‘In een wereld van overvloed is het een schande dat Wereldhongerdag nog bestaat’

28 mei is volgens Broederlijk Delen-medewerker Katelijne Suetens een belangrijke herinnering voor de politiek: ‘Honger is een politiek probleem met een politieke oplossing’.

Vandaag, op Wereldhongerdag, zetten we de honger van de wereld in de kijker. Het is een ‘feestdag’ uniek in zijn soort, want de Verenigde Naties willen er zo snel mogelijk vanaf. Dat mogen we toch afleiden uit de tweede duurzame ontwikkelingsdoelstelling, die ernaar streeft om tegen 2030 honger definitief de wereld uit te helpen.

Helaas: we zijn niet echt op de goede weg om dat doel te halen. Honger is de afgelopen jaren weer toegenomen, tot bijna een miljard mensen. Daar bovenop zijn twee miljard mensen ondervoed. Vreemd toch, in een wereld waarin we voldoende voedsel produceren om tien miljard mensen eten te geven? De laatste keer dat ik het opzocht, stond de teller van de wereldbevolking op 7.5 miljard.

‘In een wereld van overvloed is het een schande dat Wereldhongerdag nog bestaat’

Wat er dan wel gebeurt met dat extra geproduceerde voedsel, is niet echt een geheim. Een derde ervan komt nooit op ons bord. Er gaat voedsel verloren bij het opslaan, tijdens het transporteren, in de verwerkende industrie, in restaurants en supermarkten, maar ook in onze eigen keuken.

Daarnaast gebruiken we voedsel dat geschikt is voor menselijke consumptie om er vee mee vet te mesten. Efficiënt is dat niet. Tegen dat dat beestje op ons bord belandt, heeft het al vier (kip) tot veertien (rund) keer meer calorieën aan plantaardig voedsel verorberd dan het ons aanlevert. Ook gewassen die geteeld worden voor biobrandstoffen eten we niet op. Toch palmen ze grond in waarop voedsel kan worden geteeld. Maar het is het waard, want ze zijn beter voor het klimaat, menen we, of toch minstens voor onze gemoedsrust.

Honger is een politiek probleem met een politieke oplossing

Meer en meer worden we als burger terecht gewezen op de gevolgen van de keuzes die we maken in de supermarkt. Of nog beter, bij het Voedselteam, de lokale (pluk)boerderij of de wereldwinkel. Als burgers kunnen we inderdaad een stukje mee de markt beïnvloeden. Samen kunnen we de vraag naar producten die een lagere ecologische impact hebben en die een eerlijkere prijs voor de boer garanderen verhogen. Maar die individuele verantwoordelijkheid ontslaat de overheid geenszins van de hare. Integendeel.

Onze verschillende overheden zijn verplicht ervoor te zorgen dat alle burgers gezond en veilig voedsel aan een betaalbare prijs kunnen consumeren. Dat is een basisrecht van alle mensen. Wereldwijd. Voedsel is geen handelswaar zoals een auto, een telefoon of een tapijt, waarmee je winst maakt, maar de basis van alle leven.

Om aan hun verplichtingen te voldoen, moeten de verschillende overheden – Vlaams, Belgisch en Europees – ervoor zorgen dat de voedselproductie in de eerste plaats dient om mensen te voeden en landbouwers toelaat hun brood te verdienen met hun stiel. Om die eis kracht bij te zetten, overhandigt Broederlijk Delen vandaag meer dan 16.000 handtekeningen aan de minister van landbouw, Joke Schauvlieghe. 16.000 bezorgde burgers ondersteunen onze eis voor een rechtvaardiger en duurzamer landbouwvoedselsysteem. Want in een wereld van overvloed is het een schande dat er nog een Wereldhongerdag bestaat.

Katelijne Suetens, beleidsmedewerker recht op voedsel bij Broederlijk Delen