Designer Maarten De Ceulaer: ‘Elk project begint met een coup de foudre’

Maarten De Ceulaer (37) studeerde interieurvormgeving en productdesign. Zijn fantasievolle ontwerpen worden internationaal geprezen. Op 26 en 27 september is hij eregast op de Contemporary Design Market in Tour & Taxis in Brussel.

Aan Sint-Lukas in Brussel was het alsof ik een laboratorium binnenstapte. Toen ik er kennismaakte met de afdeling interieurvormgeving beviel de vrije, intuïtieve en kunstzinnige atmosfeer van de opleiding me meteen. Net ervoor was ik een kijkje gaan nemen op de faculteit architectuur. Toen een docent me vertelde dat het ontwerpen maar een heel klein deeltje van het proces uitmaakt en het vaak jaren duurt om dossiers rond te krijgen, wist ik: dit is not my cup of tea. Het aanlokkelijke van design is dat je relatief snel resultaat ziet.

Waarom willen designers op dezelfde kar springen? Ieder mens is uniek.

Op wereldreis vertrekken, net na mijn studie, was de juiste beslissing. Ik wilde er absoluut voor zes maanden opuit trekken, later zou het er toch niet meer van komen. Eerst deed ik samen met vrienden vrijwilligerswerk in een schooltje voor weeskinderen in het zuiden van India en nadien trokken we door naar het noorden van India, Nepal, Laos en Thailand. Een sublieme ervaring. Zo’n lange reis geeft je de tijd om bij dingen stil te staan en écht contact te leggen met de mensen. In plaats van op een drafje een lijstje bezienswaardigheden af te werken, laat je je meer leiden door het toeval. De passie voor reizen leverde ook de inspiratie om voor mijn afstudeerproject iets met reiskoffers te doen. Pile of Suitcases werd vrijwel meteen opgepikt, en de trein was vertrokken.

Door scha en schande heb ik alles zelf moeten uitzoeken. Ik ben daar niet rouwig om, maar mocht ik opnieuw kunnen beginnen, dan zou ik wellicht als aanloop een paar jaar in dienst van een gevestigd designbureau werken. Om te observeren hoe je een professionele designstudio runt. Hoe ga je om met fabrikanten en galerieën? Hoe zorg je ervoor dat je correct betaald wordt? Een echte mentor heb ik nooit gehad, al leerde ik wel het een en ander van bevriende designers.

Elk project begint met een coup de foudre. Ik word verliefd op een materiaal, een productieproces of een idee, en dat brengt de bal aan het rollen. Na een bezoek aan de glas-in-loodstudio Atelier Mestdagh raakte ik gefascineerd door de kleuren en patronen die je in glas kunt steken en reed ik naar een fabriek in Bavaria om te zien hoe ze dat glas met de hand maken. Het is altijd opnieuw een queeste om ideeën om te zetten in een fysiek object. Daarom vind ik het zo fijn om met de beste ambachtslui in zee te gaan en samen een stap verder te gaan dan zij gewend zijn. Ik hou ervan productietechnieken te herinterpreteren en een nieuw verhaal te schrijven.

Een echte mentor heb ik nooit gehad.

Het lijkt me vreselijk om op één stijl vastgepind te worden. Dan moet je voortdurend aan bepaalde verwachtingen voldoen. Ik vind het fijn dat elk project me uit mijn comfortzone haalt. Het is telkens weer een duik in het onbekende. Ik hou van afwisseling. Unieke stukken en limited editions geven me enorm veel vrijheid, omdat er minder restricties zijn. Als je voor producenten werkt, zijn die er natuurlijk wél. Met Halo, de verlichtingscollectie die ik onlangs voor Valerie Objects ontwierp, of de Feathers-tapijten voor het Italiaanse CC-Tapis, ben ik er toch in geslaagd originele producten van hoge kwaliteit af te leveren, toegankelijk voor een groter publiek.

Ik begrijp de hedendaagse stromingen in design niet zo goed. Waarom willen designers op dezelfde kar springen? Ieder mens is uniek. De verscheidenheid maakt het net interessant . Volgens mij kun je alleen tot waardevol werk komen als je op een eerlijke manier je intuïtie en gevoel volgt.

‘Kijk nu eens vóór je!’, hoor ik vaak als mensen met me meerijden. Zelfs wanneer ik in de auto zit, tuur ik constant in het rond. Als ik door de stad of een bos wandel, houd ik geregeld halt om iets nader te bekijken. Je moet die kinderlijke verwondering behouden. Het lijkt me moeilijk om te creëren als je heel nuchter naar de zaken kijkt en nooit door iets geroerd wordt. Die naïeve blik en open geest zorgen voor een kwaliteit in mijn werk. Ik speel graag in op emoties. Mijn objecten en meubelen zijn nooit zomaar mooi of functioneel. Ze roepen een wereld op en doen je eventjes dagdromen.