Vinted-oprichtster Milda Mitkute: ‘Als je kleding gratis weggeeft, schatten mensen die niet naar waarde’

Uit nieuwsgierigheid naar de kleerkast van andere mensen richtte Milda Mitkute veertien jaar geleden de app Vinted op. Wat begon als een wild idee is intussen uitgegroeid tot een revolutie in de tweedehandsmode. Tijd voor een terugblik met Mitkute, die het bedrijf intussen verlaten heeft.

‘Bewijzen dat tweedehands een eerste keuze kan zijn.’ Dat is de missie van Vinted, de app die in 2008 in Litouwen werd opgericht door Milda Mitkute en Justas Janauskas. Dat het bedrijf in dat opzet geslaagd is, bewijzen de 50 miljoen leden elke dag. Intussen is de app gelanceerd in 15 markten, verspreid over Europa en Noord-Amerika. Het hoofdkantoor van de start-up is in Vilnius, maar ook in Amsterdam, Berlijn, Utrecht en Praag stelt het mensen te werk. In totaal telt het bedrijf meer dan 1.000 werknemers.

In 2021 waren de populairste kledingmerken Nike, JBC, Levi’s en Petit Bateau, naast kledingstukken met het meer algemene label ‘vintage’. Intussen is de catalogus ook aangevuld met interieurspullen. Denk aan Riviéra Maison, Casa, Villeroy & Boch… Met twee miljoen Belgische leden hoopt het platform shoppers mondiger te maken en te inspireren door hen te helpen begrijpen hoe gemakkelijk het kan zijn om te kiezen voor een meer verantwoorde en circulaire mode.

Vandaag is Milda Mitkute zelf niet langer betrokken bij het dagelijks reilen en zeilen in het bedrijf, maar focust ze zich op het moederschap. Toch vond ze tijd voor een videogesprek waarin ze terugblikt op de bewogen jaren bij de app.

Hoe ben je op het idee gekomen om Vinted op te richten?

Milda Mitkute: ‘Het idee is ontstaan toen ik tijdens het verhuizen mijn kast opruimde en besefte hoeveel kleding ik amper gedragen had. Ik dacht bij mezelf: zou het niet fijn zijn als mijn vrienden online in mijn kast konden kijken en omgekeerd? Op die manier zou ik gemakklijk van mijn ongedragen kledingstukken verlost geraken en mijn garderobe updaten zonder nieuwe stuks te kopen. Dat was in 2008, toen was ik 21 en studeerde ik nog. Ik heb nooit durven dromen dat dit zou uitgroeien tot zoiets groots. Blijkbaar was ik niet de enige met een overvolle kleerkast.’

Wanneer besefte je dat Vinted niet zomaar een klein project was, maar een idee met potentieel?

‘De eerste twee jaar was het meer een soort hobbyproject, iets wat we naast onze fulltime job deden. Zelfs toen Vinted langzaam begon te groeien, zijn we het niet meteen als een bedrijf beginnen beschouwen. Ik was destijds 21, en niet meteen geïnteresseerd in zaken. We kregen wel regelmatig aanbiedingen om ons concept te verkopen, maar daar gingen we niet op in. Het was ons hobbyproject, en we wilden graag zelf experimenteren wat werkte en wat niet. Dat zou niet langer kunnen als we de app te snel zouden verkochten. Twee of drie jaar na onze oprichting kregen we onze eerste echte zakenpartner. Hij deed ons inzien dat we het potentieel van Vinted onderschatten en dat het concept echt zou kunnen exploderen. Op dat moment was Vinted al actief in Litouwen, Duitsland en Tsjechië, waar de app goed en snel groeide. Toen onze partner voorstelde om het grootster aan te pakken, met een Europees netwerk, viel voor ons de puzzel in elkaar. Plots beseften we dat Vinted de tweedehandsmarkt echt kon veranderen.’

‘In Duitsland is er de afgelopen jaren een grote shift geweest in de perceptie rond tweedehandsgoederen. Vroeger werd dat vooral gekocht omdat het goedkoper is, niet per se omdat het duurzaam is. Met Vinted wilden we dat veranderen, door heel onze waarden heel expliciet in de verf te zetten. In zowat alle Europese landen is er een overconsumptie van kleding. Onze grootmoeders hadden maar één paar schoenen voor alle seizoenen. Wij hebben er al minstens twee, alleen al voor de winter. En dan zwijg ik nog over jurken die we nooit dragen.’

Maar waarom dan kleding verkopen, in plaats van het weg te geven?

‘Ik heb gemerkt dat als je iets voor niets weggeeft, dat mensen het alleen willen hebben omdat het gratis is. Je moet de prijs dus minstens op 2 of 3 euro zetten opdat de koper het kledingstuk naar waarde zal schatten.’

Ben je niet bang dat Vinted dwangmatig kopen zal aanmoedigen? Kleding is immers heel makkelijk weer door te verkopen.

‘Het is ingewikkelder dan dat. Het gaat niet alleen om goedkoop verkopen en kopen. Het gaat er ook om dat je je bewust bent van wat je in je kast hebt en wat je eruit haalt. Foto’s maken van kleding en ze uploaden kost tijd! Dus als ik nu iets nieuws koop, denk ik twee keer na omdat ik weet dat ik het niet meer kan weggooien. En een nieuwe eigenaar vinden is tijdrovend. Dus vraag ik mezelf af, “Heb ik dit echt nodig?” Dat is het tegenovergestelde van dwangmatig kopen. Ik denk niet dat ik de enige ben die er zo over denkt. Mijn koopprofiel is veranderd sinds de Vinted-ervaring.’

Intussen heb je het bedrijf verlaten. Denk je soms aan een terugkeer?

‘Ik ben vijf jaar geleden vertrokken, en nu ben ik met zwangerschapsverlof, dus ik ben niet van plan om terug te komen. Ik zit een beetje in een familieproject. Ik heb al vier kinderen, een vijfde is op komst.’

Wat is volgens u de grootste uitdaging voor Vinted in de komende jaren?

‘Ik denk dat het een grote uitdaging is om van tweedehands een eerste keuze te maken. Telkens wanneer iemand een voorwerp wil kopen, moet hij of zij onmiddellijk overwegen het tweedehands aan te schaffen. We zien een zekere verandering, mensen beginnen deze reflex te krijgen. Concreet betekent dit dat de aankopen op Vinted toenemen.’

En voor jou?

‘Mijn persoonlijke uitdaging is meer om een impact te creëren op het gebied van klimaatverandering. Ik wil een concept vinden dat verandert. Iets dat niet zoals de gebruikelijke bla bla bla is, maar lezingen en evenementen omvat. Ik wil iets doen waar mensen naar zullen luisteren. Dat is mijn toekomstige project.’