Ezelsbruggetje

Je moet blijven geloven in berken en iepen.

Je moet blijven geloven in vogels die onstuitbaar naar het zuiden wieken.

Je moet blijven geloven in sneeuw en in katten. Mensen die sneeuw en katten niet leuk vinden, zijn mensen die een beetje stuk zijn.

Je moet blijven geloven in humor, op onverwachte plekken. Bijvoorbeeld als je een bericht krijgt waarin staat te lezen: Wij hebben op uw vraag de onderneming ‘Mulders Jean-Paul’ ingeschreven in de Kruispuntbank voor Ondernemingen. Soms valt er vreugde te puren uit vreugdeloze mededelingen.

Je moet blijven geloven in de werkzaamheid van aspirine. Je moet blijven geloven in de noodzaak van verse lakens en van proper ondergoed.

Je moet blijven geloven in ontroering, bijvoorbeeld als een jonge uitheemse vrouw in herfstig zonlicht een oude inheemse met spierwit haar voortduwt in een rolstoel. De oude zegt, onverwacht enthousiast: “Hier ben ik naar school gegaan.” De jonge glimlacht met een tederheid die bijna zeer doet.

Je moet blijven geloven in tederheid. Je moet blijven geloven in lievelingskleuren (“appelblauwzeegroen”, “donkermooi”) en lievelingseten (“aardappelpuree met appelmoes en worstjes”).

Je moet blijven geloven dat ketchup een groente is.

Je moet blijven geloven in legpuzzels en toverbollen. Je moet blijven geloven in telescopen en caleidoscopen. Je moet blijven geloven in brillen waarmee je door kleren kunt kijken.

Je moet blijven geloven in de liefde, tot op de leeftijd waarop je niet weet of een jonge vrouw op de tram naar je lacht omdat ze je leuk vindt, dan wel omdat ze overweegt je haar plaats af te staan.

Je moet blijven geloven in feeën, of gun ze op zijn minst het voordeel van de twijfel. Je moet blijven geloven in bokeh, zoals in de fotografie de kwaliteit van onscherpte genoemd wordt.

Je moet blijven geloven in de politiek, zij het met mate. Je moet blijven geloven in het goede doel, ook al proberen ze je dat in winkelstraten opdringerig aan te smeren.

Je moet blijven geloven dat kwantiteit geen kwaliteit is – in tegenstelling tot wat vadertje Stalin beweerde.

Je moet blijven geloven in elektrische auto’s. Je moet blijven geloven in een lichtblauwe vouwfiets.

Je moet blijven geloven in de schoonheid van schoolslag.

Je moet blijven geloven in mooie namen, zoals Bloemfontein voor een stad met een kwart miljoen inwoners.

Je moet blijven geloven in trefzekere woorden. Whiteknuckling, bijvoorbeeld: als je iets zo krampachtig vasthoudt dat je knokkels er wit van uitslaan.

Je moet blijven geloven in kamelen en dromedarissen, en in het ezelsbruggetje om die twee uit elkaar te kunnen houden.

Je moet blijven geloven in oprechtheid, al ben je intussen honderd keer bij de bok gedraaid en te grazen genomen.

Je moet blijven geloven dat toeval niet bestaat en dat boontje om zijn loontje komt. Je moet blijven geloven dat oude liefde niet roest, dat fluor helpt tegen gaatjes en dat we elkaar op een lichtrijke plek terugzien.

Ik kan het je niet garanderen. Geloof het desnoods als werkhypothese.