Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (274), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : beaujolais.

Omstreeks 1950 is in de Beaujolais de rage van de primeurs begonnen. Dat kwam zo : in de streek bestond de gewoonte om de komst van de nieuwe oogst te vieren met een avondje drinken en het nuttigen van de droge varkensworst, waarvoor de regio tot ver buiten haar grenzen bekendstaat. De verse wijn werd dan op vat aangevoerd en massaal gedronken… met de nodige gevolgen. Aanvankelijk, voor 1950, bleef het oogstfeest beperkt tot de streekbewoners en de tooghangers in het nabijgelegen Lyon. Maar toen Parijs in zicht kwam, begonnen de problemen. Met uiteindelijk grote schade tot gevolg. De piepjonge, verse wijn kan namelijk niet tegen transport en van toen af werd hij speciaal voor het vervoer geprepareerd : met snelle extractie, speciale gisting onder koolzuur, geforceerde filtering en steriele botteling.

De snelle, kortdurende, gedwongen extractie levert flauwe tannines op en een flauwe kleur. De gisting onder koolzuur is eigenlijk een enzymatisch, zuurstofloos proces toegepast op de niet-gekneusde druifjes, met aroma’s van banaan als gevolg (amylacetaat). Voeg daar nog filtering en sterilisatie bij, en in de fles komt een dun-fruitig product zonder enige structuur en met absoluut nul als ontwikkelingspotentieel. Nauwelijks nog wijn.

Deze beaujolais kon nog enigszins bij het flinterdunne schijfje gedroogde varkensworst aan de toog, maar de ‘gebottelde lichtvoetigheid’ geraakte via Parijs ook op de restauranttafel. En daar liep het mis. Er kan immers geen normale maaltijd bij passen.

Een immense marketingmachine – de nouveau-versie kwam telkens vrij op 15 november – zorgde nog wel voor wat kunstmatige spanning op de markt – wie was eerst met zijn fles in Londen of Berlijn ? – maar de consument haakte af, en de markt en de prijzen stuikten ineen. In 2002 werden 13 miljoen flessen uit de markt genomen en tot azijn en alcohol verwerkt. De prijzen zakten tot een onleefbaar laag bodemniveau.

In de neerwaartse spiraal werden ook de crus van de streek meegesleurd. Daardoor kunnen nu ‘zaakjes’ worden gedaan. Cru’s zoals Morgon of Brouilly, Moulin à Vent of Saint-Amour zijn gemiddeld nog altijd maar 15 procent duurder dan veel gewone beaujolais. De hele appellation (25.000 ha) – of wat ervan overblijft, want veel domeinen kwamen te koop – werkt nu aan een kwaliteitssprong. De zuivering is begonnen.

Beaujolais 2007

Zachte, lichtrode kleur en een presente fijn-pikante neus van primeurwijn ( macération carbonique) zonder onderbouw. De smaak is licht, fruitig en kort. Goed om de dorst te lessen in de tuin als er geen bier in de buurt is.

(Delhaize : 3,69 euro).

Brouilly 2006, Jean-Paul Selles

Kleine evolutietoets in de kleur. Gedegen neus, niet van het exuberante gamaytype, zelfs met enige diepte. De smaak zet soepel aan in de mond en is vrij evenwichtig en elegant. Afgeronde tannines. Typische postcrisiskwaliteit. Voor bij kip en worst op de barbecue. (GB/Carrefour : 8,23 euro).

Moulin à Vent 2006, Jean-Paul Selles

Kleur met een toets van stevigheid en een stevige traditionele neus met iets diepte. Smaak met presente structuur en lengte, wat stroef in de tannines. Kan wat verouderen. Postcrisis-kwaliteit. Moet excellent zijn bij varkensterrine. (GB/Carrefour : 7,75 euro).

Saint-Amour 2007, Thorin

Kleine purperen nuance in de kleur maar ook een ernstige, fruitige gamayneus met zelfs iets diepte. De smaak is mondvullend met smakelijke zachte tannines. Lichte, evenwichtige wijn : een allemansvriend. Moet passen bij geroosterde kip. (Colruyt : 8,75 euro).

Beaujolais-Villages 2007, André Chalandon

Zachtrode kleur met een kleine punt van stevigheid. Neus van rood fruit met wat structuur en een toets van koolzuurgisting. Correcte gamaysmaak met fruit en ietsje lengte, geen spoor van diepte. Kan al aan tafel bij koude voorgerechten. (Colruyt : 3,68 euro).

Morgon 2006

Zwak van kleur en dito neus, dun en waterachtig. Ook de smaak is dun en kort, zeker voor een cru als Morgon. Salamiwijn.

(Delhaize : 4,79 euro).

Door Herwig Van Hove