Tuinparadijs met uitzicht

Een buitenverblijf in Uruguay, in Franse landhuisstijl maar wel uitsluitend gebouwd met lokale materialen : dat was het uitgangspunt voor deze woning met uitkijk op haar eigen park en op de oceaan.

Als welgestelde Argentijnen uit Buenos Aires op zoek gaan naar een weekendhuisje, valt de keuze meestal op een plek in het naburige Uruguay. De goedkope grond, de geringe criminaliteit en de ongerepte natuur hebben dit land in de loop der jaren terecht de status van het ‘Zuid-Amerikaanse Zwitserland’ opgeleverd. Op slechts een halfuur vliegen van Buenos Aires, via de Rio de la Plata, ligt Punta del Este, een stadje aan de Atlantische kust. Dat stond in de jaren zestig al bekend als geliefd toevluchtsoord van Hollywoodsterren en internationale ondernemers. Tegenwoordig maken alleen nog de villawijken aan de rand van de stad indruk. Europese architecten als Antonio Bonet lieten er hun sporen na in de vorm van imposante woningen. Maar het centrum doet veeleer denken aan de monotone betonbouw van Benidorm of Acapulco.

In de loop der jaren weken de Argentijnen met smaak steeds verder uit naar het noorden om daar, langs de Atlantische kust, een vakantiehuis te bouwen. Enkele kilometers landinwaarts konden ze er tot enkele jaren geleden voor een zacht prijsje nog grond op de kop tikken. “Onweerstaanbaar”, zo omschrijft de gelukkige eigenaar de buitenkans die zich begin jaren negentig aandiende. “Eerst kochten mijn vrouw en ik slechts één chacra (5 ha). Mijn vader lachte ons uit en vroeg zich af wat wij in deze uithoek te zoeken hadden.”

Van meet af aan stond het echtpaar een rustig buitenverblijf voor de hele familie voor ogen, ver van het tumult van miljoenenstad Buenos Aires. Ze vertrouwden de bevriende Argentijnse architecte Irene Joselevich de bouw van de woning toe. Het huis moest hoog genoeg worden en zodanig op het terrein komen te liggen dat de zee vanaf de bovenste verdieping te zien zou zijn. Bovendien mochten er alleen lokale materialen worden gebruikt, al wilde het echtpaar wel graag iets in Franse landhuisstijl. Vanwege de groene passie van Rosa Oks, de vrouw des huizes, stond ook de tuin centraal in de bouwplannen. “We hebben eerst een aantal bomen op het kale terrein geplant, met het Arboretum Lussisch in Punta Ballena als inspiratiebron. Ook wilden we graag zo veel mogelijk boomsoorten uit alle hoeken van de wereld in onze tuin samenbrengen”, aldus Rosa.

Groot overkapt terras

Langzaam maar zeker kregen tuin en woning vorm. De architecte ontwierp een 33 meter lang en 10 meter hoog gebouw met een gevel van gestapelde granietstenen. Het huis bestaat uit twee grote delen. Links bevindt zich een woonkamer van twee verdiepingen hoog met een grote haard en een keuken. De ingang in het midden van het huis leidt naar het privégedeelte rechts, waar slaap- en badkamers zijn ondergebracht.

“Het mooist vind ik zelf echter nog de achterkant van het huis”, zegt Rosa. Hier ondersteunen acht meter hoge zuilen van eucalyptushout het puntdak boven het open terras over de volle breedte van het huis. Dit overkapte terras beslaat precies de helft van de totale diepte van de woning. “’s Zomers zijn we toch meestal buiten.”

Metershoge glazen deuren en ramen in smalle houten kozijnen zorgen in het linkerdeel van het huis voor een naadloze overgang tussen binnen en buiten, en laten de woonkamer baden in een zee van licht.

Buiten voert een trap van het terras naar de bovenverdieping, die aan de achterzijde in het midden een opening kreeg voor een loungeplek met hangmatten. Links liggen de slaapvertrekken van de eigenaars. Aan de voorzijde is dit hoge terras voorzien van ramen met uitzicht op de Atlantische Oceaan. Aan de tuinzijde kijk je uit op het park dat de woning omgeeft.

Merkwaardige muren

Bij de inrichting ging het er vooral om zo veel mogelijk ruimte te scheppen voor de vele erfstukken van het echtpaar, aangevuld met een grote verzameling souvenirs uit alle delen van de wereld. Pijnboomhouten banken werden door Rosa stijlvol gecombineerd met zelfontworpen meubels van haar man. Met zijn warme en gezellige sfeer weerspiegelt het interieur het karakter van de bewoners.

Het opvallendst aan de woning is zonder meer de muur van gestapelde granietstenen in alle vormen en maten. Architect Joselevich is erin geslaagd om de uit deze stenen opgetrokken binnenmuren zonder enig zichtbaar beton met de buitenmuren te verbinden. De granieten stenen lijken los op elkaar te liggen, maar zijn in werkelijkheid aan de achterkant aan elkaar bevestigd, onzichtbaar voor het oog. In het interieur is verder hoofdzakelijk gebruik gemaakt van lokaal lapacho-hout.

Stukje bij beetje kocht het echtpaar extra grond bij. “Hier in Las Vistas brengt mijn vrouw het grootste deel van de tijd in de tuin door. Bovendien droomden we allebei van een park om samen met onze vele logés in te gaan wandelen”, geeft Pablo Oks als reden om de tuin uit te breiden. De bevriende landschapsarchitecte Ana Rascovsky hielp Rosa bij de inrichting van de tuin. Bij de ingang voor het huis legden ze een grote vijver met papyrusriet en waterlelies aan.

Intussen beslaat de tuin zo’n twintig hectare en zijn de in 1991 geplante bomen bijna vijftien meter hoog, dankzij het tropische, warme, vochtige klimaat. Het buitenverblijf is uitgegroeid tot een prachtig tuinparadijs. Elk jaar komt de hele familie, die over de hele wereld is uitgevlogen, hier samen kerst vieren.

Tekst Oliver Ike – Foto’s Grazia Branco