De melkindustrie in Nederland heeft een vervelend bijproduct: koeienvlaaien. De Nederlandse kunstenares en wetenschapster Jalila Essaïdi heeft daar echter iets op gevonden. In het lab zet ze de mest om in textiel, papier, plastic en andere grondstoffen.
Een beetje koeienmest is geen probleem, daar wordt de bodem vruchtbaar van. In landen zoals Nederland, waar er veel vee op kleine oppervlakten wordt gehouden, zitten we echter met te veel mest en dat zorgt voor milieuschade. Die stank die je ruikt als je boerderijen nadert is dus naast vervelend soms ook gewoon schadelijk. De bodem kan de hoeveelheid mest in het geval van overproductie niet aan, waardoor er schadelijke stoffen in het grondwater sijpelen en er mest in het oppervlaktewater terechtkomt: slecht voor onze gezondheid en slecht voor het milieu.
Geïnteresseerd in eco-mode van interessante materialen? Lees dan zeker onze artikels over kleding die gemaakt wordt van schimmel, ananasleer, kurk en kombucha.
The Power of Poo
De Nederlandse Jalila Essaïdi ging op zoek naar een manier om deze schadelijke overproductie een halt toe te roepen. Ze kwam op de proppen met een manier om mest om te zetten naar textiel voor kleding, kunstmestvervangers, plastic, papier en andere materialen en grondstoffen. Ze stelt dat er binnen enkele jaren zelfs bruggen gebouwd kunnen worden met behulp van koeienvlaaien. Om haar idee voor te stellen, hield ze onlangs een modeshow met kleding die gemaakt was van koeienmest. Essaïdi doopte haar uitvinding Mestic.
Om haar idee voor te stellen, hield ze onlangs een modeshow met kleding die gemaakt was van koeienmest.
Het mirakelproces
Er zijn verschillende partijen geïnteresseerd om in zee te gaan met Mestic. Volgens de uitvindster zal het nog ongeveer drie jaar duren vooraleer particulieren aan de slag kunnen met Mestic en boeren hun mest kunnen droppen in fabrieken in de buurt van hun boerderij.
De natte en droge onderdelen van de mest worden gesplitst in het lab. In het droge materiaal vinden we pure cellulose, als resultaat van het gras dat de koeien eten. De zuren uit het natte gedeelte worden vervolgens gebruikt om deze cellulose om te zetten in een vloeibare vorm van bioplastic. Hiervan worden verschillende stoffen gemaakt, waaronder textiel en harde bioplastic. Het cellulose-acetaat kan ook gevriesdroogd worden tot een aerogel.
Wat brengt de toekomst? Het onderzoeksteam hoopt de smelttemperatuur te kunnen beïnvloeden zodat het materiaal in 3D-printers gebruikt kan worden en naast koeienmest willen ze ook de uitwerpselen van varkens en andere dieren onder handen nemen.
(LP)
