De gastronomische vereniging Les Grandes Tables du Monde en haar partner S. Pellegrino willen de positie van vrouwelijke chefs binnen de sector versterken. Om dat engagement kracht bij te zetten en het debat te starten, deelden ze nu de resultaten van hun studie ‘Femmes et gastronomie’.
Les Grandes Tables du Monde wil de gastronomische wereld inclusiever maken. Om het debat open te trekken en te voorzien van de nodige argumenten, onthulde de organisatie op haar jaarlijkse congres de resultaten van een studie over gendergelijkheid in de sector. Die brengt al een zekere mentaliteitsverandering aan het licht, maar er is nog steeds veel werk aan de winkel.
Lagere functies, lagere lonen
Om te beginnen werken er steeds meer vrouwen in gastronomische keukens en ziet het er niet naar uit dat die evolutie meteen zal stilvallen: twintig procent van de bestaande zaken zegt in de komende jaren meer vrouwen te willen aannemen. Maar de kans bestaat wel dat die vrouwen vaker terecht zullen komen in de zaal dan in de keuken. In de bediening zijn er vandaag namelijk acht vrouwen per twaalf mannen, tegenover drie vrouwen tegenover veertien mannen in de keuken.
Het hoger niveau is al helemaal een vooral door mannen gedomineerde plaats. Chefs of sous-chefs zijn slechts zelden van het vrouwelijk geslacht. Ook een gelijk loon voor gelijk werken is nog steeds taboe. Slechts 41 procent van de voor het onderzoek gecontacteerde zaken beantwoordde de vraag die hiernaar peilde en uit de gegeven antwoorden blijkt een salariskloof van 9,5 procent.
‘Geen tijd voor privéleven’
Net als in andere economische sectoren liggen vooral vooroordelen over het moederschap en gezinsleven aan de grondslag van de ongelijke kansen. Om meer vrouwen aan de slag te krijgen in een sector die gekenmerkt wordt door haar lange uren en hoog werkritme, zal er meer flexibiliteit nodig zijn, stelt Les Grandes Tables du Monde.
Hoewel 74 procent van de ondervraagde werkgevers zegt tegemoet te komen aan de vraag, stelt ook een van de geïnterviewden dat daar simpelweg geen mogelijkheid toe is: ‘Wij werken 13 tot 14 uur per dag. Dat wil zeggen dat er geen tijd is voor kinderen of een privéleven, enkel om te werken, werken, werken. Op een bepaald moment word je dan geconfronteerd met keuzes die je moet maken.’
‘Mannelijke eigenschappen’
De vrouwen die nu al in de sector werkzaam zijn, leggen een deel van de verantwoordelijkheid bij hun seksegenoten. Zo zegt een ondervraagde vrouw: ‘Het kan zeker om een positie vast te houden in deze sector, maar je hebt er wel een olifantenhuid voor nodig’. Deelneemsters aan het onderzoek stellen dat ze gerespecteerd worden als ze zichzelf blijven, maar daarbij wel enkele ‘eigenschappen die als mannelijk beschouwd worden’ in de verf zetten.
