Geschiedenis

Rond 55 voor Christus arriveert Julius Caesar met zijn leger in Engeland, het begin van de Romeinse periode. De Romeinen kunnen de vulkanische Castle Rock niet veroveren en vestigen zich in de omgeving van Edinburgh. De lokale, Keltische Gododdin zouden de plek de naam ‘Dun Eidyn’ meegegeven hebben, wat zoveel betekent als ‘fort op de heuvel’

In de 2e eeuw bouwt keizer Hadrianus de muur van Hadrianus op de plaats waar nu ongeveer de grens tussen Engeland en Schotland ligt. Nog een keizer verder trekken de Romeinen zich voorgoed terug uit Edinburgh.

In 638 verslaan de Angelen de Gododdin en veroveren Dun Eidyn. De Keltische naam verengelst tot Edinburgh, waarin ‘burh’ staat voor ‘fort’. Het is ook in deze periode dat het eerste kasteel op Castle Rock wordt gebouwd.

Tegen de 10e eeuw zijn de Engelsen hier verdreven en komt Edinburgh opnieuw in Schotse handen. Het wordt vooral onder koning David (1124-53) een weelderige stad. In 1125 roept hij de stad uit tot ‘Royal Burgh’ wat betekent dat zij groot genoeg is om belastingen te heffen en buitenlandse handel te voeren.

Zo ontstaat de haven bij Leith. Op het einde van zijn heerschappij is Edinburgh één van de belangrijkste Schotse steden. Dan komt er ook de abdij in Holyrood die vele religieuze ordes aantrekt waaronder de Black Friars.

De abdij ligt buiten Edinburgh en de volgende honderd jaar breidt de stad zich uit van het kasteel, richting abdij. Zo ontstaat een weg tussen de twee gebouwen die nu Edinburghs meest bekende straat is: de Royal Mile.

De 13e eeuw brengt stijgende spanningen tussen de Schotten en Engelsen. De Engelse koning Edward I valt Edinburgh binnen in 1296 en neemt Edinburgh Castle in. Daarop volgt een onafhankelijkheidsoorlog geleid door de Schotse rebel William Wallace (ja, die van de film Braveheart!).

Uiteindelijk brengt het Verdrag van Edinburgh de Schotse onafhankelijkheid in 1328. Het verdrag heeft echter weinig effect. Edinburgh wordt meerdere malen bezet door de Engelsen.

In 1371 komt de troon in handen van de Stewarts, die het land 300 jaar regeren. De relatie tussen Schotten en Engelsen is echter allesbehalve hartelijk.

Als James VI, zoon van Mary Queen of Scots, de Engelse troon in handen krijgt omdat koningin Elisabeth kinderloos sterft, wordt hij James I van Engeland. De Stewarts (Stuarts) negeren Edinburgh van dan af compleet. Schotland heeft wel een eigen Parlement, maar betekent politiek niet veel meer.

Eind 1500 groeit de bevolking van Edinburgh gestaag. Wegens te weinig plaats binnen de oude stadsmuren, wordt noodgedwongen in de hoogte gebouwd, soms tot 14 verdiepingen hoog. Het bewijs daarvan is vandaag nog steeds te zien.

De 17e eeuw brengt burgeroorlog omdat koning Charles I van Engeland de Engelse liturgie in de Schotse (protestantse) kerken probeert in te voeren. Tussen 1644 en 1645 sterft een vijfde van de bevolking. Toch is Edinburgh einde van die eeuw Schotlands belangrijkste stad.

In 1633 wordt ze een kathedraalstad en de Bank of Scotland wordt er gesticht in 1695. Maar door de burgeroorlog is de stad economisch geruïneerd. De enige oplossing uit de impasse lijkt een unie met Engeland.

De Act of Union in 1707 verandert alles. Het parlement wordt ontbonden, maar de stad blijft welvarend op cultureel en intellectueel vlak. Eindelijk bevrijd van de angst van invallen, kan Edinburgh nu ook buiten haar middeleeuwse omwallingen treden.

In tegenstelling tot de smalle steegjes en hoge huizen van de oude stad, komen er nu ten Noorden van het kasteel brede lanen en uitgestrekte pleinen. De huizen worden gebouwd in neoklassieke stijl. Door de energieke manier van bouwen in deze periode, mag Edinburgh zich één van de mooiste architecturale steden in de wereld noemen.

Tijdens de Victoriaanse periode verviervoudigt de bevolking 400.000 inwoners, niet veel minder dan nu. De oude stad begint te verloederen. De armen wonen er in onhygiënische krotten en in de 20e eeuw worden zij ondergebracht in sociale woningen.

Een nieuwe periode breekt aan met de beslissing om het Schotse parlement terug naar Edinburgh te brengen. Het is er officieel geopend op 1 juli 1999.