Niet perfect, wel model: Morgane Gielen brengt met fotoboek ‘No babes’ een ode aan diversiteit

Hoe zet je modelabels aan om bij hun modellenkeuze diversiteit en inclusie te omarmen? Fotograaf Morgane Gielen laat zien dat het kan in het beklijvende boek ‘No Babes’.

Spreek fotografe Morgane Gielen niet van buitenbeentjes – volgens de 26-jarige bezielster van ‘No Babes’ hebben we allemáál kenmerken en ervaringen waar we ons anders en ongemakkelijk bij voelen. Gielen portretteerde het voorbije anderhalf jaar mensen die dat gevoel maar al te goed kennen: transgender- en non-binaire modellen, maar evengoed mensen met een fysieke of mentale aandoening, die een trauma met zich meedragen of die er bijzondere interesses op nahouden. Na een Instagramaccount en een podcast is er nu een stevig boek met honderdzestig foto’s en korte getuigenissen waarin de betrokkenen zelf hun verhaal doen, in juni volgen een expo en talks in Gent.

‘Mijn werk in de modewereld leerde me dat maatschappelijke schoonheidsidealen en taboes nog altijd bepalen wie wel en niet in beeld komt’, vertelt Gielen. ‘Modellen halen vaak de eindronde niet omdat ze niet de ideale maten hebben of omwille van hun achtergrond. Het verschil tussen het straatbeeld en wat je in de mode en de media ziet is enorm. Alsof we ooit hebben besloten: dit zijn het soort mensen dat we tonen, en de rest doen we niet. Dan protesteert mijn rechtvaardigheidsgevoel. Ik wil dat fake ideaalbeeld in de mode en de media authentieker en inclusiever maken, zodat iedereen zich erin kan herkennen.’

Hart onder de riem

Gielen fotografeert mensen dan ook niet alleen op een heel ongekunstelde manier – zonder make-up, in onderkleding of naakt – maar ensceneert ook modeshoots op tot de verbeelding sprekende locaties. ‘Veel modelabels aarzelen vanuit een focus op perfectie om gewone mensen te tonen of verhalen te vertellen die er echt toe doen, ik wil tonen dat het kan.’

De getuigenissen in het boek behandelen onderwerpen die vaak moeilijk bespreekbaar zijn, zoals amputaties, vaginisme en BDSM.

Morgane Gielen: ‘Ik wil geen taboes doorbreken, maar onderwerpen bespreekbaar maken en normaliseren. Hoe meer zogenaamde ‘buitenbeentjes’ we in beeld brengen, hoe meer conversaties we kunnen starten. Uiteindelijk komt het erop neer dat bijzondere mensen evengoed ‘normaal’ zijn en dat hun verhaal ons niet ongemakkelijk hoeft te maken.’

‘Een andere belangrijke boodschap is dat mensen niet alleen zijn met hun verhaal. Op Instagram is ‘No Babes’ ondertussen een hechte community waar mensen elkaar een hart onder de riem steken. Ze kennen elkaar verder niet, maar ze zijn er wel voor elkaar, en omdat iedereen er zich kwetsbaar en authentiek durft op te stellen, blijven negatieve reacties uit. Dat toont aan dat mensen echt behoefte hebben aan veilige plekken waar ze zichzelf kunnen zijn, zonder angst om beoordeeld te worden.’

Ondertussen krijg je als fotografe wel met heftige verhalen te maken. Hoe pak je dat aan?

‘Ik kan pas een geslaagde foto nemen als ik het verhaal volledig ken en begrijp. Bij de keuze van de modellen heb ik al een beeld van wat ze meegemaakt hebben of waar ze het moeilijk mee hebben, maar vóór we aan de shoot zelf beginnen, hebben we een uitvoerig gesprek. Ondertussen weet ik ook dat het niet erg is wanneer het onderwerp totaal nieuw voor me is en ik honderdeneen vragen heb. De meeste mensen popelen om hun verhaal te doen en uit te leggen wat het bijvoorbeeld betekent om non-binair te zijn of om een bepaalde aandoening te hebben. Net omdat ze daar zelden of nooit de kans toe krijgen.’

‘Velen zeggen me na afloop van de shoot dat het voor hen therapeutisch was om hun verhaal te doen, maar dat is het ook voor mij. Ik heb zelf lang met een minderwaardigheidsgevoel geworsteld en angst gehad om moeilijke ervaringen te delen met anderen – als zij zich bloot durven geven, dan moet het mij ook lukken om mijn masker af te zetten en gewoon mezelf te zijn. Daar ben ik nog niet helemaal, maar het contact met de modellen helpt me wel in mijn eigen zoektocht naar zelfacceptatie.’

Was je als jonge fotografe dan op je gemak in de modewereld?

‘Ik heb sinds mijn zestiende een heel persoonlijke stijl ontwikkeld, daar hebben mijn opdrachten in de mode wel bij geholpen. Tegelijk hebben ze ook mijn onzekerheid aangewakkerd. Een ideaalbeeld nastreven, mensen er onrealistisch perfect uit laten zien: dat doet iets met je, zeker als je zelf geen maatje 36 hebt. Dan ga je je onbewust vergelijken met dat ideaalbeeld en worden je eigen onvolmaaktheden eens zo duidelijk. Dat speelde zeker mee toen ik ‘No Babes’ bedacht. Omdat ik zag wat het met mij deed, maar ook met modellen, make-upartiesten en zowat iedereen die in de modewereld werkt.’

Diversiteit en inclusie zijn een hot topic. Vind je gemakkelijk labels die op hetzelfde spoor zitten?

‘Mijn onvrede met de modewereld heeft me geleerd dat ik maar beter kan aangeven waar ik voor sta. Daar is ook ‘No Babes’ uit voortgekomen. De merken die me contacteren, weten dus dat ik diverse modellen cast en staan daar ook voor open. Er is altijd het risico dat labels diversiteit zien als een trend die ze niet willen missen, maar dat maakt het resultaat voor gemarginaliseerde groepen in de samenleving niet minder belangrijk. Vroeger zagen mensen die bijvoorbeeld plussize of transgender zijn zichzelf nooit terug in de mode en de media – voor hen maakt de erkenning wel degelijk een verschil.’

No Babes (49,99 euro) is verschenen bij Borgerhoff & Lamberigts. Expo van 9 juni tot 7 juli in het Geeraard de Duivelsteen, Geraard de Duivelstraat 1, 9000 Gent. nobabes.be