Van de grootste zoutvlakte ter wereld tot het intrigerende Titicacameer: deze plaatsen moet je zien in Bolivia

La Paz ligt op 3632 meter hoogte en is daarmee de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. Toch ligt de stad nog in de schaduw van de nog hogere vulkaan Mount Illimani (6.438 meter).

La Paz bezit een indrukwekkende hoeveelheid mooie gebouwen. In de eerste plaats het presidentiële paleis, ook wel bekend als het Palacio Quemado (het verbrande paleis) omdat het verschillende keren volledig afbrandde.

Naast het paleis ligt de mooi ontworpen kathedraal La Paz uit 1835. Ook de kerken San Francisco en Santo Domingo hebben een mooi interieur. In het Casa de Pedro Domingo Murillo, het vroegere woonhuis van de geëxecuteerde strijder voor onafhankelijkheid, kan je meubelen, textiel en kunst uit de vervolgen koloniale tijd bezichtigen.

San Francisco Kerk

De smalle, kleurrijke straatjes in La Paz zijn populair bij toeristen.

Vlakbij La Paz kom je door een bizar buitenaards landschap dat niet voor niets Valle de la Luna (maanvallei) wordt genoemd. Erosie zorgde hier voor grillige pieken en diepe kloven. Bijna nergens ter wereld zal je van een mooiere zonsondergang kunnen genieten dan in deze op ruim tweeduizend meter hoogte gelegen vallei.

Het schitterende Titicacameer ligt op zo’n 3800 meter hoogte. Het is niet alleen het grootste meer in Zuid-Amerika, het vormt ook de grens tussen Peru en Bolivia en het is het hoogstgelegen bevaarbare meer in de wereld. Volgens de inwoners van de Andes werd uit dit meer de zon geboren.

Verspreid in het Titicacameer liggen drijvende eilandjes, gemaakt van totora riet. Daarop leeft het Uros volk. Ze wonen er al vele eeuwen, al sinds de tijd dat de Inca’s hen dwongen hun land te verlaten en ze hun toevlucht zochten op het meer. Ze leven van de visserij en de verkoop van rieten snuisterijen aan toeristen.

Ruïnes van de Inca’s vind je op het Isla del Sol in het Titicacameer. De Inca’s geloofden dat de twee stichters van het Incarijk Manco Capac and Mama 0cllo bij dit heuvelachtige eiland uit de diepten van het meer oprezen.

Aan het Titicacameer ligt het dorpje Copacabana waar de 17e-eeuwse kathedraal gewijd aan de Maagd van Copacabana de blikvanger is. In tegenstelling tot zijn Braziliaanse naamgenoot is het Boliviaanse Copacabana een rustig dorpje van waaruit je boottochten op het meer kan maken. Één maal per jaar, in februari, komen honderden pelgrims naar de festiviteiten ter ere van de Maagd van Copacabana.

Wat je zeker niet over moet slaan is het mysterieuze Tiwanaku (vroeger Tiahuanaco) op 10 kilometer van het Titicacameer. Deze stad vormde het centrum van een machtige beschaving die ouder is dan de Inca’s. Deze vroege Bolivianen bouwden tempels, beelden met mysterieuze gezichten, poorten en een zonnetoren beschilderd met reliëfs.

Aan de voet van de Andes, in het centrum van Bolivia ligt de aangename stad Cochabamba, de derde grootste stad in het land. De stad staat bekend als de ‘Stad van de eeuwige lente’ en de ‘Tuinstad’ omdat Cochabamba rijk is aan parken en kleurrijke markten. De stad staat verder bekend om zijn rijke traditie van folklore en culturele activiteiten.

Het 34,20 meter hoge Cristo de la Concordia was lange tijd het grootste beeld van Jezus ter wereld. Ook al is het dat tegenwoordig niet meer, het blijft de moeite om het te bezoeken, ook omdat het een schitterend uitzicht biedt over de stad en de vallei eromheen.

Potosi was ooit de belangrijkste stad van heel Zuid-Amerika en is beroemd om zijn zilvermijnen in de Cerro Rico. De stad ligt op een hoogte van 4090 meter, wellicht de hoogstgelegen stad ter wereld. Potosi werd al in 1545 gesticht en staat om de belangrijke historische waarde en koloniale architectuur op de lijst van werelderfgoederen van Unesco. De inwoners verdienen de kost nog altijd met de mijnbouw en met het rondleiden van toeristen door de mijnen.

Sucre heeft een heel goed bewaard koloniaal centrum met mooie witte gebouwen en wordt daarom ook wel ‘de witte stad’ genoemd.

In de buurt van Potosi vind je het grootste zoutmeer ter wereld, Salar de Uyuni. Het lijkt hier wel alsof je in een gigantische spiegel kijkt. Door de duizenden scheuren in de bodem van het meer glinstert de bodem alsof deze bestaat uit kristallen.

Salar de Uyuni is meer dan 10.000 vierkante kilometer groot. De zoutvlakte ligt op een hoogte van 3.656 meter en vrijwel nergens ter wereld is het landschap zo vlak als hier. De hoogteverschillen zijn niet meer dan een meter. De vlakte wordt alleen onderbroken door een paar eilandjes zoals de Isla Incahuasi, die de uitgestrektheid alleen nog maar benadrukken.

Bezoek bij de Salar de Uyuni ook de Laguna Verde, een groen zoutmeer, en Laguna Colorada dat rood gekleurd is door het ijzer in de bodem. De knalroze flamingo’s die hier rondlopen zorgen voor een uniek schouwspel.

Tupiza ligt in het weinig bezochte zuiden van Bolivia. Tussen de rode en oranje rotsen ligt een authentiek, Boliviaans plattelandsstadje. Je waant je er in het wilde westen en om dat gevoel nog te versterken, kan je het landschap het beste te paard verkennen.

Carnaval in Oruro is het grootste festijn in Bolivia. Al tweehonderd jaar vieren de Bolivianen vanaf de zaterdag voor Aswoensdag een uitbundig en kleurrijk feest waarin de Llama llama of Diablada (Dans van de Duivel) centraal staat. Het Carnaval staat sinds 2001 op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van Unesco.

De Cordillera Real is een bergketen op een paar uur rijden van La Paz. Maar liefst zo’n zeshonderd toppen steken boven de vijfduizend meter uit. Er zijn zware trekkings voor ervaren wandelaars, maar ook relatief eenvoudige wandeltochten. Voor sommige routes heb je een gids nodig, andere kan je op eigen houtje afleggen. De bekendste route is de pre-Spaanse route El Choro die je zelfstandig kan afleggen en waar je drie dagen over doet.

De North Yungas Road is met stip de gevaarlijkste weg ter wereld en wordt ook wel Dodenweg genoemd. De 61 kilometer lange weg loopt van La Paz naar Coroico over een hoogte van 4650 meter. De weg is slechts 320 cm breed, breed genoeg voor één auto terwijl het een tweerichtingsweg is. Bovendien staat er nergens een omheining langs de 600 meter diepe afgrond.

Rond het jaar 2000 bleef je, in verband met sociale onrust, beter weg uit dit kleine stadje. Ondertussen is de rust teruggekeerd en trekt het tropisch ogende Sorata met wuivende dadelpalmen de nodige toeristen. Het is een goed uitgangspunt voor trektochten in de Cordillera Real en voor mountainbiketochten. Het klimaat is er aangenaam en de lucht gezond.

Het 19.000 vierkante kilometer grote Madidi National Park strekt zich uit van de Andes op 6.000 meter hoogte tot diep in het Amazonewoud op 200 meter. In het gevarieerde gebied met besneeuwde bergtoppen en tropische regenwouden leeft een enorme hoeveelheid dieren: jaguars, luiaarden, poema’s, roze rivierdolfijnen en titi aapjes om er slechts een paar te noemen.

Torotoro National Park is zowel qua omvang als landschap heel anders dan Madidi. Torotoro is maar 165 vierkante meter groot en wordt gekenmerkt door diepe kloven, grillige rotsformaties en prehistorische grotten. Je ziet er bovendien meer dan 2500 voetstappen van dinosauriërs.

Sajama National Park is het oudste nationale park in Bolivia. Het ligt hoog in de Andes (boven de 6000 meter) en je ziet er besneeuwde vulkanen, indrukwekkende bergen, bubbelende warme bronnen, kleurrijke meertjes en uitgestrekte vlaktes waar lama’s, vicuñas en alpaca’s grazen en talloze vogelsoorten leven.

Uyuni was in het verleden een belangrijk transportcentrum van waaruit mineralen naar verschillende steden in Zuid-Amerika werden vervoerd. De lokale bevolking heeft het treinspoor altijd tegengewerkt en met ineenstorten van de mijnindustrie in de jaren veertig van de vorige eeuw, raakten de spoorlijnen in onbruik. De treinen reden niet meer, maar werden achtergelaten op dit treinenkerkhof.

Deze Jezuïetenmissies werden in de 17e eeuw gesticht. De Jezuïeten brachten de Indianen bijeen in zogenaamde reducties. Ze wilden daar een soort ideale samenleving bouwen en voorkomen dat de Indianen de slechte levenswijze van de Spanjaarden overnamen. In Bolivia zijn nog zeven van deze missieposten bewaard gebleven. Ze staan sinds 1990 op de werelderfgoedlijst van Unesco.