Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Onze fotograaf trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week leggen we ons oor te luister bij Jean en Jeanette, intussen al 65 jaar samen.
Omdat Julien Jeanette niet meer thuis kan verzorgen, woont ze in een woonzorgcentrum. Julien komt haar iedere dag opzoeken. ‘Elke dag om 18u30 nemen we afscheid met zes toezen‘, vertelt hij. ‘En dan worden we weer van elkaar gescheiden.
‘Voor Jeanette is dat niet altijd even gemakkelijk. Vaak moet ik haar dan duidelijk maken dat dit vroeger ook een beetje zo was: we sliepen wel in dezelfde kamer, maar niet in hetzelfde bed. Ik woelde te veel en stond heel vroeg op. Haar bed staat daar nog steeds naast het mijne, ik kan het niet wegdoen.
‘De laatste twee jaar dat ze nog thuis woonde, sliep Jeanette beneden in een ziekenhuisbed en waren we gescheiden door de trap. ’s Avonds zei ik ’tot morgen’ en ging dan boven slapen. Nu ze in het woonzorgcentrum woont, zijn we gescheiden door de tram. Tien minuutjes maar en ik ben thuis, in mijn bed.’
Wat ze als koppel het liefst nog samen willen doen? ‘Samenwonen, niet ik hier en hij daar’, zegt Jeanette. ‘Zo lang mogelijk samen zijn is het belangrijkste in een relatie.’
