4 augustus: de voorstelling van Mozarts Toverfluit op de Salzburger Festspiele wordt live uitgezonden op de Oostenrijkse televisie, en dan blijkt dat Albina Shagimuratova, de sopraan die de Koningin van de Nacht vertolkt, ziek is.
Emma Posman (23), een net afgestudeerde sopraan uit Gent, werd drie uur voor het doek opging gebeld met de vraag of zij wou invallen.
‘Ik was aan het winkelen toen mijn telefoon ging. Ik zong in het Young Singers Project in Salzburg in een ingekorte kinderversie van de Toverfluit twee aria’s van de Koningin, maar had nog nooit met een volledig orkest of een volledige opera gezongen. En al zeker niet met de Wiener Filharmoniker. Ik kreeg een adrenalinestoot. Ook al was ik doodsbang, ik zei ja en ging meteen op zoek naar de partituur, want ik kende het ensemble op het einde van de opera niet.
Ik had nog nooit met een volledig orkest of een volledige opera gezongen.
Op de kostuumafdeling bleek de met Swarovski-kristallen bezette jurk veel te groot en de pruik te klein. Tijdens de make-up zat er een coach achter me die me de dialogen leerde en ondertussen probeerde ik ook het ensemblestuk te bekijken. Toen het doek opging voor de ouverture, stond ik op het podium tussen collega’s die ik nog nooit gezien had en kreeg ik via een oortje instructies: ‘Stap naar links, kijk naar daar, gooi met een bord…’ Mijn hart klopte zo snel dat ik dacht dat ik zou flauwvallen. Ik herinner me elke seconde van de voorstelling, zo overweldigend was het. Bij mijn eerste noten bleek zo’n theaterzaal echt veel groter dan ik gewend was. En ik moest die vullen met mijn stem. Ik bleef heel beheerst, maar probeerde toch alles te geven wat ik in me had. Tussen mijn twee aria’s zit een uur, dus hebben we tijdens de voorstelling het laatste ensemble gerepeteerd. Ik maakte ook een spiekbriefje, voor als ik de tekst zou vergeten. Dat had ik gelukkig niet nodig. Ik was voorbereid op het ergste, zelfs boegeroep, maar het applaus en de bravo’s waren overweldigend. Alsof het publiek meeleefde en het me gunde dat alles goed liep. Na de voorstelling trilde mijn hele lichaam. Ik was tot niets meer in staat en kon amper nadenken. Een halfuur heb ik in een loge voor me uit gestaard. Het waren de meest intense uren van mijn leven.
Veel zangers zeiden dat ze het nooit gedurfd zouden hebben. Maar het was zo’n grote kans en ik zou mijn hele leven spijt hebben gehad als ik nee had gezegd. Twee dagen later zong ik weer de kindervoorstelling. Dat was moeilijk, maar ik was ook meer ontspannen, en plots stonden er mensen te wachten voor een handtekening na de voorstelling. Een paar dagen later heb ik in mijn eentje de voorstelling opnieuw bekeken op YouTube. Dit was de ultieme vuurdoop, weet ik nu, en ik heb die goed doorstaan. Ik kan dus tegen een stootje.’
