Kabinetsmedewerker Jad Zeitouni: ‘De lat ligt voor mannen ontzettend laag’

. © Getty Images
Elke Lahousse
Elke Lahousse Journalist voor Knack Weekend

Jad Zeitouni (28) is intersectioneel feminist, rechtenstudent en kabinetsmedewerker bij vice-eersteminister Petra De Sutter, vroeger actief freelancer diversiteit en inclusie- en jeugdwerker bij humanistische verenigingen en in de Vlaamse Jeugdraad. Hij gaf workshops over menstruatiestigma’s en giftige mannelijkheid.

‘Ik was negen toen mijn iets oudere zus me meevroeg omdat ze bang was om lastiggevallen te worden op de bus. Ik groeide op tussen vrouwen en als puber merkte ik dat de ervaringen van een twaalfjarige Jan en een twaalfjarige Jad verschilden, maar dat de ervaringen van een twaalfjarige Lies en een twaalfjarige Dyna nog anders waren. Als ik iets niet begrijp, ga ik me erin verdiepen. Ik ging lezen over feminisme en antiracisme.Wij gaan ervan uit dat de wereld moeilijk is voor vrouwen, maar dat het in het Westen vrij goed gaat. Tot je de dramatische Belgische cijfers over geweld tegen vrouwen ziet. Hoeveel pijn vrouwen elke dag hebben, vind ik als man een moeilijke vaststelling, zeker als je daarover in gesprek gaat met mannen en ontdekt dat ook kerels die jij als goede kerels beschouwde, vrouwen slecht behandelen.

De lat ligt ontzettend laag voor mannen en dat stoort me. Als je vrouwen niet lastigvalt en de helft in het huishouden doet, krijg je al schouderklopjes. Mannen die dit doen, vinden ook van zichzelf dat ze goed bezig zijn. Ze zien de status quo vandaag als rechtvaardig, wat manifest niet zo is als je naar de cijfers kijkt. Ze zeggen dat ze voor gelijkheid zijn, maar doen er verder niets aan.

In dit land wordt om de drie dagen een vrouw vermoord door haar partner, maar als je concludeert dat mannen vrouwen vermoorden, komt er protest

Kabinetsmedewerker Jad Zeitouni: 'De lat ligt voor mannen ontzettend laag'
© Karel Duerinckx

Wie uitspraken doet over mannen, moet die eindeloos nuanceren om hun toch maar geen ongemakkelijk gevoel te geven. In dit land wordt om de drie dagen een vrouw vermoord door haar partner, maar als je concludeert dat mannen vrouwen vermoorden, komt er protest. Want ‘niet alle mannen’ doen dat. Echt? Je moet niet bezig zijn met asteriskjes bij dat cijfer plaatsen, je moet actief mee het probleem oplossen. Het is wél all men, want elk van ons kent mannen die zich misdragen. We kunnen deel zijn van de oplossing, en bovendien zijn mannen goed in clubjes vormen, codes bedenken en sociale controle. Als ze iets echt belangrijk vinden – mannelijkheid bijvoorbeeld, of een voetbalclub – gaan ze daar heel ver in. Maar voorlopig doen ze dat niet als het over schadelijk gedrag tegenover vrouwen gaat. Of over racisme en andere discriminatie.

Bondgenoot zijn gaat over dat hele plaatje zien, over alert zijn en denkwerk doen, maar ook over kleine dingen. Niet meelachen met seksistische mopjes. Nadenken waar je gaat zitten op een bijna lege bus waar een vrouw op zit. Niet zomaar het arrogante gedrag vertonen waar je als man in deze maatschappij voor beloond wordt. Maar laat ons vooral stoppen met zeveren en beseffen dat vrouwen geconfronteerd worden met systematische onderdrukking. En dat er in die groep bovendien verschillen zijn tussen minderheidsgroepen. Daar gaat intersectioneel feminisme over. Wat het debat moeilijk maakt, is dat sommige mensen dat vandaag een ideologische uitspraak vinden, terwijl het gewoon een vaststelling is. Iets als geweld op vrouwen aanpakken is niet ‘links’, het is belangrijk voor iedereen in onze maatschappij.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content