Het Zweedse kledingmerk Filippa K wordt 25 in 2018 en showde vorige maand zijn herfst/winter 2018-collectie tijdens Stockholm Fashion Week. De eerste sinds de terugkeer van Knutsson als creatief leider, een jaar geleden.
Terugkomen voelt als thuiskomen. Het voelt geweldig, op een nieuwe manier. Een nieuw team, een nieuwe CEO en ook een nieuwe manier van werken, want ik woon nog altijd in Londen. Toen ik wegging, was dat omdat ik een break nodig had, tijd. Ik was niet meer geïnspireerd, verveelde me een beetje, wellicht omdat ik mezelf buiten het creatieve team had gezet, het werd te zakelijk. Ik wou ook verhuizen, ik kwam naar Zweden voor twee jaar, dacht ik, en bleef er 26. Het was een combinatie van willen verhuizen, moe zijn en meer bij mijn familie en vrienden willen zijn. Ik was klaar voor iets anders.
Vrijheid is belangrijk, maar ook een beetje een illusie. Als ondernemer heb je een gevoel van vrijheid, omdat jij beslist wat er gebeurt en je het voor jezelf doet. De andere kant van het verhaal is dat je een enorme verantwoordelijkheid hebt en dus helemaal niet vrij bent. De letterlijke vrijheid die ik had toen ik niet werkte en mijn dagen kon invullen zoals ik het wilde, was niet de ultieme vrijheid. Het is meer luisteren naar je innerlijke stem en het lef hebben om die te volgen. Dat is wat ik nu doe, ik geloof dat het merk potentieel heeft en zal daar ook alles voor doen en mijn intuïtie volgen. Ik heb jarenlang te veel naar anderen geluisterd, wat duidelijk geen goed idee was.
Het businessaspect is er altijd geweest – dat heb ik van mijn vader: als niemand het wil kopen, heeft het geen zin
Er zat altijd een mix van culturen in mij. Mijn ouders zijn Zweeds, maar ik groeide op in Londen, bij mijn moeder. Een deel van mij is daarom Brits en niet-Zweeds. Daarna heb ik 26 jaar in Stockholm gewoond, mijn kinderen zijn er opgegroeid. Mijn vriend is dan weer Frans. Die drie landen maken deel uit van mijn leven. Ik ben een mix. Filippa K lijkt dan wel Scandinavisch qua stijl en design, maar toen we in 1993 startten, wilde ik meer de strakke Frans-Italiaanse fit. Omdat ik tussen Britse merken was opgegroeid, vond ik Zweden minder sexy. Misschien hebben we het continentale sexappeal toegevoegd aan de Zweedse stijl.
Onze familieband is verweven met discussies over waarden en merken. Mijn ouders zaten allebei in de mode en hadden elk een eigen bedrijf. Ze zijn nooit gestopt met zichzelf te ontwikkelen, ze deden wat ze graag wilden en hebben zichzelf nooit voor iets opgeofferd. We hebben daardoor ook een relatie waarin we die dingen kunnen bespreken, en ik heb diezelfde relatie met mijn kinderen. De grens is niet zo duidelijk: collega’s worden vrienden of ik werk samen met mensen die eerst vrienden waren, alles loopt een beetje door elkaar. Ik ben het merk ook gestart samen met mijn ex-man. Mijn werk leidt tot een inspirerende interactie met mensen.
Soms is woede iets goeds, het kan voor positieve energie zorgen. Ik was niet echt boos want ik begreep het wel, toen mijn vader zijn jeanslabel verkocht, het moest omdat hij kanker had. Maar ik besefte plots dat hij het echt als zijn merk beschouwde, dat mijn ex en ik niet de nieuwe generatie of erfgenamen konden zijn. Dat maakte me boos. Intussen had ik al die ideeën waarmee ik iets wilde doen en dat was de drijvende kracht om voldoende moed te verzamelen om er zelf aan te beginnen. Voorheen zaten we in een te comfortabele positie om de stap te zetten. Nu moest het wel, waar kon ik anders naartoe, H&M? Toen ik mijn vader vertelde over mijn ideeën, zei hij: “Klinkt goed, maar daar kun je geen geld mee verdienen.” Ik wou hem echt het tegendeel bewijzen: dat je in een filosofie kunt geloven en het ook doen werken. Maar het businessaspect is er altijd geweest – dat heb ik van hem: als niemand het wil kopen, heeft het geen zin.
Grote kinderen vragen veel werk. Kleine kinderen geven veel praktische beslommeringen, maar emotioneel is het allemaal erg complex voor jongvolwassenen vandaag. Ik kan die stress voelen en dat houdt me toch wat bezig. Maar ik ben wel echt gelukkig nu. Als ik op de juiste manier kan werken, zoals nu, geeft dat me een soort voldoening. Ik voel dat ik sterk sta. Het creëert een rust, en dat voelt goed.
