Bijna de helft van alle sites die door de Unesco zijn uitgeroepen tot Werelderfgoed Natuur zijn bedreigd door oliewinning, houtkap en mijnbouw. Toch leveren die sites levensbelangrijke diensten aan mens en milieu, stelt een rapport in opdracht van het Wereldnatuurfonds (WWF).
Het Great Barrier Reef in Australië, de Grand Canyon in de VS of het leefgebied van de panda in het Chinese Sichuan: het zijn stuk voor stuk wereldberoemde sites die tot Werelderfgoed Natuur zijn uitgeroepen door de VN-cultuurorganisatie Unesco. Maar ze zijn ook bedreigd, omdat ze overlappen met concessies voor olie- of gaswinning, mijnbouwvergunningen, landbouw of industriële houtkap.
Meerdere bedreigingen
Uit het rapport blijkt dat 114 van de 229 sites op die manier gevaar lopen. Een vijfde van de sites kampt zelfs met meerdere industriële bedreigingen. Zo heeft het Barrièrerif van Belize niet enkel te lijden onder verkennende boringen naar olie, maar ook onder bouwwoede aan de kust, grootschalige kap van mangroves en vervuiling door de landbouw in het binnenland.
“Werelderfgoedsites zouden de hoogste mate van bescherming moeten krijgen, maar vaak zijn we zelfs niet in staat om deze belangrijkste stukjes van het aardoppervlak te bewaren”, zegt Marco Lambertini, directeur van het WWF. “We zijn het er allemaal over eens dat die behoren tot de meest waardevolle en unieke plekken op de planeet. Nu moeten we samenwerken om die sites te laten bijdragen aan het welzijn van mens en milieu.”
Winstgevend
Inzetten op de bescherming van de sites is helemaal niet schadelijk voor de economie, integendeel, zegt het WWF. Volgens het rapport zijn wereldwijd meer dan 11 miljoen mensen direct afhankelijk van de erfgoedsites voor hun drinkwatervoorziening, onderdak of geneesmiddelen. Ook zij worden bedreigd als industriële activiteiten de sites schaden. Negen op de tien sites zijn ook een belangrijke motor voor werkgelegenheid tot ver buiten het gebied zelf.
“We moeten onze ogen openen voor het feit dat niet alleen mensen deze gebieden beschermen, maar dat deze gebieden ook mensen beschermen”, zegt Lambertini. “Regeringen en bedrijven moeten winst op lange termijn boven die op korte termijn stellen en de status van deze ongelooflijke plekken respecteren. We moeten schadelijke industriële activiteiten afzweren en inzetten op duurzame alternatieven die de sites versterken, en daarmee hun waarde en de diensten die ze leveren.” (IPS)
