te willen? Dat wil toch niet meteen zeggen dat je slecht in je vel zit of gebukt gaat onder schoonheidsidealen?

Peeters: “Precies. Daarom dat ik dat onderwerp heel zorgvuldig heb afgetast met de hulp van Karolien Olaerts: wat is voeding die je goed doet, en hoe ga je daar op de juiste manier mee om. Diëten heeft vaak een heel hevige bijklank, bijna als een chirurgische ingreep, waardoor mensen naar drastische middelen als shakes en pillen grijpen en daarmee het volledige systeem onderuithalen.

Wanneer een dieet of een voedingsvoorschrift dwingend of eliminerend werkt, dan ga je dat alleen maar meer als een verplichting aanvoelen en ga je daar òòk onder gebukt.

Terwijl diëten ook net zo normaal kan zijn als een week of een maandje wat minder junk food eten. Wanneer een dieet of een voedingsvoorschrift dwingend of eliminerend werkt, dan ga je dat alleen maar meer als een verplichting aanvoelen en ga je daar òòk onder gebukt.”

“Trouwens, gezond eten en sporten heeft op zich niets te maken met (willen) afvallen hé. Het heeft alles te maken met lief zijn voor je lijf. Ik kan enorm genieten van een pizza of chocolade, maar als ik een week slecht heb gegeten merk ik wel dat mijn lichaam nood heeft aan iets voedzamers.”

“Hetzelfde met bewegen. Het is niet alleen zorg dragen voor je lijf, maar het kan je mentaal ook ontladen waardoor je minder stress hebt, beter slaapt en over het algemeen dus ook beter in de wereld staat – een stevige fundering om slechte gedachten aan te kunnen.”

Die slechte gedachten bannen doe je volgens jou zeker niet door ze te overkleven met duizenden motivational quotes

Peeters: “Mensen moeten beseffen dat het ok is om te falen, om je af en toe slecht te voelen of om je droom eens niet na te streven. Al die quotes vertrekken ongetwijfeld vanuit iets positiefs, maar vaak doen ze meer kwaad dan goed en zorgen ze voor extra druk. Bovendien doen ze ook uitschijnen alsof mensen(levens) volledig maakbaar zijn, zolang je maar hard genoeg pusht en je best doet. Alsof je nooit ergens in mag berusten.”

Ik herinner me een artikel dat je gedeeld had via je Facebookpagina, waarin een meisje dat hersteld was van anorexia getuigde dat haar ‘natuurlijk gewicht’ overgewicht was. Ze was genezen, at gezond en deed aan sport, maar ze woog medisch gezien toch te veel. “Als ik dit had geweten voor ik aan mijn genezingsproces begon, was ik er vast niet mee gestart”, schrijft ze.

Peeters: “Het is een lang aanvaardingsproces om te beseffen dat ieder lichaam anders is, en iedereen een andere basis heeft. Mensen denken doorgaans dat als ze zichzelf ‘corrigeren’ wanneer ze afvallen, maar sommige lichamen zijn van nature wat breder of zwaarder dan andere.”

Mensen denken doorgaans dat als ze hun lichaam ‘corrigeren’ wanneer ze afvallen, maar sommige lichamen zijn van nature wat breder of zwaarder dan andere.

“Men gaat er maar wat vaak van uit dat mensen met overgewicht (ik spreek hier niet over zij die ziek zijn en 200 kilo of meer wegen, maar mensen met een paar kilo overgewicht) ongezond en lui zijn, maar wat weten zij? Zij zijn er niet bij wanneer ik voor de zoveelste keer mijn bloed laat controleren, mijn cholesterol check of met mijn dokter mijn gezondheid bespreek. Zolang je van jezelf weet dat je voldoende actief bent en puur en gevarieerd eet moet je echt niet hysterisch worden om die paar kilo teveel.”

Sabine Peeters, auteur van' Lief voor mijn Lijf': 'Het is een lang aanvaardingsproces om te beseffen dat ieder lichaam anders is'
© Kris De Smedt

Wat heeft er eigenlijk voor gezorgd dat body image zo’n thema is dat zo diep zit bij jou?

Peeters: “Ik ben iemand die altijd wil weten waar iets vandaan komt. Toen ik herstelde van mijn eetstoornis ben ik me heel hard in de onderwerpen die mijn psychiater me aanreikte gaan verdiepen. Daardoor ben ik er nog meer bij betrokken geraakt. Daarnaast ben ik ook gewoon heel kritisch en extravert, zo’n mensen belanden wel eens vaker op de barricades. (lacht) Ik merkte meteen dat het een onderwerp was dat echt leefde onder de mensen – telkens ik er iets over schreef kreeg ik heel veel reacties. Niet altijd positief trouwens. Ik herinner me zelfs een bericht van een modejournaliste die me uit het niets berispte via Facebook Message: ‘Don’t bite the hand that’s feeding you.’

Doe je dat niet een beetje?

Peeters: “Ik vind van niet. Ik vraag gewoon om wat meer diversiteit, om na te denken over wat we in beeld brengen. Maar mensen zien je nogal snel als een bedreiging die ze uit de weg willen ruimen. Zonde, want ik vind wel dat meer en meer instanties zich ermee bezighouden. Je ziet tegenwoordig toch al meer curvy, gekleurde of oudere modellen, al zijn we er natuurlijk nog lang niet.”

Ik merkte meteen dat het een onderwerp was dat echt leefde onder de mensen – telkens ik er iets over schreef kreeg ik heel veel reacties. Niet altijd positief trouwens.

Toch moet het voor jou moeilijk zijn om elke dag te werken in een sector die mee verantwoordelijk is voor bepaalde problemen waarvoor jij je inzet?

Peeters: “Ik vind net dat ik in een dankbare positie zit, omdat ik vanbinnenuit dingen mee kan helpen veranderen en aankaarten. Ik ben ook niet de persoon die haar mond zal houden wanneer medewerkers een model “te dik” noemen omdat ze niet in de geleverde sample size past.”

“Toch valt dat hier in België allemaal heel goed mee. Ik sta op de set altijd letterlijk en figuurlijk het dichtst bij de modellen en dat zijn bijna allemaal slimme meiden die weten waar ze mee bezig zijn en goed ondersteund worden. Er is ook niets mis met model willen worden, en er is ook niets mis met heel slank zijn. Er is wel iets mis met de manier van casten als enkel die hele slanke meisjes aan de slag kunnen. De fout ligt niet bij zij die schoonheid in beeld willen brengen, maar bij zij die dat begrip veel te eng zien.”

“Hetzelfde met mijn vakgebied. Ik krijg wel eens te horen dat het zo oppervlakkig is, maar ik zie niet in waarom jezelf opmaken iets negatiefs hoeft te zijn. Het is het vieren en benadrukken van je schoonheid, het is jezelf transformeren en spelen met verschillende looks, zonder dat je je daartoe gedwongen voelt.”

De fout ligt niet bij zij die schoonheid in beeld willen brengen, maar bij zij die dat begrip veel te eng zien.

Ik heb de indruk dat je in je boek heel wat sectoren met de vinger kan wijzen, maar dat je vooral je lezers wil sterken om daar beter tegen gewapend te zijn.

Peeters: “Dat was inderdaad mijn bedoeling. Kijk, er zijn dingen aan het veranderen, maar dat gaat aan het tempo waarin sectoren die veel geld opbrengen veranderen: heel erg traag. Dan moet je de mensen zelf oplossingen aangeven. Die oplossingen kunnen bestaan uit praktische tips, maar ook uit het begrijpen van waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn. Waarom schoonheidsidealen afhankelijk zijn van de economie bijvoorbeeld. Hoe beter geïnformeerd je bent, hoe beter je het een plaats kan geven zonder dat het je opvreet vanbinnen.”

Je geeft ook ouders en leerkrachten tips. Is dit het eerste boek dat het onderwerp zo benadert?

Peeters: “Ik ben er in ieder geval nog geen tegengekomen in België. Ik heb Lief Voor Mijn Lijf zodanig geschreven dat iedereen ermee aan de slag kan: kinderen, ouders, leerkrachten,… De informatie helpt je dingen beter begrijpen terwijl de praktische tips ervoor zorgen dat er dingen in beweging gezet kunnen worden en je vraagtekens leert zetten bij gedachten of gewoonten die onschuldig lijken.”

“Want ja, iedereen heeft wel eens te maken met een periode waarin zijn of haar zelfbeeld wat lager ligt, maar niet iedereen beseft dat dit soms ook problematisch kan worden. Een laag zelfbeeld hindert mensen op meer manieren dan ze mogelijk achten: het tast hun psychische en fysieke gezondheid aan, ze laten kansen liggen omdat ze niet durven of zichzelf niet genoeg waard vinden, … als ik daaraan denk, aan al dat talent dat verloren gaat, die dromen die opgeborgen worden, dan weet ik meteen weer waarom ik dit boek geschreven heb.”

Als ik denk aan al dat talent dat verloren gaat, die dromen die opgeborgen worden omdat mensen zich slecht in hun vel voelen, dan weet ik meteen weer waarom ik dit boek geschreven heb.

,

Af en toe geef je lezingen op scholen. Zet het onderwijs voldoende in op body image?

Peeters: “Toen ik in het middelbaar zat was daar niks rond te doen. Er kroop zoveel tijd in godsdienst en de theoretische basis van filosofie, maar er werd nooit in groep nagedacht en gesproken over dat emoties, zelfbeeld, pesten;… Ik weet natuurlijk niet hoe het in alle scholen zit maar ik merk dat de vraag best wel aan het groeien is, dat pedagogen er echt wel werk van willen maken.”

“Wanneer ik met leerkrachten spreek zijn ze unaniem: het is ontzettend hard nodig, want ze zitten met de handen in het haar. Onlangs nog vertelde een vrouw die al twintig jaar les gaf dat ze het nog nooit zo erg had geweten. Dat (meisjes dan vooral) altijd wel bezig waren met schoonheidsidealen en dat een laag zelfbeeld typisch is voor de puberteit, maar dat het de laatste jaren ongezien is. Hoe jongeren, kinderen van twaalf zelfs, verstrikt geraken in ernstige eetstoornissen, hoe ze clubjes vormen om samen zichzelf te snijden,… Het gebrek aan respect voor het eigen lichaam bij adolescenten is ongezien tegenwoordig.”

Wanneer ik met leerkrachten spreek zijn ze unaniem: het boek is ontzettend hard nodig, want ze zitten met de handen in het haar.

Je zou bijna denken dat het een taak voor de overheid is…

Peeters: “Daar ligt inderdaad een grote verantwoordelijkheid, maar het lijkt alsof ze zich daar niet van bewust zijn. Om te sussen goochelen ze dan eens met woorden als suikertaks of vettaks, of een campagne zonder diepgang, maar dat heeft weinig impact op de mentale gezondheid van onze maatschappij.”

Jij komt over als iemand die alles mooi op een rijtje heeft. Heb je zelf nog iets geleerd uit dit schrijfproces?

Peeters: “Ja, dat ik nog heel veel werk voor de boeg heb. Aan mezelf bedoel ik dan. Dat boek heeft heel wat schuifjes opnieuw open getrokken, en het schrijven ervan was voor mij misschien wel net zo’n groot leerproces als dat het lezen ervan voor mijn lezers zal zijn.”

Lief voor mijn lijf (€19,99) van Sabine Peeters wordt uitgegeven door Lannoo.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content