Cardiff

De Welshmen zijn geen pretentieus maar wel een zeer zelfbewust volkje. Zij investeerden de jongste jaren in ambitieuze projecten. De hoofdstad Cardiff kent een ware revival.

Ooit was Cardiff de belangrijkste kolenhaven ter wereld. Vandaag heeft ze voor een radicaal nieuw leven gekozen. De Bay Area is onherkenbaar veranderd. De nieuwe, één kilometer lange dam over de mondingen van de rivieren Ely en Taft was het startschot van een complete restauratie van Zuid-Cardiff.

Al vlug volgden nieuwe woningen, winkels en recreatie en vooral bedrijven die aan de top staan van de spitstechnologie en multimedia. Historische gebouwen zoals de Kollbeurs (1884), het Pierhoofd (1896), het douanekantoor en het houten kerkje van de Noorse zeelieden werden gerestaureerd en kregen een nieuwe bestemming.

Een vroeger bedrijfsgebouw werd omgetoverd in Techniquest, een fascinerend wetenschappelijk centrum met een planetarium en meer dan 160 uitdagingen voor wie graag experimenteert. Naast het kerkje vind je het Visitor Centre in de tube, een zilverkleurig huis.

Wales Millinnenium Centre

Nog indrukwekkender en nieuwer is het Wales Millennium Centre in Cardiff Bay. Een kunstencentrum met internationale allure dat zijn Welshe roots niet verloochent. Het gebouw oogt van ver als een omgekeerde sloep (de haven), met een overspanning van gecoat staal (de ijzerertsen), muren met alle Welshe leisteensoorten (een verwijzing naar de kustlijn van Noord-Wales en naar de traditionele bouwstijl), lokaal hardhout, inbreng van de hele bevolking (de Adopt a slate-actie) en tweetalige poëzie als voorgevel.

In de grote concertzaal vinden 1862 mensen een zitje. De Nationale Opera, een paar orkesten en een theatergezelschap delen het huis. De absolute eyecatcher is de glazen belettering in de voorgevel. Links: een aantal Keltische woorden, rechts: in these stones horizons sing.

Markies van Bute

Het National Museum is het ideale schuiloord wanneer het weer eens regent. Het ligt met het stadhuis en de universitaire gebouwen in het groen. De prestigieuze Victoriaanse wijk was een van de projecten van de markies van Bute, de kolenmagnaat.

Het museum herbergt onder meer de grootste collectie impressionisten buiten Frankrijk: Renoir, Monet, Manet, Degas, Pisarro, Cézanne hangen er naast Sisley en Whistler. Het topstuk is De kus van Rodin. Niet de witmarmeren versie, maar de ‘zwarte’ – een kolenboer koopt geen wit.

Ook in Cardiff Castle heb je geen zon nodig. Behalve het restant van de omwalling van een Romeinse vesting vind je er de gevangenistoren van de Noormannen, the Keep, en het waanzinnige kasteel dat de markies van Bute liet bouwen om zijn rijkdom te showen.

Naast namaak-Middeleeuwen zie je er verwijzingen naar zijn wereldreizen: Alhambra-invloeden, mediterrane dakterrassen, Perzische motieven, inscripties in het Hebreeuws, Grieks, Latijn en Sanskriet.

Butes spaarpot was bodemloos, hij liet ook Castle Coch heropbouwen, letterlijk het rode kasteel. Die uitkijkpost bouwden de Noormannen hoog boven de baai. En in Pernath liet de kolenmiljardair een badstadje optrekken, compleet met Victoriaanse pier en botanische tuin. Als het Bute-geld je de oren uit komt, moet je al naar Caerfilly Castle, ten noorden van de stad. Een Gravensteen in het kwadraat.

De markies achtervolgt je zelfs tot op Flat Holm, het eilandje voor de kust dat de allereerste radiosignalen ontving. Marconi voerde zijn test in Pernath uit omdat hij in Italië geen geldschieters vond. En in Cardiff woonde ene Bute.

Bron: Plus Magazine en Weekend Knack