Astrid (27) shopt vooral tweedehands: ‘Duurzame mode kopen hoeft geen opoffering te zijn’

Op haar platform Thank God It’s spit Astrid (27) de verschillende aspecten van een duurzame levensstijl uit. Van mode tot het huishouden: stapje voor stapje beweegt ze richting bewustere keuzes.

Ontdek onderaan concrete tips van Astrid van Thank God It’s.

Kantelpunt

Tien jaar geleden ben ik begonnen met een modeblog zo commercieel als de pest. Ik ben dus zeker niet gestart met duurzaamheid in het achterhoofd. Wel kocht ik altijd al voornamelijk vintage kleding. Al snel blogde ik voornamelijk over betaalbare mode: niet door fast fashionketens te promoten, maar door tweedehandswinkels af te schuimen naar originele vondsten en te kiezen voor kwalitatieve kleding. Die insteek was de basis voor mijn omschakeling naar een duurzame lifestyleblog.

Enkele jaren geleden startte ik met onderzoeken of high street ketens werken aan verduurzaming door hen vragen te stellen. Grappig genoeg kreeg ik ook echt antwoorden. De merken werden toen nog niet overrompeld door vragen en hadden er dus tijd voor. De reacties waren verre van ideaal, maar ik vond het wel leuk om actief vragen te stellen.

Op dat moment was het aanbod van duurzame merken nog maar mager. Ik was ook nog student dus dure merken kopen zat er qua budget niet in. Ik ging naar de tweedehandswinkels van Think Twice op de dagen dat je er voor één euro stuks kon kopen. Nog steeds is tachtig procent van mijn kledingkast tweedehands. Als modeliefhebber met een specifieke smaak is enkel kleding kopen in duurzame modeboetieks onmogelijk, maar mijn voorliefde voor tweedehands is de ideale oplossing.

Ondertussen blog ik over meer dan mode alleen. Omdat ik een moeilijke huid heb, ben ik me gaan verdiepen in beauty. Ik heb veel producten geëlimineerd. Gaandeweg had ik geen producten meer in m’n badkamerkast en ben ik van nul terug begonnen. Deze aanpak heb ik doorgetrokken naar mijn huishouden. Ik gebruikte op wat ik nog had staan en dacht beter na over nieuwe producten. Ik kwam tot de conclusie dat minder echt beter is wanneer het rond beauty en huishoudproducten draait: je hebt niet zoveel nodig als je denkt en de producten die je in de winkel koopt zijn vaak slecht voor zowel het milieu als je gezondheid.

Aanpak

Mijn vader zegt altijd dat een mens maar één broek nodig heeft. Tja, praktisch gezien klopt dat misschien, maar als modeliefhebber heb ik toch liever meer opties. Voor mij is schoonheid ook een criterium om iets te kopen, naast de duurzame aspecten. Dat klinkt misschien oppervlakkig, maar als je iets oprecht heel mooi vindt, draag je het ook vaak en lang.

Ik koop zo min mogelijk nieuw, maar ondergoed en panty’s koop ik niet tweedehands. Daarvoor zoek ik naar basic, duurzame merken. Wil je liever sexy lingerie? Koop dan een mooi en kwalitatief setje, eventueel zelfs lokaal geproduceerd. Je kunt altijd een duurzaam alternatief vinden.

Ik ga de grote merken niet uit de weg omdat ze een groot bereik hebben en dus een grote impact kunnen hebben. Wie heeft er nu niets van Ikea? Alles wat zij doen om duurzamer te produceren, is een stap in de goede richting. Je moet wel kritisch blijven natuurlijk en niet zomaar kopen om te kopen. Op vlak van interieur is dat misschien iets makkelijker, aan één bed heb je namelijk al genoeg terwijl je van kledij toch meerdere stuks in de kast hebt hangen.

Reacties

Toen ik de shift heb gemaakt, ben ik super veel volgers verloren. En ook interactie van volgers is sterk gedaald. Dat heeft te maken met hoe het influencerleventje werkt. Toen ik nog commerciëlere berichten postte, had ik sowieso likes van andere bloggers en influencers. Eigenlijk is het een kleine gemeenschap die zichzelf in stand houdt en steunt.

Nu heel veel posts niet meer in lijn liggen met de zaken die mijn oorspronkelijke volgers leuk of interessant vonden, haken ze af. Ik krijg ook soms kritiek van mensen die de shift wel al gemaakt hebben. Als ik een outfit draag die niet volledig duurzaam is, word ik daarop afgerekend.

Gelukkig bestaat er ook een gemeenschap van mensen die bewust duurzaam leven en elkaar positief stimuleren. Zelf ben ik nog een groentje in die gemeenschap, maar zeker internationaal zijn er heel wat boeiende figuren om te volgen.

Inspireren

Ik probeer soms mensen aan te spreken over een groener leven. Sommige mensen staan daar totaal niet voor open, maar anderen wel. Je kunt maar proberen. Ik vind het niet erg om soms tegen schenen te schoppen.

Toch besef ik ook dat je niemand zomaar iets kunt opleggen. Ik kan niemand dwingen om duurzamer te leven. De dingen die ik moeilijk vind om te laten, moeten me een spiegel voorhouden en me beter leren omgaan met het gedrag van anderen. Wat voor mij makkelijk is, is het niet noodzakelijk voor anderen en vice versa. We moeten allemaal naar een persoonlijke aanpak zoeken, een manier die voor ons werkt en die past binnen ons leven. Dat is soms even zoeken, maar het is mogelijk.

We hebben hier alles wat ons hartje begeert, een paar kleine aanpassingen moeten toch mogelijk zijn? Kleiner gaan wonen en minder nieuwe dingen kopen klinkt helaas voor veel mensen als een opoffering, maar dat hoeft toch niet zo te zijn? Zie het als een leuke uitdaging.

Wanneer mensen me vertellen dat ze een bewustere keuze gemaakt hebben, ben ik superblij. Ik probeer dan natuurlijk niet te zelfvoldaan te reageren, playing it cool, maar vanbinnen juich ik echt. Het is oké om stap voor stap vooruit te gaan. Kleine veranderingen zijn ook nuttig. Ik begrijp dat mensen niet in één keer heel hun leven omgooien.

Op vlak van beauty hoop ik wel dat mensen wat meer nadenken. Wat je op je smeert, is belangrijk voor je gezondheid. We worden constant in de val gelokt. Het is niet omdat iets goed verpakt wordt, op een goede plaats verkocht wordt en een goed marketingteam heeft, dat het ook goed is. Gebruik altijd je gezond verstand.

Dat er geen draagvlak zou zijn voor wetten rond duurzaamheid vind ik bullshit. Dat ze van hogerhand niet verbieden dat kleding door moderne slaven wordt gemaakt en dat vlees op een milieuvervuilende en dieronvriendelijke manier wordt geproduceerd is absurd. Giet zo’n dingen gewoon in wetten. Het excuus dat mensen in lageloonlanden geen job meer zullen hebben als er zo’n wetten komen slaat nergens op. Bovendien zouden we hen moeten helpen om hun eigen economie te ontwikkelen. We maken lageloonlanden afhankelijk van ons door er een prijzenoorlog uit te vechten. Ook dat is uitbuiten.