Kledij met een boodschap: waarom Armedangels al 5 jaar lang T-shirts verkoopt voor arbeiders in Bangladesh

Tijdens Fashion Revolution Week staan organisaties en labels wereldwijd stil bij de noodzakelijke verandering en in de mode-industrie. Het Duitse label Armedangels brengt opnieuw een T-shirt uit waarvan de winst integraal naar een organisatie die arbeiders in Bangladesh ondersteunt. ‘Elke bijdrage telt’, vertelt woordvoerder Lisa Kohlenbach.

Vijf jaar geleden kwamen jullie voor het eerst met dit project af. Wat was jullie beweegreden?

‘Als je in de mode zit – en in tegenstelling tot fast fashion-ketens een positieve impact op de industrie wilt hebben – dan is het minste wat je kan doen je gemeenschap informeren. Sinds 2018 wilden we ook concreet iets bijdragen. Daarom besloten we sindsdien T-shirts uit te brengen waarvan de opbrengsten integraal naar National Garment Workers Federation (NGWF) gaan, een organisatie die in Bangladesh de situatie voor textielarbeiders wil verbeteren. We besloten daarom de coördinaten van de Rana Plaza-fabriek op de T-shirts te drukken. (Bengaalse kledingfabriek die in 2013 instortte met meer dan duizend doden als gevolgd, red.) Dit jaar herwerkten we overgebleven shirts uit onze stock met de Duitse kunstenaar  Steffen Kraft.’

Welke zaken wil de NGWF aanpakken met de bijdragen van deze actie?

‘De voornaamste werkpunten ter plekke zijn dat de veiligheidsomstandigheden nog beter moeten worden en dat arbeiders toegang moeten krijgen tot juridische ondersteuning. Ze moeten bewust zijn van de rechten die ze hebben. Tijdens de pandemie zijn er bijvoorbeeld heel veel mensen ontslagen, bovendien zonder correcte compensatie. Dat allemaal omdat grote bedrijven plots bestellingen annuleerden of weigerden te betalen.’

Hoe is volgens jullie de sector veranderd sinds de Rana Plaza-ramp?

‘Ik denk dat er nog steeds niet genoeg veranderd is ten opzichte van 10 jaar geleden. Er zijn nog steeds verschillende grote bedrijven die werken met fabrieken waar geen goede sociale standaarden en veilige arbeidsomstandigheden zijn. Ik ga niet met het vingertje wijzen, maar gewoon kijken naar de prijs van kledij is genoeg. Een T-shirt dat voor slechts enkele euro’s wordt verkocht: dat kan niet juist zijn. Er zou nog meer druk en regulatie mogen komen vanuit de overheden. Fast fashion-merken worden nog steeds niet voldoende verantwoordelijk gesteld. Je kan niet enkel de consument als aansprakelijk zien, dat is niet eerlijk.’