Tempels en TikTok: een rondreis in Zuid-Korea met mode-influencer Ruth Van Soom

In de ban van K-drama, K-pop en K-food trok onze reporter voor het eerst naar Zuid-Korea, van Seoel tot Busan en Gyeongju. Gelukkig kende ze er al een local, en wist TikTok waarnaartoe.

Het moet in 2017 geweest zijn dat ik mijn eerste K-drama, de algemene term voor Zuid-Koreaanse series, bekeek. Oprecht triest was ik toen het romantische highschooldrama Goblin na zestien afleveringen eindigde. De jaren daarna verslond ik meer K-drama’s dan ooit. Zo groeide langzaam mijn interesse in de Koreaanse cultuur. Ik ontdekte lokale kledingmerken, smeerde K-beauty, luisterde naar K-pop en verdiepte mij in de geschiedenis van het land en de eetcultuur: dit was mijn wereld.

In 2020, tijdens de lockdown, gaf datingapp Tinder de mogelijkheid om je geografische locatie uit te breiden zodat je een virtuele match kon hebben met mensen overal ter wereld. Zo begon mijn chatvriendschap met Gwanghun in Seoel en ik beloofde hem ooit op te zoeken. Ter voorbereiding schreef ik mij in 2021 in voor een taalcursus Koreaans via Linguapolis aan de Universiteit Antwerpen. Mezelf voorstellen met “Hallo iedereen, ik ben Ruth”, ziet er op papier zo uit: “안녕하세요 여러분, 저는 루스입니다”

De Hallyu wave, zoals de golf aan populariteit van Zuid-Koreaanse cultuur wordt genoemd, heeft me stevig in zijn greep. Daar zit de politiek voor iets tussen. Sinds het einde van de jaren 90 investeert de Zuid-Koreaanse regering miljoenen in de entertainmentsector om zo haar soft power uit te breiden – de aantrekkingskracht van een regio, los van haar economische of militaire kracht. Met succes: in 2019 droeg de Hallyu-golf voor 12,3 biljoen Amerikaanse dollar bij aan de Koreaanse economie. Al die promotie zorgt ervoor dat steeds meer toeristen hun weg vinden naar het Oost-Aziatische land. Deze zomer vindt zelfs de World Scout Jamboree, de internationale scoutsbijeenkomst, plaats in Zuid-Korea.

Toen in 2022 de reisrestricties eindelijk werden opgeheven, was het plan om ‘ooit’ naar Zuid-Korea te gaan veranderd in ‘asap vertrekken’. Samen met klasgenote Griet, die intussen een vriendin was geworden, maakte ik een plan om een rondreis te maken met veel tijd in de hoofdstad Seoel en uitstappen naar de steden Gyeongju en Busan. Ook mijn Tinder-vriend blokkeerde meteen onze reisdata in zijn agenda.

Paleizentocht

Met bijna evenveel inwoners als België is Seoel een van de dichtst bevolkte steden ter wereld. Dat valt niet echt op als je door de metropool wandelt, al wordt ons wel aangeraden om tijdens de piekuren zowel de wegen als het openbaar vervoer te vermijden.

Twee handige weetjes voor een eerste bezoek aan Seoel. Het eerste: de Han-rivier is onlosmakelijk verbonden met de stad. Millennia geleden zorgde die voor de eerste nederzettingen rond haar oevers en ook vandaag ken je Seoel niet als je de stad niet vanaf de oever hebt gezien. Voor de locals zijn de oevers een populaire plaats om te wandelen, te fietsen en te kamperen. Wordt het te druk in de stad, dan kom je hier op adem. Tijdens het eerste zonnige weekend dat we er rondlopen, zien we veel mensen gezellig hun tent opslaan.

Een tweede weetje is dat de stad 25 districten telt, elk met een naam die eindigt op -gu, en vervolgens onderverdeeld is in verschillende wijken, eindigend op -dong. Eerst verblijven we in de toeristische wijk Myeong-dong, in het noordelijke Jung-gu district. Later op onze reis logeren we in Gangnam-gu, ten zuiden van de Han-rivier. Ja, de wijk waar die monsterhit Gangnam Style over gaat.

De meeste toeristische bezienswaardigheden bevinden zich ten noorden van de rivier, dus starten we daar onze kennismaking met de hoofdstad. Eerst op de agenda: een paleizentocht. In het Jongno-gu district zie ik overal elementen uit Koreaanse series rond mij. Hier liggen drie van de vijf paleizen van Seoel: Gyeongbokgung, Changgyeonggung en Changdeokgung, gebouwd tijdens de Joseondynastie. Dit was een belangrijke periode uit de Koreaanse geschiedenis die duurde van 1392 tot 1897 en nog steeds erg bepalend is voor de hedendaagse Koreaanse cultuur. Tijdens mijn K-drama-avonturen kwam ik meermaals in contact met de Joseondynastie en haar architecturale hoogstandjes. Want hoe modern sommige televisieseries ook zijn, telkens zit de rijke geschiedenis van het land, met z’n historische paleizen en hanokhuizen, in het verhaal vervlochten. Deze pracht in werkelijkheid ervaren, is van een heel ander niveau. Even waan ik mij in een ander tijdperk. Rondom mij lopen mensen in een hanbok, de traditionele Koreaanse kleding. Die is niet alleen fotogeniek, vaak levert het je gratis toegang op in de paleizen. Nog een aanrader voor wie van geschiedenis houdt: Bukchon Hanok Village, een traditioneel dorp met een zeshonderd jaar oude geschiedenis en veel originele hanokhuizen.

Smog op de berg

We wandelen door naar het Gwanghwamun-plein en de Cheonggyecheon-rivier. Aangekomen op het plein herken ik meteen de openingsscène uit het tv-drama The King: Eternal Monarch. De impressionante open ruimte met de standbeelden van Sejong de Grote en marineofficier Yi Soon-shin, vlak voor de Gyeongbokgung-tempel, met op de achtergrond de Bugaksan-berg: wauw. Het moet een van mijn favoriete uitzichten in heel Seoel zijn. Voor een plek die ik niet ken, voelt deze stad door mijn K-obsessie van de voorbije jaren heel vertrouwd aan.

Op loopafstand van het Gwanghwamun-plein is de Cheonggyecheon-rivier, ook een hotspot in K-drama’s, nog een prachtige plek om tegen zonsondergang een wandeling te maken. Maar dan is het tijd voor wat hedendaagse architectuur. Ten zuiden van Jogno-gu bevindt zich het Jung-gu district met een van de mooiste moderne architecturale parels van Seoel: het Dongdaemun Design Plaza, afgekort DDP. Het is ontworpen door de Brits-Irakese Zaha Hadid, de architecte die ook het Havenhuis in Antwerpen ontwierp. Wanneer wij er zijn vindt hier net de Koreaanse modeweek plaats. Een fijne gelegenheid om lokale mode-iconen in actie te zien, maar het maakt het onmogelijk om het prachtige futuristische gebouw in volle glorie te aanschouwen.

Van Jung-gu wandelen we weer richting de Han-rivier, waar we in Yogsan-gu belanden. In dit district ligt het belangrijkste herkenningspunt van de stad: de N Seoul Tower, die zich boven op de Namsan-berg bevindt. Voor de sportievelingen is er een wandelroute uitgestippeld, maar wij schuiven onze hoogtevrees aan de kant en nemen de kabelbaan naar boven. Van hieruit heb je, zeker bij helder weer, een prachtig uitzicht over de stad. Helaas hangt er net een flinke laag smog over Seoel. Als de stad één nadeel heeft, dan is het de luchtkwaliteit. Meteen de reden waarom veel Koreanen op slechte dagen buiten een mondmasker dragen. De meeste inwoners checken een weerapp om de hoeveelheid stof te controleren voor ze de deur uitgaan.

De stad die altijd eet

Wat Seoel vooral Seoel maakt, zijn de ontelbare restaurants, lunchplekjes en unieke dessertcafés op de meest verrassende plaatsen. In Europese steden volstaat het meestal om de begane grond af te speuren tijdens de zoektocht naar een eetplek. In Zuid-Korea vind je de beste restaurants vaak in kelders of juist hoog in de lucht. Zo leidt een recensie op KakaoMap, de Koreaanse variant van Google Maps, ons naar een plek in een kelder achter een garage waar ze de beste gimbab (rijst in zeewier) zouden verkopen. Het is een heuse zoektocht om de exacte locatie te vinden, maar we zijn gelukkig op pad met mijn Tinder-vriend Gwanghun, die de plek vindt. Er zitten alleen ajoshi’s en ajumma’s (bekende termen voor mannen en vrouwen van middelbare leeftijd), het stinkt er naar uitlaatgassen en we worden indringend aangestaard. “Willen jullie niks chiquers?” vraagt Gwanghun gegeneerd. Maar wij vinden het hier net geweldig en voor nog geen tien euro kunnen we er met z’n drieën heerlijk eten.

Seoel staat ook bekend om z’n vele markten, waarvan de Gwangjang-markt de bekendste is, dé uitgelezen plek om lokale delicatessen te proeven. Onder mijn persoonlijke favorieten: tteokbokki (rijstcakes in een pikante saus) en gimbab (gekookte rijst in opgerolde vellen zeewier, gevuld met verschillende ingrediënten).

De buurten die in Seoel specifiek bekendstaan om hun eetgelegenheden, uitgaansmogelijkheden en winkels zijn Myeong-dong, Hongdae, Itaewon, Seongsu-dong en Gangnam. Myeong-dong is een toeristische wijk met een fijne avondmarkt en veel winkels. Ik koop mij er arm aan juwelen, allerlei soorten gezichts-, hand- en voetmaskers en souvenirs. Ook vind je hier ontelbare eetkraampjes met allerlei lekkernijen, zoals de dalgona-koek uit de Koreaanse dramareeks Squid Game, een ronde koek van gebrande suiker, met een motief dat je er met een fijne naald uit moet prikken zonder dat het breekt. Hongdae en Itaewon zijn bekende uitgaansbuurten voor de jongere generatie, terwijl je naar Seongsu-dong moet voor unieke, hippe winkels. Qua shopping en mensen kijken vind ik dit een van de meest inspirerende plekken in de stad. Er wordt van Koreanen vaak gezegd dat ze een vrij uniforme kledingstijl hebben en dat klopt, maar het zijn in mijn ogen erg stijlvolle mensen. Over de duurdere wijk Gangnam straks meer.

Laag bij de grond

Gyeongju is een stadje in het zuiden van het land en was de hoofdstad van Korea ten tijde van het Silla-tijdperk (57 voor Chr. tot 937 na Chr.). Het wordt vaak het museum zonder muren genoemd door het grote aantal historische schatten waaronder de Seokguram-grot, de Bulguksa-tempel, en het volksdorp Yangdong.

Wij verblijven twee dagen in een traditioneel hanok guesthouse en hebben er niet beter op gevonden dan een kamer te boeken waar we op de grond slapen. Traditionele Koreaanse huizen hadden vroeger ondol vloerverwarming, een vloerverwarmingssysteem dat directe warmteoverdracht van de houtrook gebruikt om de onderkant van een dikke metselwerkvloer te verwarmen. Om de barre winters door te komen, sliepen en zaten Koreanen op de grond om het zo warm mogelijk te hebben. Ondertussen hebben bedden met matrassen het land veroverd, maar de traditionele manier van slapen bestaat nog steeds. De eerste nacht beginnen we lacherig aan het avontuur, maar het lachen duurt niet lang. Stekende pijn in mijn bovenrug bederft de pret tijdens onze tweede nacht op de grond.

De prachtige Bulguksa-tempel doet me de pijn vergeten. Het is een hoofdtempel van de Jogye-orde van het Koreaanse boeddhisme en werd in 1995 toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst. Bovendien hebben we het geluk de beroemde eerste kersenbloesems te mogen aanschouwen. Het valt ons op dat een groot aantal jonge koppels hier matching outfits draagt. Wij doen er wat lacherig over, maar in Zuid-Korea is het de normaalste zaak van de wereld om als koppel dezelfde kleren te dragen. Dat doen stelletjes om publiekelijk hun liefde voor elkaar te tonen en zich dicht bij elkaar te voelen.

Naast Seoel willen mijn reisgenote en ik nog andere plaatsen bezoeken. Busan is een evidente keuze aangezien het de op een na grootste stad van het land is. Het stadje Gyeongju werd ons dan weer aangeraden door Lee Dabin, een Koreaanse en oprichtster van het Antwerpse juwelenmerk Mass Lee. Je kunt er met de bus naartoe, maar aangezien het een eindje rijden is, nemen wij de KTX, de hogesnelheidstrein. We kopen een kaartje in het station van Seoel en ongeveer twee uur later komen we aan op onze bestemming.

TikTok als gids

Van Gyoengju tot Busan is het nog eens een halfuurtje met de trein. Busan is met zijn 3,4 miljoen inwoners de tweede grootste stad van Zuid-Korea en ligt helemaal in het zuiden van het land. Door zijn ligging, dicht bij de zee, hangt er een heel andere sfeer dan in Seoel. Hier aangekomen heb ik meer het gevoel dat ik op vakantie ben, in de traditionele betekenis van het woord.

Met de altijd betrouwbare bron voor de laatste hotspots, beter bekend als TikTok, maken we een lijst met plaatsen die we echt willen zien. Behalve het café van de vader van Jimin van BTS (een immens populaire mannelijke K-popgroep), waar we helaas niet raken, slagen we erin alles af te vinken: de attractie Ryan Holiday, het Gamcheon Culture Village met zijn gekleurde huisjes, de prachtige Haedong Yonggungsa-tempel, de gekleurde treintjes langs de kust, het Museum van Hedendaagse Kunst en de hoogste Starbucks ter wereld in het Haeundae LCT The Sharp-complex. Een fijne afwisseling met de drukte van Seoel. Toch ben ik blij dat ik na vier dagen de hoofdstad verder mag gaan ontdekken.

Afscheid in Gangnam style

Terug in Seoel, en ten zuiden van de Han-rivier, vind je voornamelijk residentiële wijken, behalve het wereldberoemde Gangnam-gu, waar we de laatste dagen van onze reis verblijven. De Koreaanse zanger Psy schreef er een nummer over in 2012, dat tot op heden een hit blijft. Gangnam Style verwijst naar een levensstijl die wordt geassocieerd met deze buurt, waar mensen rijk en trendy zijn. Nergens anders in Seoel zie ik zoveel Mercedes Jeeps, Chanel-boetieks en mensen in designeroutfits. Het is ook de wijk die bekendstaat om het grote aantal praktijken gespecialiseerd in plastische chirurgie. Ik spot meermaals mensen, niet alleen Koreanen, die volledig ingepakt over straat lopen. Het is hier zo normaal dat niemand zich ervoor schaamt.

In Gangnam is een bezoek aan de Lotte Tower en het Coex-winkelcentrum met zijn impressionante bibliotheek nog een aanrader. Voor K-popliefhebbers is er de K-star road, een urban branding project voor bezoekers om zich onder te dompelen in de Hallyu wave. En ’s nachts zijn vooral Sinsa-dong en de buurt rond Gangnam station interessant om te eten en uit te gaan. Met Youyoung, een Koreaanse uit New York die ik via een vriendin leerde kennen, trekken we naar Medici Sinsa, een bar die uitgebaat wordt door twee mannen die hebben deelgenomen aan Single’s Inferno, een bekende Koreaanse datingshow op Netflix. We betalen veel te veel voor een fles sauvignon blanc, maar spotten toch een van de mannen in de bar. En dan zit onze laatste avond er bijna op. Als afsluiter trekken we met lokale vrienden Jax en Gwanghun naar een van de vele barbecuerestaurants in de buurt. Na een flesje soju, of drie, nemen ze ons mee naar de noraebang, of Koreaanse karaoke, en zingen we de ziel uit ons lijf. Zelfs mijn introverte Tinder-vriend komt hier helemaal los.

Vóór mijn reis dacht ik dat mijn liefde voor Zuid-Korea zou afnemen, maar het tegenovergestelde is waar: door deze onvergetelijke weken is mijn passie alleen maar groter geworden. Ik kan niet wachten om het land van de vele K’s verder te ontdekken.