Global Isolation Party’s: ‘Ik miste gevoel in het nachtleven’

Shishi Meriwani (36), Amsterdamse en drijvende kracht achter het spirituele feestcollectief The Gardens of Babylon. Hun Global Isolation Party’s op Zoom, met dj-sets uit de hele wereld, trekken telkens meer dan tienduizend thuisfuivers.

‘Een moord zou ik nu doen voor een omhelzing. Ik vond het ook hartverscheurend alleen van achter het raam naar mijn ouders te kunnen zwaaien. Maar goed, ik ben dankbaar voor die ouders en voor al wat ik van hen meekreeg. Mijn Koerdische vader begon 40 jaar geleden in Nederland helemaal opnieuw en ook mijn moeder is kranig. Ikzelf heb een brein als een oplosser: zie ik een probleem, dan probeer ik dat meteen te verhelpen. Financieel is deze lockdown zwaar – ik moest minstens zeven internationale evenementen afzeggen – maar ik richtte me snel op wat nog wel kan. Ik zie het als mijn rol om de hoofden van mensen omhoog te helpen houden. Het is best eenzaam voor velen, maar via onze Global Isolation Party’s maken ze weer connectie. De eerste editie had 28.000 viewers uit 131 landen, en hen samen zien dansen gaf een ontzettende boost. Ik moet bekennen dat ik zelf een glas te veel op had, maar bij de tweede party redde ik het wel tot het einde.

‘Lichaamsbeweging doet zo goed. Op chagrijnige dagen – want die heb ik natuurlijk ook – probeer ik uit mijn negatieve gedachten te treden door de online yogalessen of bootcamp van The Gardens te volgen. Ik begon ook met Spaans en piano: alles om mijn hoofd af te leiden. Ik huurde bovendien een heerlijke bed and breakfast met mijn beste vriendin uit New York. Geen van ons tweeën had zin om alleen in een appartement vast te zitten. Mijn lief woont jammer genoeg wel in een ander land, maar lang kan ik bij dat gemis niet stilstaan. Ik heb meer werk dan ooit. The Gardens streamt constant spirituele lessen en concerten en ik bereid ons zomerfestival voor. In 2016 begon ik met dit feestcollectief omdat ik in het nachtleven gevoel miste. Onze party’s openen daarom met een groepsmeditatie, waarin we het publiek vragen om de zorgen van de dag achter zich te laten. In ruil nemen wij hen mee, from spirituality to sin. Onze community, onze family, gaat intussen over religies, culturen en landsgrenzen heen. Reconnect with your true self, daar gaat het om. In onze strenge samenleving of door pijnlijke ervaringen raak je weleens van je pad af, maar als je erin slaagt terug te komen bij je kinderlijke onschuld, vertrek je niet langer vanuit angst, maar vanuit liefde. Het is een eindeloze les, ook voor mij, maar het heeft me 100% veranderd. Tot mijn dertigste droomde ik van een groot huis en dure auto, maar nu weet ik dat echte rijkdom de glimlach van een ander is. Ik hoop dat we ook groeien door deze crisis. Doordat we elkaar nu zo moeten missen, beseffen we misschien dat we zachter moeten zijn voor elkaar? Ik ga het in elk geval proberen.’