Young creatives SMIB en The New Originals pakken Belgische jeugd in

‘SMIB is iedereen, en SMIB is sowieso ook België,’ klinkt het bij GRGY, uitgesproken als Georgy, en Yung Nnelg, Glenn omgekeerd. Beiden zijn artiesten in de brede zin van het woord: kunst, streetwear, rappen en producen. Alles passeert de revue bij de jongens uit Amsterdam. Uit al die interesses groeide SMIB voort, een collectief van young creatives die gewoon als vrienden hun krachten bundelen en hun ding doen.

SMIB is Bims omgekeerd, Bims is straattaal voor de Bijlmer, de buitenwijken rond Amsterdam. Of, zoals hun woordenboek Smibanese uitlegt: 1. Amsterdam Zuidoost 2. Een creatief platform wat is ontstaan uit een groep niggas die gewoon ham wilde gaan door shit te doen die zij leuk vinden.

SMIB is simpel verwoord een rauw initiatief van een paar Amsterdamse jongeren. ‘We hebben het helemaal niet gedaan vanuit maatschappelijk belang, maar gewoon omdat wij ons ding wilden doen,’ legt GRGY, producer en kledingontwerper van het collectief, uit.

Gewoon yung boys uit de Bims

SMIB uitleggen is zo goed als onmogelijk. Het gaat van Schotse kilten tot Hello Kitty sleutelhangers, van zestien- tot vierentwintigjarigen, van bucketheads tot lederen jackas.

Bij een optreden gaan de kids zodanig uit hun dak dat het zweet van het plafond recht in de lauwe biertjes drupt.

Jongeren opgegroeid in buitenwijken, met een hele historie aan verhalen. Wie fan is van SMIB voelt gewoon meteen wat het is. Ruimdenkende holebivoorstanders die alle vooroordelen van de maatschappij aan hun sneakers lappen en een heel supportive fanbase hebben.

Bij een optreden gaan de kids zodanig uit hun dak dat het zweet van het plafond recht in de lauwe biertjes drupt.

Wat de jongens zo geliefd maakt, is dat ze gewoon met beide voeten op de grond staan. Nnelg ging gezellig op de foto met zijn fans en hing rond voor de Arte-winkel in Antwerpen. ‘Ik krijg van iedereen heel veel liefde en goede energie in België’, vertelt hij opgewonden. ‘Normaal ga ik naar shows zonder verwachtingen, maar hier is het publiek crazy man.

In Nederland kom je best wel vaak, in België veel minder dus als je komt geven mensen gewoon alles.’ GRGY ging nog een stap verder en ontwierp speciaal voor België enkele kledingstuks. ‘Ik wilde hier iets exclusiefs geven, want de Belgische young kids zijn wel op onze vibe.‘

Manga’s en shirts

Maar SMIB bestaat uit meer dan enkel de twee jongens in Antwerpen. RayFuego, Tads Thots, GHQst, Dess Finesse, KC en Myrto horen ook allemaal bij het gezelschap van punkliefhebbende rappers.

GRGY is het brein achter de kledinglijn Sumibu, gegroeid uit SMIB en een cocktail van Japanse cultuur en streetwear. ‘Ik teken al sinds ik me kan herinneren, en je raakt je ervan bewust dat je bepaalde kleren mooier vindt dan andere. Als kind vond ik manga’s (japanse stripboeken) erg interessant en zo is alles mooi samengekomen.’

De Sumibu kledinglijn groeide uit van enkele shirts met tekeningen op tot seizoenscollecties met eigen logo en ondertussen hebben ze een samenwerking met internationaal streetwearmerk Daily Paper op hun CV. ‘Ik had niet het gevoel dat ik samenwerkte met zo’n groot bedrijf, omdat ik bevriend ben met de mensen achter Daily Paper.’ Om hun collectie in de kijker te zetten, organiseerden ze een feestje in Amsterdam vorige maand. ‘Er is toen iets misgegaan bij de deur, maar er waren geen rellen. Het is kut dat het niet door kon gaan, maar volgende keer gewoon beter.’

Creatives are the new athletes

Naast Sumibu zijn er The New Originals, vrienden van SMIB die ook een kledingmerk startten. Dan is er nog Bonne Suits van, naar eigen zeggen, stijlgod Bonne Reijn en Smibsaland van Ray Fuego en Tirino Yspol. En dat allemaal samen in een kleine, gezellige store omringd door Aziatische restaurants op de Amsterdamse Zeedijk.

‘The New Originals was oorspronkelijk een vriendencollectief waar de guys van SMIB ook bij zaten. Toen GRGY zijn ding begon te doen met Sumibu, deed ik met twee vrienden hetzelfde met TNO.

Zo ontstonden onze merken,’ vertelt Rizky Lasahido van TNO. Met een slogan als Creatives are the new athletes wil TNO dat mensen out of the box denken. ‘We organiseren fitting days om jonge creatievelingen samen te brengen en dan heb je nog SMIB x TNO Fest waar we een podium bieden aan jonge rappers die geen bookings krijgen.’

Turn up België

Dit weekend zakten de jongens af naar Antwerpen en Gent voor The Grand Slam Tour. Rapper Yung Nnelg mocht er twee avonden de jonge Belgische garde entertainen. Maar als de jongens van SMIB komen, vallen ze meteen met de deur in huis. Enkel optreden was te voor de hand liggend, dus grepen ze de kans met beide handen en openden ze twee dagen een pop-upstore in Antwerpse streetwearstore Arte. Vrijdagnacht smeten ze er nog een afterparty bovenop in het Antwerpse Café au Lait, want slapen kunnen ze in Amsterdam wel weer.

De Kammenstraat in Antwerpen werd twee dagen omgetoverd tot een broedplaats voor SMIB-fans, SMIB zelf, The New Orginals en natuurlijk de mannen van Arte die hun Amsterdamse vrienden op visite kregen in de winkel. ‘We zijn al een tijd bevriend met de jongens van Arte dus voor we het wisten stonden we hier,’ zegt Rizky. Voor GRGY kwam alles vanzelf. ‘TNO stelde voor om naar België te gaan, en ik wilden met Sumibu al langer naar hier komen. Het ging heel organisch en aangezien Nnelg hier tourde leek het ons een goed idee om mee te komen.’

Love letters en grammaticaregels

De rauwe rapteksten staan in zwaar contrast met het karakter van de jongens, want met een Hello Kitty polaroidcamera rond de nek gaat GRGY’s imago op een enorm tempo van bad motherfucker naar favoriete schoonzoon. ‘Ik snap het als die young kids mij als voorbeeld zien, maar ik ben er niet doelbewust mee bezig om die functie te hebben,’ verheldert GRGY. De taal die ze gebruiken heeft zijn eigen grammaticaregels (Nee, ze draaien niet zomaar woorden om) en hun lichaam is bedekt met tatoeages, maar iedereen mag gewoon zichzelf zijn. Ook als je niet uit de Bims komt, of hun taal niet eens echt spreekt.

Je werkt er toch voor, dus why the fuck zou je het niet gaan maken dan?’

Bij Nnelg gaan de songs van love letters tot harde hiphop waarbij het publiek in een moshpit verandert. Bloedneuzen worden snel afgeveegd aan hun Sumibu-shirts en op hun Instagram komen ze op voor de rechten van zwarten.

Maar wat het meest opvalt, is de dankbaarheid naar hun trouwe fans, de toewijding naar elkaar en de volhardendheid om het te maken. ‘Je weet niet wanneer je het gaat maken, maar je verwacht wel dat het ooit gebeurt. Je werkt er toch voor, dus why the fuck zou je het niet gaan maken dan?’