Dit zijn Debbie (39) en Lander (40), ze zijn samen sinds het vijfde middelbaar en hebben intussen twee zoontjes.
Hij was een grunge-gast met lang haar en een Solex. Hij deed erg zijn eigen ding’, vertelt Debbie. ‘Ik daarentegen was verlegen, reed met een Camino en hing rond in het housemilieu van mijn eerste vriendje.’
‘Ondanks die uitersten trokken we almaar meer met elkaar op’, zegt Lander. ‘We lachten samen om de verbazing van onze klasgenoten, die eerder dan wij dachten dat we een koppel zouden worden. In het vijfde middelbaar moesten we toegeven dat we echt verliefd waren.’
Debbie knikt. ‘Ik was gevallen voor Landers humor en voor zijn wereldse blik. Ik gaf hem een baksteen en een ballon, want ik wilde met hem aan een toekomst bouwen, maar het moest ook luchtig blijven.’
‘Tot op vandaag zijn onze intenties steengoed, maar we bekijken het dag per dag’, zegt Lander. ‘Het is niet omdat we al zo lang verbonden zijn dat we automatisch samenblijven’, vult Debbie aan. ‘Als moraalfilosofen stellen we alles in vraag, ook onszelf. In de liefde dragen we geen harnas, maar zeggen we de naakte waarheid.’
‘Drie jaar geleden was het even moeilijk’, bekent Lander. ‘We hebben toen wat patronen moeten aanpakken. De zorg die Debbie al zo lang voor haar familie draagt, woog op onze relatie, maar intussen heb ik geleerd die mee te dragen.’
‘In een lange relatie moet je in elkaars schoenen kunnen stappen en elkaar veel gunnen’, vindt Debbie. ‘We genieten nu heel bewust en blijven elkaar ook originele, persoonlijke attenties geven. Daarin zijn we nog altijd zoals verliefde tieners.’
