‘Ongeacht hoe mooi het gras in onze eigen tuin groeit, dat aan de overkant lijkt altijd groener’

In tijden waarin we zelfverbetering en ambitie als leidraad voor een gelukkig leven nemen, blijken we ongelukkiger dan ooit. Het nationaal geluksonderzoek van Universiteit Gent toont aan dat een kwart van de Belgen ongelukkig is. Door onze eige passies te leren appreciëren, kunnen we misschien het tij keren.

Harder, better, faster, stronger. We zijn begin februari. Blue monday ligt achter ons en nieuwjaarsresoluties worden stilaan aan de kant schoven. De fitness- en tijdschriftabonnementen liggen stof te vergaren. Vegetarische, rook- en alcoholvrije voornemens hangen aan een dun draadje. Even dachten we van onszelf opnieuw een verbeteringsproject te maken: we willen een fitter lichaam, mooier huis, hoger loon en lichtere lever. Stilaan keren we terug naar de middelmatige realiteit.

Ongeacht hoe mooi het gras in onze eigen tuin groeit, dat aan de overkant lijkt altijd groener.

Iedereen wil ergens in uitblinken, en terecht. We willen het gevoel hebben nuttig te zijn en een verschil te kunnen maken. Vaak is de competitie groot en hoe ambitieus we ook zijn, het gaat niet snel, hoog of grondig genoeg. Want ongeacht hoe mooi het gras in onze eigen tuin groeit, dat aan de overkant lijkt altijd groener. De oplossing? Je eigen gras meer bemesten.

Passie als motor van geluk

Middelmatig is onvoldoende. De middenmoot onbeduidend. We aim for the stars. En toch definieert het midden wat de top en de basis is. Het midden is altijd in de meerderheid. Alleen al daarom verdient het meer respect. Heil mediocrity. Het neerkijken op anderen maakt het eigen geluk nog voorwaardelijker, een tegenslag des te zwaarder. Face it: we zijn met 8 miljard op deze aardbol. Ergens loopt een Amerikaan, Chinees of Indiër rond die het beter kan dan jou. En daar is niets mis mee.

Toch is er iets waar je echt in kan uitblinken: voldoening halen uit je eigen passies, want die zijn van jou. Een marathonloper verricht bergen werk, die volgt zijn immense passie voor het lopende zweet en blinkt daar vaker in uit dan in het halen van de top drie van de wedstrijd. Niemand die zegt dat een plaatsje in de top drie geen zoete kers op de taart is natuurlijk, maar daar gaat het niet om. Het gaat om het geluk dat je ervaart bij het volgen van de passie die van jou is.

Geluk schuilt volgens mij niet in het bemesten van onze tuin met onhaalbare voornemens, maar in het schaamteloos rollen door de modder in onze tuin.

Een advocaat die hardvochtig pleit en zaken verslijt, die hoopt de beste van de balie te worden, of uiteindelijk vennoot, maar eigenlijk doodgraag acteur had willen worden, wordt zelden écht gelukkig. Een verwaarloosde passie is een verloren passie. Passie kan werken als een motor van geluk, het zorgt ervoor dat we ons ergens in kunnen verliezen zonder weg te moeten lopen. Passie is van jezelf, je kan het niet faken of uitvinden, enkel ontdekken en beleven.

Focus op zelfkennis

Vergeet zelfverbetering, maar focus je op zelfkennis. Leer jezelf kennen, ontdek je passie en doe er iets mee. Ongeacht of dat koken is, trompetspelen, baantjes trekken of uit een vliegtuig springen. Het belangrijkste is dat je trots bent op je passie, ongeacht of je er in uitblinkt of er in stilte van geniet.

Geluk schuilt volgens mij niet in het bemesten van onze tuin met onhaalbare voornemens, maar in het schaamteloos rollen door de modder in onze tuin. Voldoening halen uit de middelmatigheid van onze hof en daar trots op zijn. Want het is die van ons. Het gras is zo groen als de glazen van de bril die je opzet. Dus laten we de ambitie hebben om uit te blinken in onszelf zijn en voldoening te halen uit onze passies. Iets waarin niemand ons naar de kroon kan steken.