Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Knack Weekend trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: na een toevallige ontmoeting op het strand verruilde Elisabeth (51) haar Franse heimat voor het Gent van Dirk (55). Ze wonen er nog altijd, met hun zoon.
Zij en haar vriendinnen zaten me uit te lachen, die warme namiddag in juni 1989′, vertelt hij. ‘Ik was alleen op reis, en beland in Les Sables-d’Olonne.’
‘Mijn vaste plek aan zee’, zegt zij. ‘Hij deed ons giechelen, die graatmagere jongen met zijn felgekleurde zwembroek, zijn frigobox en de grote coeur de boeuf die hij aan het eten was. Maar hij kwam vragen of ik wilde proeven.’
Hij knikt. ‘Ik ben niet snel onder de indruk van mensen, maar Elisabeth vond ik onwaarschijnlijk aantrekkelijk. Ik wist heel snel: haar wil ik terugzien. Bij het afscheid vroeg en kreeg ik haar adres, al aarzelde ze eerst.’
Mijn madam is emotioneel zeer intelligent.
‘Ik had al drie jaar een relatie’, legt ze uit. ‘Maar ik kreeg Dirk niet uit mijn gedachten. Nog nooit was ik zo’n attente jongen tegengekomen. We begonnen elkaar wekelijks te bellen en in oktober stond hij plots in mijn dorp. Ik raakte gevoelsmatig in de knoei, want voor Dirk kiezen betekende het zekere voor het onzekere verruilen. De nacht voor hij de trein terug nam, zocht ik hem toch op in zijn hotel. Ik had gekozen.’
Hij glundert. ‘Ik bewonder haar wilskracht, die ze ook toonde in Gent. Ze had enorme heimwee. Toen ze inzag dat zij noch ik die kon verdrijven, ging ze elders advies inwinnen. Mijn madam is emotioneel zeer intelligent. Als ik twijfels heb, vraag ik graag haar gedacht. ‘
‘Met zijn ratio kan hij dan weer goed mijn emoties analyseren en relativeren’, zegt zij.
‘Soms hebben we pittige discussies,’ vervolgt hij, ‘maar we vinden altijd een oplossing. Ik voel al dertig jaar een diepe geruststelling: niets of niemand krijgt ons kapot. Samen zijn wij onoverwinnelijk.’
