Als er één plaats is, waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Vanessa (37) en Bart (43). Ze hebben een latrelatie en een dochtertje, Maj Marit.
‘We kunnen al tien jaar niet zonder elkaar, maar harmonieus samenwonen lukt moeilijk’, zegt Vanessa. ‘We hebben het geprobeerd, in zijn loft, maar dat liep niet vlot. Voor we elkaar ontmoetten, waren we lange tijd op onszelf geweest en dan breng je plots die twee werelden samen. Het zat in kleine dingen. Zo is Bart nogal voor de visuele orde, terwijl ik hygiëne veel belangrijker vind.’
‘Meer dan Vanessa heb ik nood aan me terugtrekken’, bekent Bart. ‘Alleen wonen is bijna therapeutisch voor mij.’
‘In 2015 kocht ik een eigen huis, twee kilometer verderop’, vertelt zij. ‘We waren toen on a break, maar langer dan twee weken verbraken we nooit het contact. We zien elkaar gewoon graag.’
‘Over alle belangrijke zaken zitten we op dezelfde lijn. Toen Vanessa twee jaar geleden zwanger bleek, voelde ik angst, maar ook de geruststelling dat ze voortaan altijd in mijn leven zou zijn. Mensen zijn vaak verbaasd, maar we hebben geen Excelsheets om de zorg voor Maj te plannen. Ze woonde tot nu toe meestal in Vanessa’s huis, van waaruit ik de ochtendshift doe en Vanessa de avondshift. De rest regelen we volgens onze behoeftes. Als ik ’s morgens vroeg weg moet, slaap ik de avond ervoor in mijn loft.’
‘Ik vind het altijd jammer als hij niet bij mij in bed kruipt. Gelukkig is het sinds kort, onder andere door mijn job, praktischer dat hij dat toch vaker doet.’
Hij knikt. ‘Ondertussen blijven we zoeken naar vastgoed waar we eigen én gemeenschappelijke ruimtes kunnen hebben. Dat is misschien onconventioneel, maar ik ben er gerust op dat we altijd de beste oplossing voor ons drieën zullen vinden.’
