De onzin van diëten: ‘Haal meer plezier uit minder eten, zo simpel is het’

Journaliste An Bogaerts heeft genoeg van alle dieethypes, waarbij de ene onwaarheid de andere overschaduwt. Met haar boek ‘Kilocomplot’ wil ze eindelijk de zin én onzin van diëten op tafel gooien. Smakelijk!

Hoe kwam je erbij om een boek te schrijven over diëten?

An Bogaerts: ‘In een vorig leven heb ik biologie gestudeerd, maar ik heb daar nooit iets mee gedaan. Ik ben in lifestylejournalistiek terechtgekomen, maar de interesse bleef. Ik begon mij te ergeren aan al die wetenschappelijke onwaarheden van de vele dieethypes.

Er bestaan heel goede publicaties, maar die zijn niet leesbaar voor het grote publiek. Het is niet de eigenschap van wetenschappers om heel toegankelijk te schrijven. Dankzij mijn boek zijn lezers meer gewapend. Bovendien sta ik als mama van twee kindjes ook met twee voeten in het echte leven. Niet iedereen heeft alle tijd van de wereld om supergezonde gerechten op tafel te toveren.’

Heb je geen schrik om omschreven te worden als het zoveelste dieetboek? Zo van, ‘jaja schuif maar aan in de rij’.

‘Ik had schrik dat ‘Kilocomplot’ als een dieetboek zal omschreven worden. Ik verklap geen magisch dieet, er staan ook geen recepten in. Dus in dat opzicht is het helemaal anders. Ik ben vertrokken vanuit mijn journalistieke visie en las gedurende twee jaren honderden wetenschappelijke artikels en boeken. In de dieetboeken op de markt wordt ook te veel gefocust op wat je eet en amper op de hoeveelheden en de manier waarop we eten.’

In de inleiding van je boek vertel je dat je zelf heel wat diëten hebt uitgetest. Wat is het gekste wat je ooit probeerde?

‘Zelf ben ik ooit flauwgevallen door het koolsoepdieet, waarbij je twee maaltijden per dag moet vervangen door soep. Je had heel de dag honger, maar je verloor kilo’s omdat je zo weinig binnenkreeg. Ik probeerde ook ooit het Dukandieet nadat ik er boeken over had gezien, maar na drie dagen kon ik geen ei meer zien.

En dan denk je van jezelf dat je slecht bezig bent. Dit vind ik meteen ook de vreemdste tegenstelling bij diëten. Wanneer je nieuwe televisie stuk is, ga je naar de winkel om een nieuwe te eisen. Bij een dieet dat mislukt, zoeken we de fout bij onszelf en niet bij het dieet.’

Als ik gezond ben, waarom zou ik dan moeten diëten?

Wat is het zotste dieet dat je tijdens de research van je boek bent tegengekomen?

‘Het ijsblokjesdieet, zowat het grootste fabeltje. Je moet ettelijke kilo’s ijsblokjes verorberen per dag, waardoor je lichaamstemperatuur daalt en je dus heel wat energie verbruikt om terug op te warmen.’

Wanneer is bij jou de klik gekomen dat die vele dieethypes echt niet ok zijn? Wat deed je van idee veranderen?

‘Toen ik mama werd en ik alles begon te relativeren. Als ik gezond ben en mijn kinderen ook, waarom zou ik dan moeten diëten? En na mijn tweede bevalling zijn de kilo’s eraf gevlogen zonder moeite te doen. Die drukte in huis zorgt ervoor dat je geen tijd hebt om stil te zitten of om op restaurant te gaan.’

Aanzien je vriendinnen je nu als een dieetgoeroe?

‘Neen, totaal niet (lacht). Ik zondig ook tegen mijn eigen regels. Mijn man had schrik toen ik het idee van dit boek aan hem uitlegde. Hij vreesde dat er niets meer zou mogen. Het enige wat wij echt veranderd hebben, zijn onze borden waaruit we eten. Borden werden de voorbije decennia 23% groter, waardoor we steeds meer eten. Hoewel we dit niet nodig hebben. Wij kochten daarom iets kleinere borden.

In jouw boek heb je het ook over de voedingslobby. Hoe denk jij hier nu over na het schrijven van ‘Kilocomplot’?

‘Ik stap met een andere blik de supermarkt binnen. Ik ga winkelen met een lijstje, dat ik maakte toen ik geen honger had. Ik probeer me aan dat lijstje te houden. Daarnaast vertelde de voorzitter van Fevia, de federatie van de voedingsindustrie, me dat ze aan de Belgische wetgeving gebonden zijn. Je hebt de neiging om hen aan te vallen, maar het probleem is heel wat groter. Want stel dat ze alle soepen zoutloos zouden maken, dan kapt iedereen thuis er gewoon zout in.’

Wat moet er volgens jou veranderen?

‘Er zijn nieuwe strengere regels nodig, die niet enkel door supermarkten maar ook in de horeca gevolgd moeten worden. Wanneer je bijvoorbeeld de porties van een pizza verkleint, dat dit in de winkelrekken én op je bord tijdens een avondje uit het geval is. Voor mij mogen maaltijdcheques ook enkel voor gezonde voeding als groenten, fruit en water gebruikt worden. Dat we producten als cola en snoep aanzien als foliekes, als extraatje.

En een laatste belangrijke opmerking is de conditionering van mensen. Nu betalen merken om in de winkelrekken op ooghoogte te belanden. Wat als we nu eens alleen maar gezonde voedingsmiddelen op die hoogte plaatsen?’

Wat is je belangrijkste conclusie uit het boek?

‘Dat de hoeveelheden die wij verorberen echt een zwaar onderschat probleem is. Er wordt te veel nadruk gelegd op wat we eten, maar we moeten meer plezier halen uit minder eten. Simpeler kan het bijna niet. Ik hoopte de heilige graal te vinden, maar dat was niet het geval. Onze ervaring met eten wordt hormonaal, psychologisch en lichamelijk beïnvloed. Er bestaat dus jammer genoeg geen enkel wondermiddeltje om af te vallen.’