Het perfecte eindejaarsmenu volgens… Elisabeth Van Lierop (Plantbased)

Nee, mijn eindejaarsperiode bestaat meestal uit een hele reeks feestavonden die allemaal wat verschillend zijn. Bij mijn schoonfamilie gaat het er misschien wel het traditioneelst aan toe, van aperitief met bubbels tot nagerecht met koffie, koekjes en pralines tot je niet meer kan bewegen, inclusief pakjesronde en quiz. Langs mijn kant van de familie gaat het er elk jaar anders aan toe. Er zijn al enkele grappige edities geweest: van kookwedstrijdjes waarbij je als duo iets moest maken met twee getrokken ingrediënten tot heel simpel maar lekker doeltreffend smullen van (veggie) hamburgers met frietjes.

Ik heb wel goede herinneringen aan de feesten bij mijn grootouders uit mijn jeugd: eindeloos dineren, ik denk wel zeven gangen, met tussendoor sorbet om het smaakpalet terug te verfrissen en eindigend met een veel te romige en rijkelijke javanais taart. Na zo’n avonden zat ik op weg naar huis steevast half misselijk in de auto door te veel te hebben gegeten. Al moest ik toen al wel gruwelen van de meeste vleesgerechten: tong in madeirasaus, ossenstaartsoep, kalfszwezerik, mosselen… Liever géén kerstpakje krijgen dan van al die gekke dingen te moeten proeven.

Voor nieuwjaar zelf heb ik meestal maar 1 wens: vuurwerk kijken aan de Schelde. Toen ik in Brussel woonde, nam ik zelfs eens ’s avonds laat de trein naar Antwerpen om er het vuurwerk te kunnen zien. Best gezellig, zo’n treinrit op oudejaar!

Nee, Ik vind het net reuze gezellig om voor veel mensen te koken! Ik moet wel toegeven dat ik meestal nét iets te laat de keuken induik waardoor het altijd wel nog wat haasten is. Maar ik geniet daar echt van. Wat bij mij het beste werkt, is niet te veel plannen hebben en gewoon zien wat er gebeurt terwijl ik bezig ben. Ik volg bijna nooit recepten want dan kan het eindresultaat toch maar vaak tegenvallen. Ik bedoel maar: als je geen verwachtingen hebt, is het eindresultaat altijd gewonnen. En je hebt nooit ontbrekende ingrediënten! Als je start met goede producten is het niet moeilijk om lekkere dingen op tafel te zetten.

Nee, mijn eindejaarsperiode bestaat meestal uit een hele reeks feestavonden die allemaal wat verschillend zijn. Bij mijn schoonfamilie gaat het er misschien wel het traditioneelst aan toe, van aperitief met bubbels tot nagerecht met koffie, koekjes en pralines tot je niet meer kan bewegen, inclusief pakjesronde en quiz. Langs mijn kant van de familie gaat het er elk jaar anders aan toe. Er zijn al enkele grappige edities geweest: van kookwedstrijdjes waarbij je als duo iets moest maken met twee getrokken ingrediënten tot heel simpel maar lekker doeltreffend smullen van (veggie) hamburgers met frietjes.

Ik heb wel goede herinneringen aan de feesten bij mijn grootouders uit mijn jeugd: eindeloos dineren, ik denk wel zeven gangen, met tussendoor sorbet om het smaakpalet terug te verfrissen en eindigend met een veel te romige en rijkelijke javanais taart. Na zo’n avonden zat ik op weg naar huis steevast half misselijk in de auto door te veel te hebben gegeten. Al moest ik toen al wel gruwelen van de meeste vleesgerechten: tong in madeirasaus, ossenstaartsoep, kalfszwezerik, mosselen… Liever géén kerstpakje krijgen dan van al die gekke dingen te moeten proeven.

Voor nieuwjaar zelf heb ik meestal maar 1 wens: vuurwerk kijken aan de Schelde. Toen ik in Brussel woonde, nam ik zelfs eens ’s avonds laat de trein naar Antwerpen om er het vuurwerk te kunnen zien. Best gezellig, zo’n treinrit op oudejaar!

Degelijke, eerlijke, duurzame producten. Ik snap het dat niet iedereen alle dagen bio, lokaal en fairtrade wil of kan kopen. Zelf lukt dit me ook niet altijd. Maar de feestdagen is wel de ideale gelegenheid om op dat vlak een extra tandje bij te steken. Op die manier plezier je niet enkel je eigen smaakpapillen maar ook het milieu, eerlijke handel en je eigen gezondheid. Door vlees en vis uit de menu te schrappen, kom je budgettair gemakkelijk toe om wat meer uit te geven aan goeie groenten, fruit, wijn, koffie en chocolade.. En je hoeft geen alternatieven te voorzien voor de steeds talrijker wordende veggies aan tafel.

Nee, Ik vind het net reuze gezellig om voor veel mensen te koken! Ik moet wel toegeven dat ik meestal nét iets te laat de keuken induik waardoor het altijd wel nog wat haasten is. Maar ik geniet daar echt van. Wat bij mij het beste werkt, is niet te veel plannen hebben en gewoon zien wat er gebeurt terwijl ik bezig ben. Ik volg bijna nooit recepten want dan kan het eindresultaat toch maar vaak tegenvallen. Ik bedoel maar: als je geen verwachtingen hebt, is het eindresultaat altijd gewonnen. En je hebt nooit ontbrekende ingrediënten! Als je start met goede producten is het niet moeilijk om lekkere dingen op tafel te zetten.

Nee, mijn eindejaarsperiode bestaat meestal uit een hele reeks feestavonden die allemaal wat verschillend zijn. Bij mijn schoonfamilie gaat het er misschien wel het traditioneelst aan toe, van aperitief met bubbels tot nagerecht met koffie, koekjes en pralines tot je niet meer kan bewegen, inclusief pakjesronde en quiz. Langs mijn kant van de familie gaat het er elk jaar anders aan toe. Er zijn al enkele grappige edities geweest: van kookwedstrijdjes waarbij je als duo iets moest maken met twee getrokken ingrediënten tot heel simpel maar lekker doeltreffend smullen van (veggie) hamburgers met frietjes.

Ik heb wel goede herinneringen aan de feesten bij mijn grootouders uit mijn jeugd: eindeloos dineren, ik denk wel zeven gangen, met tussendoor sorbet om het smaakpalet terug te verfrissen en eindigend met een veel te romige en rijkelijke javanais taart. Na zo’n avonden zat ik op weg naar huis steevast half misselijk in de auto door te veel te hebben gegeten. Al moest ik toen al wel gruwelen van de meeste vleesgerechten: tong in madeirasaus, ossenstaartsoep, kalfszwezerik, mosselen… Liever géén kerstpakje krijgen dan van al die gekke dingen te moeten proeven.

Voor nieuwjaar zelf heb ik meestal maar 1 wens: vuurwerk kijken aan de Schelde. Toen ik in Brussel woonde, nam ik zelfs eens ’s avonds laat de trein naar Antwerpen om er het vuurwerk te kunnen zien. Best gezellig, zo’n treinrit op oudejaar!

Stress! Niet over de pakjes, niet over de outfit en al zeker niet over het eten. In plaats van dat er heel de avond iemand in de keuken moet staan om gang per gang alle bordjes mooi te dresseren, vind ik het veel leuker om in één keer heel de tafel vol lekkers te zetten. Grote schotels groenten, sauzen, kroketten, salades.. en dan met z’n allen gezellig lang tafelen. En voor wie vreest dat dit niet chique genoeg is: in de tijd van Rubens deden de allerrijksten het ook zo. Tijdens zo’n Service à la française zijn er geen gangen, waardoor je als gastvrouw/gastheer in één klap klaar bent met koken en mee kan genieten van het gezelschap. Bovendien bespaart het afwas!

De laatste weken is er extra veel te doen over alcoholgebruik. Matigen is blijkbaar de boodschap. Ik hoop dat we in de toekomst gaan evolueren naar feesten waarbij niet het eten, maar de drank in gangen wordt geserveerd. Niet zozeer om meer te drinken, maar wel beter en bewuster. Het is een dooddoener, ik weet het, maar ik hoop dat we qua dranken meer zullen gaan voor kwaliteit dan kwantiteit: ambachtelijke biertjes, natuurwijnen, gerijpte wiskey of goede gin.. Zolang het maar niet eindigt in dronken rijden, want dat is absoluut wat ik het minst graag zie gebeuren.

Degelijke, eerlijke, duurzame producten. Ik snap het dat niet iedereen alle dagen bio, lokaal en fairtrade wil of kan kopen. Zelf lukt dit me ook niet altijd. Maar de feestdagen is wel de ideale gelegenheid om op dat vlak een extra tandje bij te steken. Op die manier plezier je niet enkel je eigen smaakpapillen maar ook het milieu, eerlijke handel en je eigen gezondheid. Door vlees en vis uit de menu te schrappen, kom je budgettair gemakkelijk toe om wat meer uit te geven aan goeie groenten, fruit, wijn, koffie en chocolade.. En je hoeft geen alternatieven te voorzien voor de steeds talrijker wordende veggies aan tafel.

Nee, Ik vind het net reuze gezellig om voor veel mensen te koken! Ik moet wel toegeven dat ik meestal nét iets te laat de keuken induik waardoor het altijd wel nog wat haasten is. Maar ik geniet daar echt van. Wat bij mij het beste werkt, is niet te veel plannen hebben en gewoon zien wat er gebeurt terwijl ik bezig ben. Ik volg bijna nooit recepten want dan kan het eindresultaat toch maar vaak tegenvallen. Ik bedoel maar: als je geen verwachtingen hebt, is het eindresultaat altijd gewonnen. En je hebt nooit ontbrekende ingrediënten! Als je start met goede producten is het niet moeilijk om lekkere dingen op tafel te zetten.

Nee, mijn eindejaarsperiode bestaat meestal uit een hele reeks feestavonden die allemaal wat verschillend zijn. Bij mijn schoonfamilie gaat het er misschien wel het traditioneelst aan toe, van aperitief met bubbels tot nagerecht met koffie, koekjes en pralines tot je niet meer kan bewegen, inclusief pakjesronde en quiz. Langs mijn kant van de familie gaat het er elk jaar anders aan toe. Er zijn al enkele grappige edities geweest: van kookwedstrijdjes waarbij je als duo iets moest maken met twee getrokken ingrediënten tot heel simpel maar lekker doeltreffend smullen van (veggie) hamburgers met frietjes.

Ik heb wel goede herinneringen aan de feesten bij mijn grootouders uit mijn jeugd: eindeloos dineren, ik denk wel zeven gangen, met tussendoor sorbet om het smaakpalet terug te verfrissen en eindigend met een veel te romige en rijkelijke javanais taart. Na zo’n avonden zat ik op weg naar huis steevast half misselijk in de auto door te veel te hebben gegeten. Al moest ik toen al wel gruwelen van de meeste vleesgerechten: tong in madeirasaus, ossenstaartsoep, kalfszwezerik, mosselen… Liever géén kerstpakje krijgen dan van al die gekke dingen te moeten proeven.

Voor nieuwjaar zelf heb ik meestal maar 1 wens: vuurwerk kijken aan de Schelde. Toen ik in Brussel woonde, nam ik zelfs eens ’s avonds laat de trein naar Antwerpen om er het vuurwerk te kunnen zien. Best gezellig, zo’n treinrit op oudejaar!

Ik vind het écht belangrijk dat die hele feestperiode draait om gezellig samen zijn. Voor mij mag daar zeker ook een stuk ‘herdenken’ en ‘uitkijken naar’ bij zijn. Nu mijn zussen, mijn broer en ikzelf wat ouder worden, is het einde van het jaar het ideale moment om even stil te staan bij het leven en te connecteren met diegenen die je graag ziet.

Wat waren de leukste dagen van het voorbije jaar? Waar kijk je naar uit voor het komende jaar? Wat zou je graag anders zien? Wat had je niet verwacht en is er toch gebeurd? Heb je nieuwe dingen ontdekt: nieuwe inzichten of gewoon een boek, muziekgroep, kunstenaar of een stad? Zelfs al zien of horen we elkaar regelmatig, dan gaat het toch meestal over meer dagdagelijkse dingen. Zo één keer per jaar mag het voor mij wat verder gaan dan dat. Extra pluspunt is dat er steeds drank en lekkers in de buurt is om de moeilijke momenten weg te slikken, of om te toosten op al het mooie.

Stress! Niet over de pakjes, niet over de outfit en al zeker niet over het eten. In plaats van dat er heel de avond iemand in de keuken moet staan om gang per gang alle bordjes mooi te dresseren, vind ik het veel leuker om in één keer heel de tafel vol lekkers te zetten. Grote schotels groenten, sauzen, kroketten, salades.. en dan met z’n allen gezellig lang tafelen. En voor wie vreest dat dit niet chique genoeg is: in de tijd van Rubens deden de allerrijksten het ook zo. Tijdens zo’n Service à la française zijn er geen gangen, waardoor je als gastvrouw/gastheer in één klap klaar bent met koken en mee kan genieten van het gezelschap. Bovendien bespaart het afwas!

De laatste weken is er extra veel te doen over alcoholgebruik. Matigen is blijkbaar de boodschap. Ik hoop dat we in de toekomst gaan evolueren naar feesten waarbij niet het eten, maar de drank in gangen wordt geserveerd. Niet zozeer om meer te drinken, maar wel beter en bewuster. Het is een dooddoener, ik weet het, maar ik hoop dat we qua dranken meer zullen gaan voor kwaliteit dan kwantiteit: ambachtelijke biertjes, natuurwijnen, gerijpte wiskey of goede gin.. Zolang het maar niet eindigt in dronken rijden, want dat is absoluut wat ik het minst graag zie gebeuren.

Degelijke, eerlijke, duurzame producten. Ik snap het dat niet iedereen alle dagen bio, lokaal en fairtrade wil of kan kopen. Zelf lukt dit me ook niet altijd. Maar de feestdagen is wel de ideale gelegenheid om op dat vlak een extra tandje bij te steken. Op die manier plezier je niet enkel je eigen smaakpapillen maar ook het milieu, eerlijke handel en je eigen gezondheid. Door vlees en vis uit de menu te schrappen, kom je budgettair gemakkelijk toe om wat meer uit te geven aan goeie groenten, fruit, wijn, koffie en chocolade.. En je hoeft geen alternatieven te voorzien voor de steeds talrijker wordende veggies aan tafel.

Nee, Ik vind het net reuze gezellig om voor veel mensen te koken! Ik moet wel toegeven dat ik meestal nét iets te laat de keuken induik waardoor het altijd wel nog wat haasten is. Maar ik geniet daar echt van. Wat bij mij het beste werkt, is niet te veel plannen hebben en gewoon zien wat er gebeurt terwijl ik bezig ben. Ik volg bijna nooit recepten want dan kan het eindresultaat toch maar vaak tegenvallen. Ik bedoel maar: als je geen verwachtingen hebt, is het eindresultaat altijd gewonnen. En je hebt nooit ontbrekende ingrediënten! Als je start met goede producten is het niet moeilijk om lekkere dingen op tafel te zetten.

Nee, mijn eindejaarsperiode bestaat meestal uit een hele reeks feestavonden die allemaal wat verschillend zijn. Bij mijn schoonfamilie gaat het er misschien wel het traditioneelst aan toe, van aperitief met bubbels tot nagerecht met koffie, koekjes en pralines tot je niet meer kan bewegen, inclusief pakjesronde en quiz. Langs mijn kant van de familie gaat het er elk jaar anders aan toe. Er zijn al enkele grappige edities geweest: van kookwedstrijdjes waarbij je als duo iets moest maken met twee getrokken ingrediënten tot heel simpel maar lekker doeltreffend smullen van (veggie) hamburgers met frietjes.

Ik heb wel goede herinneringen aan de feesten bij mijn grootouders uit mijn jeugd: eindeloos dineren, ik denk wel zeven gangen, met tussendoor sorbet om het smaakpalet terug te verfrissen en eindigend met een veel te romige en rijkelijke javanais taart. Na zo’n avonden zat ik op weg naar huis steevast half misselijk in de auto door te veel te hebben gegeten. Al moest ik toen al wel gruwelen van de meeste vleesgerechten: tong in madeirasaus, ossenstaartsoep, kalfszwezerik, mosselen… Liever géén kerstpakje krijgen dan van al die gekke dingen te moeten proeven.

Voor nieuwjaar zelf heb ik meestal maar 1 wens: vuurwerk kijken aan de Schelde. Toen ik in Brussel woonde, nam ik zelfs eens ’s avonds laat de trein naar Antwerpen om er het vuurwerk te kunnen zien. Best gezellig, zo’n treinrit op oudejaar!