Zalige insteek bij Chez Richard in Brussel: ‘De hele avond lang aperitieven met kleine hapjes’

Hoewel de porties bescheiden zijn, zou onze recensente deze zaak graag om haar hoek hebben. ‘Om te aperitieven met champagne en garnaalkroketten, mij de koning te rijk te voelen en daarna thuis een bordje dagelijkse kost weg te happen.’

Als ik op het terras van Chez Richard van een glas champagne van huis Drappier (10 euro) nip en mijn vork door de brosse korst van een garnaalkroket (8 euro) prik, overvalt mij een gevoel van gelukzaligheid. Mijn tafelgenoot en ik hebben ons op de bank tegen de muur geïnstalleerd, ongegeneerd naast elkaar als twee oudjes op de zeedijk. Chez Richard werkt niet met reserveringen, wij arriveren veiligheidshalve pas na het piekuur. Hoewel het fris is, kunnen we de hele avond buiten zitten dankzij de roodgloeiende warmte-elementen. De kaart bestaat uit kleine gerechten, klassiekers van de vaste kaart kun je mixen met de suggesties van de dag. En wie op tijd is, kan een oestertje meepikken. De wijnkaart toont een mooie selectie natuurlijke wijnen.

De garnaalkroketten hebben niet alleen een knisperend korstje, ze zijn vol van smaak, stevig van textuur en royaal bedeeld van garnalen. Met een garnituur van gefrituurde peterselie en een kneep citroen helemaal uit de kunst. Ze mochten wel iets warmer – binnenin zijn ze net lauw. Daarna volgen kokkels (8 euro), ongecompliceerd gestoofd met een stevige scheut witte wijn en veel look. Mits iets meer boter en een tikje zout hadden we het schaaltje schoon gelikt. Blokjes buikspek (7 euro) komen donker gelakt op tafel. Het vlees is perfect gegaard, maar de saus is erg zoet, eentonig zelfs – om van een gerecht te kunnen spreken is er meer contrast in smaak en textuur nodig. De inktvis (8 euro) is boterzacht, maar heeft weinig force in combinatie met de zacht smakende groentelinten en een milde pesto. Opnieuw is het gerechtje te koud. De boudin (8 euro) is op z’n Brussels een grote plak pens met grove stukken vet: lekker. De zoete bloedworst gecombineerd met zoete appelmoes schreeuwt wel om een schep pickles of een lik straffe mosterd.

Tot nu was ik veeleer mild, maar de fricadelle (4 euro) maakt mij luid en helder duidelijk wat ik probeerde te negeren: het eten is hier niet top. Spijtig, want het is hier heerlijk zitten. En wat een zalige insteek: een goede fles bestellen – wij dronken een côtes du Rhône Saint Joseph 2014 van Dard et Ribo (58 euro) – en de hele avond lang aperitieven met kleine hapjes.

Al hebben we al veel bordjes op, onze honger is niet gestild; de porties zijn dan ook echt bescheiden. Er volgen nog hapjes, maar nooit zit het er boenk op.

Ondanks de bedenkingen bij het eten, zou ik deze zaak met haar opzwepende energie graag bij mij om de hoek hebben. Om te aperitieven met champagne en garnaalkroketten, mij de koning te rijk te voelen en daarna thuis een bordje dagelijkse kost weg te happen.