Puistjespositivisme

Sofie Albrecht heeft een wel heel radicale behandeling voor haar acné: “Er zit weinig anders op dan mijn probleem positief te benaderen. Althans: dat probeer ik toch.”

Veertig-plus en nog pukkels? Dan verdwijnen alle tekenen van ouderdomsverval plots naar de achtergrond

Veertig-plus en nog pukkels! Ik kan me er geregeld over opwinden, maar eigenlijk heb ik er een haatliefde verhouding mee. Omdat er weinig anders op zit probeer ik het positief te benaderen: puistjes als symbool van jeugdigheid. (Een platte buik of strakke billen was beter geweest, maar kom.)

Eén voor één kondigen de tekenen van verval zich aan: het begint met een grijs haar, een opmerking van de verkoopster in de parfumerie over liftende crèmes, wallen die zich niet meer laten verjagen met een plens koud water, … Maar zolang je je kan druk maken om een prominente puist, verdwijnt dat naar de achtergrond.

Als beautyjournalist heeft het ook een voordeel: een pukkelkop is de ideale testcase om te ontdekken welke crèmes de poriën verstoppen en welke lotions écht helpen om de schade binnen te perken te houden. Het stimuleert me om mijn make-up technieken te perfectioneren.

Zolang die ettertjes de kop op steken kan ik op mijn twee oren slapen: ik zit nog niet in de menopauze!

Acné is bovendien een spiegel: bepaalde zones in je gezicht zouden volgens oude Indische en Ayurvedische geneeskunde verbonden zijn met specifieke organen. Je lichaam probeert je zo iets te vertellen. Puisten op je voorhoofd? Een kwestie van teveel junk en vet eten. Uitslag op je kin? Razende hormonen! Cysten op je wangen? Dan eet je teveel suiker, zuivel of vlees. Of bel je teveel (met een vuile telefoon).

Handig dus, zo’n pukkel die je vertelt waar je moet bijsturen. Minder te spreken ben ik over hun timing: steevast voor een feestje, tijdens een weekendje weg of een event met perfecte beautyredactrices. Maar ik bekijk het van de positieve kant: zolang die ettertjes de kop op steken kan ik op mijn twee oren slapen: ik zit nog niet in de menopauze!