Logeren in de designriad van LRNCE: luxueus verblijf in de medina van Marrakesh

Wat krijg je als je een perfectionistische ontwerpster haar eigen vakantieverblijf laat ontwerpen? Een luxueuze riad in de medina van Marrakesh die tot in de kleinste zelliges is uitgedacht. Wij gingen logeren in het kleurrijke universum van Laurence Leenaert, beter bekend als LRNCE. “Toen ik zelfs de toiletrolhouders aan het ontwerpen was, dacht ik: wat ben ik aan het doen?”

Laurence Leenaert is moe, doodop zelfs. De voorbije twee jaar wijdde de Belgische ontwerpster achter het label LRNCE samen met haar man Ayoub Boualam zo goed als elke dag aan de renovatie van hun eerste riad in de medina van Marrakesh, op een steenworp van het bekende Palais de la Bahia. En dat terwijl ze eigenlijk helemaal niet op zoek waren naar een eigen logeeradres in de binnenstad.

“Alles is heel toevallig gelopen”, vertelt Laurence me op haar zonnige dakterras. “Vier jaar geleden bezocht een vrouw onze studio. We raakten aan de praat en ze vertelde ons dat ze een riad te koop had. Hoewel dat helemaal niet onze business is, kon ze ons toch overtuigen om een kijkje te komen nemen.”

“Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Het pand stond al vijftien jaar leeg en was eigenlijk een blank canvas, er was enkel beton. Daardoor konden we alles zelf beslissen: hoe we het zouden aankleden, hoe we gasten wilden ontvangen… Bovendien bleek het ontworpen door een Belg, de architect Quentin Wilbaux, die door Unesco werd aangeworven om meer dan honderd riads onder handen te nemen in Marrakesh. Het volledige plaatje klopte gewoon. We besloten de riad Rosemary te noemen, naar de verkoopster Rose-Marie, met wie we intussen goed bevriend zijn.”

Gesamtkunstwerk

In september opende Rosemary officieel de deuren met slechts vier kamers en één suite, een bewuste keuze van het koppel om voldoende ademruimte voor de gasten te waarborgen. Een hamam, zwembad, verschillende gemeenschappelijke rustplekken en een groene patio moeten helpen om een oase in de drukke medina te creëren. Om te verzekeren dat alles volgens de uitgekiende visie van Laurence en Ayoub verloopt, neemt haar goedlachse jongere zus Michelle de dagelijkse leiding van de riad op zich.

Hoewel Laurence Leenaert bekendstaat om haar kleurrijke en beweeglijke keramiek, tapijten en kledij, wilde ze in Rosemary vanaf het begin de balans bewaren. “Het was voor mij een heel andere manier van ontwerpen. Terwijl mijn werk meestal bestaat uit op zichzelf staande objecten, moest hier het totaalgegeven juist zitten. Het moest niet alleen mooi, maar vooral ook functioneel en vredig zijn. Als ik een hele dag in onze drukke studio heb doorgebracht, verlang ik naar de rust van ons appartement. Ik ben daarom op zoek gegaan naar vintage meubelen, kunst en keramiek van andere designers die mijn eigen ontwerpen aanvulden.”

De riad kun je dan ook gerust een gesamtkunstwerk noemen. Laurence en Ayoub stelden hun eigen team van ambachtslui uit de regio samen om hun ideeën te verwezenlijken. Van de cederhouten voordeur waar een lokale vakman vier maanden lang aan werkte, tot de op maat gemaakte glas-in-loodramen en geïllustreerde versieringen in het pleisterwerk.

“Het leuke aan wonen in Marokko is dat er zoveel mogelijk is en dat alles gaandeweg organisch kan groeien”, zegt Laurence. “Eerst ging de pleisteraar bijvoorbeeld alleen het plafond boven het zwembad doen, maar omdat hij mijn tekeningen zo goed had vertaald, bekeken we samen wat we nog meer konden doen. De verbouwing zou niet zo goed gelukt zijn als ik alles op voorhand had moeten beslissen.”

Aardbevingproof

Dat Rose-Marie had benadrukt dat het pand uit 2003 aardbevingbestendig gebouwd was, had Laurence bij de verkoop aanvankelijk nog een gek detail gevonden. Toen de regio onlangs, op 8 september, getroffen werd door een zware aardbeving, kwamen zij en haar dierbaren er gelukkig met de schrik van af.

“Ik was thuis in Gueliz (een wijk in Marrakesh ten noordoosten van de medina, red.) met mijn beste vriendin Nina van Ninja’s Table uit Gent. Zij was net naar Marrakesh gekomen omdat ze het ontbijt- en lunchmenu voor de riad opstelde. We lagen in bed toen het gebouw plots begon te trillen en alles van de muren viel. Normaal gezien ben ik een heel rustige persoon, maar omdat ik zwanger ben en Ayoub en Michelle niet bij me waren, kreeg ik een paniekaanval.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door ROSEMARY (@rosemarymarrakech)

“We hadden op dat moment ook de eerste gasten in Rosemary. Omdat ik weet dat de medina veel fragieler is, was ik heel bezorgd. Uiteindelijk zijn er in de riad enkel vijftig vazen gesneuveld, maar who cares – ik ben blij dat iedereen veilig was. Zelfs de vele keramieken borden en lijsten zijn gewoon aan de muren blijven hangen. De volgende dag stuurde Marie-Rose een bericht: ‘Hopelijk zijn jullie oké? Over de riad twijfel ik niet.’”

De ontwerpster hoopt dat het bezoekers niet gaat weghouden uit de stad, waar het stof intussen is gaan liggen en het leven opnieuw zijn gang gaat. Als vanouds verheffen de venters het afdingen tot een kunst en leiden restaurants je met hun rijke specerijen als gps tot bij hen. “De lokale bevolking leeft van het toerisme”, aldus Laurence. “Het is niet nodig om bang te zijn. Voor de medina is het volgens mij ook iets goeds dat er voortaan strengere regels voor gebouwen zullen gelden.”

1600 terrazzotegels

Net wanneer onze thee op is, komt Michelle seinen dat onze slaapplek klaar voor gebruik is. We nemen onze intrek in Jacaranda, een ruime kamer op de gelijkvloerse verdieping die vernoemd werd naar de monumentale veertigjarige boom op het binnenplein. In het najaar doet hij een paarse wolk over het dakterras hangen dankzij zijn talrijke klokvormige bloemetjes.

Achter een kleurrijke glas-in-looddeur stappen we het universum van Laurence binnen, van de sprei en kussens op het bed tot de beschilderde keramische vazen en lampen in de kamer. Ook de etiketten op de shampoo en douchegel in de badkamer werden door haar geïllustreerd. Zelfs de minibar draagt Laurences stempel.

“We zijn diep gegaan in de details, ja”, lacht de ontwerpster. Naar eigen zeggen slaapt ze zelf niet erg goed in Rosemary omdat ze alsmaar bezig is met wat nog anders kan. Het verklaart meteen waarom haar riad in de rue de la Bahia zo tot in de puntjes verzorgd is. In de mashrabiya, het traditionele decoratieve hekwerk aan de balkons, zit een abstracte tekening van haar hand verstopt. Ze maakte zelf 1600 terrazzotegels voor het binnenplein in een tempo van dertig mallen per dag. En omdat Ayoub graag een ‘interessant toilet’ wilde voor de gasten, beschilderde ze meer dan driehonderd kleine zelliges.

Je hebt perfectionisten en je hebt Laurence Leenaert.

Ze corrigeert zelfs een verkeerd geplaatst schaaltje limoenen in de eetkamer wanneer ze er terloops passeert. “Dingen hoeven niet noodzakelijk perfect te zijn, maar wel zoals ik ze in gedachten had”, glimlacht ze breed. “Op een bepaald moment was ik zelfs de toiletrolhouders aan het ontwerpen en dacht ik: wat ben ik aan het doen? Niet moeilijk dat de verbouwing twee jaar heeft geduurd.” (lacht)

Belgisch-Marokkaanse coalitie

Boven het antieke bureau, centraal in onze kamer, treffen we een schilderij van de Belgisch-Peruviaanse kunstenares Shirley Villavicencio Pizango. Het is niet de enige Belgische touch in de riad. Voor het zwembad schilderde de Gentse kunstenaar Lieven Deconinck een doek met twee octopussen en in de zitkamer waakt een sculpturale reuzenhand van beeldhouwer Bart Vansteenkiste. Er werd daarnaast een speciaal huisparfum op basis van rozemarijn ontwikkeld door het Belgische label Bio Essentiel.

Net als bij Laurences label ging de Belgische zin voor vernieuwing hand in hand met Marokkaanse traditie bij het renoveren van de riad. Dat resulteerde onder meer in fraaie grafische tafelbladen uit klassieke zelliges en organische vormen voor de normaal hoekige jardin islamique in de patio.

“We merkten dat veel ambachtslui aanvankelijk niet uit hun comfortzone durfden te komen, maar het gaandeweg juist heel tof vonden om iets anders te doen. Een van de vakmannen benadrukte trots dat hij achtduizend stukjes marmer had gekapt voor de twee traphallen. Dat maakte de samenwerkingen heel leuk, want zonder hen konden we dit nooit realiseren.”

Nu de riad klaar is om gasten te ontvangen, is ook Laurence toe aan vakantie. Al wil dat niet zeggen dat de creatieve autodidact niet al met volgende plannen bezig is. Opnieuw een renovatieproject, maar meer wil ze er voorlopig niet over kwijt. “Daar beginnen we pas aan na mijn zwangerschapsverlof, dat eind januari ingaat. Naar dat project kijk ik nu het meeste uit.”