Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Sara (43) en Peter (46)*, zitten allebei in de gevangenis van Brugge en willen daar binnenkort trouwen.
Al van toen ze 15 was, vind ik haar een schoon, lief meisje’, vertelt hij. ‘Maar ik was 18, dus ze was een beetje te jong voor mij. Niet veel later verhuisde ik naar Parijs om er te werken, maar elke keer dat ik terugkwam naar onze geboortestad en ik haar vader zag, vroeg ik naar haar. Hij moest jammer genoeg zeggen dat drugs haar in de greep hadden gekregen én hielden. Op een dag, ze was 36, heb ik gezegd: ‘Kom een keer mee met mij.’ We dronken de hele nacht cuba libres en ’s morgens was er een zoentje.’
Ze lacht. ‘Een week later verhuisde hij terug naar België om voor mij te zorgen. Niemand kon het geloven, maar na drie maanden was ik clean. Hij heeft mij echt de ogen geopend en vandaag, acht jaar later, kan ik nog altijd op hem bouwen.’
Niemand kon het geloven, maar na drie maanden was ik clean.
‘Ik heb haar eruit getrokken en zij mij er weer in’, grinnikt hij.
Ze knikt. ‘Hij is mee aangeklaagd voor drugshandel, terwijl alleen bij mij een halve gram heroïne is gevonden. Ik had eerst veel moeite om onze straf te aanvaarden, maar hij moedigt me aan om vooruit te kijken.’
‘Hier in de gevangenis spreken we elkaar twee keer per week en hebben we drie keer per maand intiem bezoek’, vertelt hij. ‘We grappen weleens dat ze dan de stier bij de koe zetten.’
‘Maar we verheugen ons er elke keer op’, zegt zij. ‘We kunnen elkaar hier geen aandacht geven zoals thuis, dus het is goed dat we geregeld onze liefde aan elkaar kunnen tonen.’
‘Niemand mag ons nog uit elkaar halen’, zegt hij. ‘Ook daarom wil ik trouwen. We hebben zelfs onze dochter, die nu zeven is, naar Sara genoemd – zo graag zie ik haar.’
*Om privacyredenen werden de namen gewijzigd.
