Een verslag van de mannenmodeweken: afscheid van het maatpak

De transformatie van de mannenmode blijft voortduren en streetwear verslaat de nette-heren-kleren. Dat bleek nog maar eens tijdens de recente modeweken, van New Jersey tot Parijs.

Het mannenseizoen begon dit keer niet in Londen, zoals gewoonlijk, maar in New York, met de uitreiking van de CFDA Awards, de Oscars van de mode. James Jebbia, het brein achter Supreme, werd daar gekroond tot beste mannenontwerper. Het was de eerste keer dat een streetwearmerk zo’n prestigieuze prijs kreeg, en een teken aan de wand: het geflirt tussen luxe en straatstijl heeft tot een huwelijk geleid. Of anders gezegd: een T-shirt van 40 euro kan net zo begerenswaardig zijn als een T-shirt van 400 euro.

Aan de overkant van de Hudson, in New Jersey, organiseerde Anthony Vaccarello diezelfde week voor het eerst een aparte show voor de mannenlijn van Saint Laurent. De set, in openlucht, met de wolkenkrabbers van Manhattan op de achtergrond, oogde spectaculair op Instagram. Maar de collectie had, van ver gezien, weinig om het lijf: zilveren bodypaint, skinny jeans.

ONDERTUSSEN IN MIlAAN

Van Firenze reisde de modekaravaan naar Milaan, voor de show van Ermenegildo Zegna. Artistiek directeur Alessandro Sartori organiseerde zijn show in de voorstad Segrate, vlak bij de luchthaven van Linate, op een gespiegelde catwalk in een vijver voor het Palazzo Mondadori, het hoofdkwartier van glas en beton van de uitgeverij met dezelfde naam. Het gebouw, uit 1968, is van de hand van de Braziliaanse architect Oscar Niemeyer, en dus een meesterwerk. Zegna is het schoolvoorbeeld van een traditioneel textielbedrijf op zoek naar relevantie in revolutionaire tijden. Het maatpak – uniform van de heteroseksuele blanke man – komt nooit meer terug. Of toch niet zoals vroeger. En streetwear is here to stay. Maar op de extreme vorm van streetwear die op dit moment zo populair is, staat wellicht een tijdslimiet. Zegna bewandelt een gulden middenweg: de look is in wezen casual, en de doelgroep is veel jonger dan ooit tevoren, maar de uitwerking is elegant en geraffineerd.

Milaan was sterker dan voorbije seizoenen. De week is gekrompen, en er is nu meer focus, minder vulsel. Maar al bij al zijn brands belangrijker geworden dan kleren. Alleen de coolfactor telt. Huizen als Dolce & Gabbana en Dsquared lijken de weg kwijt. Diesel doet zijn best met Red Tag, een nieuw project met gastdesigners: de tweede editie, helemaal on point, werd getekend door de Belg Glenn Martens. Prada zit ergens tussenin. Uitstekende collecties, maar minder richtinggevend dan in het verleden. Het goede nieuws is dat er naast de fossielen van de Italiaanse mode eindelijk plaats is voor vers bloed: merken als MSGM, N°21, Palm Angels en Sunnei. Milaan verwelkomde voor het eerst ook Stella McCartney, die op de laatste avond van de fashion week een groot tuinfeest gaf, en misschien het hipste Japanse streetmerk van het moment, Cav Empt, dat de week opende. De meest essentiële shows waren die van Zegna, Versace en vooral Marni, waar Francesco Risso in een ondergrondse parking de Olympische Spelen naar zijn hand zette: hij gooide de tenues van een hoop verschillende sporten door elkaar, en maakte er kleren mee die niet noodzakelijk bestemd zijn voor gespierde adonissen.

Hertekend landschap

De grootste manoeuvres van de mannenmode waren gereserveerd voor Parijs (te laat voor onze deadline: je vindt een uitgebreid verslag op weekend.be). Raf Simons kwam terug na enkele seizoenen in New York; Undercover maakte na twee decennia de switch van damesshows naar mannenshows. Ook belangrijk: luxekolos LVMH heeft het voorbije jaar het speelveld hertekend. En de eerste resultaten van die stoelendans waren vorige week te zien. Bij Louis Vuitton werd Kim Jones na zeven jaar vervangen door Virgil Abloh, het orakel achter het streetwearlabel Off White. Jones maakte de transfer naar Dior Homme.

Kris Van Assche, die Dior Homme mee hielp opstarten en er de voorbije elf jaar de creatieve leiding had, verhuisde naar Berluti, in de plaats van Haider Ackermann. Het nieuwe organigram van de mannenmode reflecteert de nieuwe realiteit: Kim Jones, Kris Van Assche en Virgil Abloh zijn meesters in het mixen van straat en chic: Jones haalde Supreme binnen bij Vuitton, en Abloh heerst wereldwijd over de streetwearscene als een rattenvanger van Hamelen (zijn sneakers voor Nike zie je overal). Van Assche combineert al jaren pakken met sneakers. Zijn eerste campagne voor Berluti, in zwart-wit, toont naakte jongens met een paar schoenen rond hun nek. Voer voor millennials. De eerste volwaardige collectie van Van Assche voor Berluti wordt pas in januari volgend jaar onthuld.

Wordt verwacht

In september volgt eerst nog een andere, naar alle verwachtingen spectaculaire reveal: Hedi Slimane toont dan zijn eerste collectie voor Céline. Daarbij hoort, voor het eerst in de geschiedenis van dat merk, ook een mannenlijn. Allicht gaat Slimane net als bij zijn vorige opdrachtgever Saint Laurent met de sloophamer tekeer, en blijft er van de visie van Phoebe Philo straks niet veel over. Dat is niet noodzakelijk erg: het merk heeft door de jaren heen al een rist identiteiten gehad. Niet zo lang geleden werd Céline ontworpen door Michael Kors. Maar dat was pre-Instagram en is intussen vergeten en vergeven. De mannenmodebrigade kijkt in elk geval al met spanning uit naar september – ook voor het debuut van Riccardo Tisci bij Burberry in Londen, tijdens de damesmodeweek.

En het officiële mannenseizoen? Dat eindigde eind juni niet in Parijs, zoals gewoonlijk, maar in Marseille, met de reveal van de mannenlijn van Fransman Jacquemus. De mannenmode spreidt zijn tentakels uit, en er is geen ontsnappen aan.

Designer van het moment

De Brit Craig Green, die kostuums ontwierp voor Alien: Covenant, ruilde dit seizoen Londen voor de Boboli-tuinen van Firenze. Hij was er eregast van Pitti, de gigantische beurs voor mannenmode. Daar bereikte hij voor zijn hybride van goth, sciencefiction en Issey Miyake een breder publiek dan thuis. Green wordt in modekringen beschouwd als een van de belangrijkste designers van zijn generatie. Supersterstatus is wellicht niet veraf, onder meer dankzij collabs met Moncler en nu ook Nike. Hoogtepunt van zijn show: een reeks pij-achtige outfits met psychedelische tie-dyeprints.

Het comebacklabel

Paul Surridge, nog een Brit, showde in Firenze zijn eerste toegewijde mannencollectie voor Cavalli. De ontwerper kreeg de zware taak om dat extravagante, in de vergeetput gesukkelde huis opnieuw relevant te maken. Met de dameslijn is dat nog niet echt gelukt, maar de mannenshow mocht er zijn: korte shorts, joggingbroeken met dierenprints en opvallende sneakers (een essentieel accessoire in het modelandschap van 2018). De locatie was top, letterlijk en figuurlijk: een gigantisch klooster op een Toscaanse heuvel waar naar het schijnt nog vier monniken leven.