Barbara Van Ransbeeck (40), sinds kort zelfstandig schrijver en illustrator. Na een vliegende start –met o.m. de publicatie van de verhalenbundel Vonk – belandde ze in een dip. Ze vindt haar mojo terug dankzij boeken die achter hun lelijke covers magisch advies herbergen.
“Blijkbaar hebben de meesten onder ons een plafond voor hoeveel geluk en succes ze kunnen hebben. Je zou denken dat je daar nooit genoeg van kunt krijgen, maar nee, ineens bereik je een grens en krijg je gedachten die je saboteren zoals: dit is te veel, ik verdien dit niet. Het overkwam mij in juni, na de boekpresentatie van Vonk. Die voelde als de geboorte van mijn kindje en ik had zelfs gespeecht, wat voor een introvert als ik een hele overwinning was. Tegelijk haalde ik mijn eerste opdrachten binnen. Kortom: het voelde helemaal juist dat ik na vijftien jaar als vertaalster de sprong naar een creatievere job had gewaagd. Ik had nog nooit zo’n high beleefd.
Misschien dat het daarom nadien steil bergaf ging met me. Alles werd zo overweldigend dat mijn innerlijke criticus opstond. Wat als mijn inspiratie op raakte? Kon ik hier wel van leven? Waar zat ik eigenlijk met mijn hoofd?! Intussen heb ik die criticus Harry genoemd zodat ik makkelijker kan zeggen: ‘Zwijg, Harry!’, maar deze zomer zorgde hij ervoor dat ik nul komma nul zelfvertrouwen overhield en amper uit mijn bed raakte. Ik kon me zelfs op de Gentse Feesten niet amuseren.
Dat was het moment om op zoek te gaan naar advies uit een hoek die me eerder al had geholpen, toen mijn vorige vriend het uitmaakte. We hadden zelfs een huis samen. Maar achteraf bekeken deed die periode me inzien dat ik te veel had geleefd volgens wat anderen wilden, dat ik zelf nog maar een halfje was. Spirituele boeken brachten soelaas. Ja, die covers zijn superlelijk en de inhoud gaat vaak mijn petje te boven – reïncarnatie, help! – maar de essentie is zo mooi en troostend.
Zo las ik in The Law of Attraction van Esther en Jerry Hicks: ‘Wat je aandacht geeft, groeit.’ Focus dus niet op wat je niet hebt, maar op wat je wilt. Ik visualiseerde mijn ‘wensleven’: een lief bij wie ik helemaal mezelf mag zijn, een gezellig huis met katjes, creatief werk. Wel, intussen heb ik dat allemaal. Niet dat dat puur dankzij dat spirituele advies kwam, maar ik geloof wel dat een positieve mindset je uit een dal kan doen klauteren.
Ook tijdens mijn recente dip werkte het bijna magisch: ik deed veel vaker wat me gelukkig maakt – tekenen, pilates, wandelen, diepe gesprekken met vrienden voeren – en als een magneet trok ik weer plezier en positiviteit aan. Bijvoorbeeld: tijdens dat speelse schetsen ontstonden de gekste ideeën of kreeg ik een vraag van iemand die verhalen voor kinderen brengt. Mijn eerste reactie: ‘Ik schrijf helemaal niet voor dat publiek.’ Maar het bleek helemaal mijn ding. In die zin kun je je niet voorstellen wat de toekomst precies moet brengen. Ook dat zegt de wet van aantrekking: voed je verlangens, maar laat ze dan los. Anders komt er weer druk op, en die nekt je. Na Vonk verwachtte ik dat ik meteen nieuwe, geniale verhalen zou schrijven en zot veel opdrachten zou hebben. I know!(lacht)
Het was een kortsluiting in mijn hersenen: ik koppelde mijn eigenwaarde te veel aan hoe productief ik was. Ik creëer, dus ik ben, zoiets – ik word nog emotioneel als ik het vertel. Misschien had ik daarom deze moeilijke zomer nodig: om erop te leren vertrouwen dat er zelfs als ik niet werk zalige kansen en mensen op mijn pad komen. Zelfstandige zijn zal voor gepieker blijven zorgen, maar met de wet van aantrekking heb ik een stevig vangnet.”
