Na de vakantie de valies uitpakken en eindelijk het gekregen flesje geparfumeerde olie mogen openen, want van lekkagerisico is geen sprake meer. Op de verpakking staat een cryptische boodschap over hoe een punt of stip de bindende reis of tocht tussen de innerlijke zelf en het universum illustreert. Geen idee wat er juist in zit, maar het ruikt naar tropische bloemen en naar mijn hotelkamer. Op de site van het resort vind ik iets meer informatie : het brengt zowel energie als harmonie. Dat heeft een mens ook thuis nodig. Terwijl ik mijn was verder sorteer, voel ik opnieuw de zon op mijn huid, een wit hemd tussen mijn vingers en vlinders in mijn buik… Ja, ook dat is parfum.

Een verhaal. Eentje met inleiding, kern en conclusie, maar geen top-, kern- of grondnoten. Geen saaie geurpiramide of koele ingrediëntenlijst. “Een parfum volledig willen ontleden,” zegt Mathilde Laurent, huisparfumeur van Cartier, “is de zekerste manier om jezelf alle emotie te ontzeggen. Daarom doe ik daar niet aan mee. Niet dat ik ingrediënten wil verstoppen of zo, maar ik wil die trend de das omdoen. Zo’n piramide of lijst zegt niets en is soms ronduit oneerlijk, je krijgt enkel dure ingrediënten die goed klinken voorgeschoteld, zoals de roos, jasmijn, patchoeli of vetiver, terwijl iets met een hogere concentratie dat minder goed bekt zoals Iso E Super of Galaxolide nooit wordt vermeld. Het talent van de parfumeur is volgens mij emoties opwekken en niet lijstjes opstellen.”

Een verhaal met emotie dus. Niet wat door marketeers rond een product wordt bedacht, al kan dat ook meespelen, maar hoe je een parfum ervaart. Maar hoe vertel je dat als leek ? Volgens Sergio Momo van Xerjoff (zie ook pagina 16), die ook liever over de sfeer van een parfum praat dan over zijn ingrediënten, beschikken we over de nodige woordenschat, maar mankeren we de kennis. “Dan zeggen we ‘ik vind dit lekker, of niet’, ‘het is zoet’, ‘het is te sterk’ terwijl dat eigenlijk geen informatie is. Het heeft enkel te maken met onze persoonlijke geschiedenis en wat die specifieke geur in ons teweegbrengt. Een misnoegde tante, een mooie herinnering… dat is wat de keuze van een parfum bepaalt.” Niks mis mee. Want, laat u geen verhalen wijsmaken, daar draait het uiteindelijk om : herken ik me erin ? Of zoals Francis Kurkdjian het verwoordt : “Het zijn niet de ingrediënten die aan het woord moeten komen, maar de emotie. Als je naar de opera gaat, denk je ook niet meteen aan muzieksleutels en toon, maar wil je gewoon horen dat het goed is en genieten.”

delphine.stefens@knack.be

Delphine Stefens

“Zo’n ingrediëntenlijstje zegt niets. Het talent van de parfumeur is emoties opwekken en niet lijstjes opstellen”