Sulawesi

De Indonesische archipel strekt zich uit over 13.000 eilanden. Er zijn duizenden idyllische plekjes zoals de kusten van Sulawesi die met het openbaar vervoer moeilijk te bereiken zijn.

Manado is de noordelijke havenstad van Sulawesi en een stad vol uitlaatgassen en stoffige straten. Meteen als je buiten de stad bent, klimmend in zuidelijke richting, is het weldadige effect van het binnenland voelbaar. Tijdens het regenseizoen is het landschap ontzettend groen en overal bloeien kleurrijke bloemen. Tussen bougainvilles, hibiscussen, papaja’s, bananen, orchideeën en frangipanes dwarrelen reuzenvlinders. Bamboestengels stijgen de hemel in.

Heel wat Minahassers dienden in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, waar ze bekendstonden als goede soldaten. Na de onafhankelijkheid werden ze door de rest van de Indonesische bevolking beschuldigd van landverraad, waarna ze massaal naar Nederland trokken. De verhouding met het centraal gezag in Jakarta is nog steeds gespannen.

Even verrassend als Manado verdween, verschijnt na de laatste heuveltop het uitgestrekte meer van Tondano. Aan de rand van het meer ligt Remboken. De gigantische goudvissen, die gekweekt worden voor consumptie en export naar Japan, woelen door het water. Vissers beladen met reuzenmosselen parkeren hun bootje langs de paalwoningen. Midden op het meer drijven eilanden van waterplanten met de stroming mee.

Tondano-boulevard doorsnijdt de rijstvelden waarin duizenden witte vlaggetjes van plastic zakken ter verschrikking van de vogels zijn opgehangen. Minuscule hutjes, die de landbouwers wat schaduw geven tijdens hun pauzes, torenen boven de rijstaren uit.

Minihuisjes

De havenstad Bitung wordt gedomineerd door de vulkaan Dua Saudara (de twee broers, genoemd naar zijn twee toppen). Het langgerekte Lembeh-eiland volgt op nauwelijks een kilometer afstand van de kuststrook de glooiing van de steile jungleheuvels.

Terug richting Manado kom je langs de historische site van Sawangan. Achter de huizen van het dorp ligt een eeuwenoude begraafplaats, waar een 150-tal voorchristelijke graftombes verspreid zijn onder de laagstammige bomen. De minihuisjes zijn uit één steen gehouwen en hebben middenin een opening waarin het lijk in foetushouding geborgen werd.

Daarna werd er een prismavormig deksel bovenop geplaatst. De graftombes zijn rijk versierd met sculpturen van mensen, dieren, planten en traditionele geometrische patronen. Vaak verwijzen de beeldhouwwerken naar de begraven persoon.

Spookdiertje

Sulawesi is veelzijdig. Na een culturele tocht door Minahasa kan je de jungle van het Tangkoko Batu Angus-reservaat intrekken waar het Tarsius Spectrum, het zogenaamde spookdiertje, leeft. Het diertje verschuilt zich overdag in de spleten van de ficusboom.

Hun grote koperkleurige uitpuilende ogen lijken niet in een juiste verhouding tot hun minuscule donzige lichaam. Net als een uil kunnen ze hun kop 180 draaien. Als een bliksemschicht springen ze, soms achterwaarts en draaiend in de lucht, van boom tot boom.

Paradijs onder water

Rond het grote eiland Pulau Siladeng bevindt zich een waar paradijs: bonte papegaaivissen knagen met hun snavel aan de koraal, terwijl trompetvissen traagjes verder zwemmen. Uit een rotsspleet bewegen de witte antennes van een langoest. Bizarre visjes, die als langgerekte mesblaadjes verticaal met hun snoet naar beneden hangen, zwemmen met zijn drieën zijwaarts voorbij.

De climax van het snorkelen komt bij het marinepark van Bunaken. Hier vind je vast alle rifvissen die in Indonesië voorkomen. Een muur van koraal duikt dramatisch de donkerblauwe diepte in. Anemonen wuiven je elegant toe. Dieper verbergen zich haaien, napoleonvissen en reuzenroggen.

Bron: Weekend Knack