Eten en drinken

In Andalusië speelt, dankzij de vrijwel altijd schijnende zon, een groot deel van het leven zich op straat af. In dat straatleven zijn vreemdelingen moeilijk in te passen. Spaans geldt als wereldtaal en wie het niet verstaat, wordt als doof beschouwd en luider toegesproken. Met de Spanjaard kan de dove gelukkig de gastronomie delen: de tapa.

Een tapa is veel meer dan een snelle hap. Hij wordt aan de toog gegeten, staande met een glas fino sherry en vooral: al pratend. Het summum van fast food, maar in een eindeloze verscheidenheid.

Stukjes gestoofde vis of vlees, de vleeswaren van het varken in al zijn grootheid, olijven en noten, schelpen en garnalen: alles wat eetbaar is, wordt in een eigen stijl door de barman tot tapa verwerkt. De fino sherry hoort erbij: onder flor (kaamgist) gerijpte, versterkte witte palomino-wijn. Of manzanilla uit Sanlucar, een kuststadje waar de oceaanlucht de flor beter doet ontwikkelen.

In een spetterende tapa-ambiance hoeft men van het trage, zittende restaurantleven niet al te veel verwachten. In veel gevallen wordt een soort opgeblazen tapa’s op tafel gebracht, vergezeld van platgekookte groenten en aardappelen.

Het ontbreekt veel restaurants aan rigueur de service: wijnmillésimes zijn een onbekend principe, serranoham wordt als pata negra geserveerd, omelet met gamba blijkt op tafel uiteindelijk een ei met platte bonen uit blik, overadellijkheid van vlees wordt verhuld door extra zout te grillen, de olijfolie op tafel is ranzig.

Bron: Weekend Knack