Virgil Abloh transformeert Louis Vuitton tot streetwearmerk in de luxecategorie

En toen veroverde streetwear de luxesector. Of was het omgekeerd? Virgil Abloh debuteerde bij Louis Vuitton met een show die tegelijk spectaculair was en een beetje gewoontjes.

Er wordt dit seizoen veelvuldig geëxperimenteerd in de mannenmode. Luxekolossus LVMH, het conglommeraat achter onder meer Dior, Louis Vuitton en Givenchy, heeft het hele speelveld hertekend.

Bij Louis Vuitton werd Kim Jones na zeven jaar vervangen door Virgil Abloh, het orakel achter het opgepimpte streetwearlabel Off White. Jones maakte de transfer naar Dior Homme. En Kris Van Assche, die Dior Homme mee hielp opstarten en er de voorbije elf jaar de creatieve leiding had, verhuisde naar Berluti, in de plaats van Haider Ackermann. Het nieuwe organigram van de mannenmode reflecteert de nieuwe realiteit, waar cool belangrijker is dan keurig.

Het is, in het geval van LVMH, ook een inhaalbeweging. Bij concurrent Kering wordt al veel langer gemikt op Millennials en generatie Z — zie ook de bijzonder succesvolle stijlrevoluties bij Gucci en Balenciaga.

Niet meer thuis

De eerste reveal van de Parijse mannenmodeweek vond gisteren plaats in de klassieke tuin van het Palais Royal. Abloh liet er een tweehonderd meter lange catwalk leggen voor zijn debuut bij Vuitton. De catwalk was opgevat als een regenboog, met secties in verschillende kleuren. Abloh had, behalve pers, influencers en de West-Kardashians, Rihanna en Naomi Campbell, ook modestudenten en personeel uitgenodigd. En die droegen allemaal T-shirts, in de kleur van hun sectie.

Voor de gasten op de front row lag ook een t-shirt klaar (wij zaten helemaal aan het eind van de regenboog, en kregen paars), plus een exemplaar van The vocabulary according to Virgil Abloh, A liberal definition of terms and explanation of ideas, een lexicon waarin de ontwerper en zakenman uitweidt over, onder veel meer, accessomorphosis (wanneer een accessoire een kledingstuk wordt), ironie (‘de filosofie van een nieuwe generatie: de aanwezigheid van Virgil Abloh bij Louis Vuitton’), Margielaisme (‘de modereligie van een generatie jongere designers waartoe ook Virgil Abloh behoort’), en taupe (Virgil Ablohs favoriete kleur sinds 1980).

De regenboog kon op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Abloh wou, zoals dat gaat, bij Vuitton beginnen met een blank vel papier. Hij opende met een reeks zwarte jongens in witte silhouetten en daarna was het de beurt aan technicolor.

De regenboog stond ook voor huidskleur. De tijd dat in mannenshows maar één of twee (en soms geen) gekleurde modellen meeliepen, is gelukkig al lang voorbij, en Abloh is ook niet de eerste Afrikaans-Amerikaanse ontwerper van een luxemerk, maar hij was wel extra inclusief, en dat is fijn. Bij het hogervermelde lexicon stak ook een map van de wereld met daarop de afkomst van elk model én van hun ouders. Colors of Benetton, vertaald voor generatie Z. Niets is nieuw.

En dan was er nog de regenboog uit The Wizard Of Oz, de rode draad in de collectie. Dorothy, alias Judy Garland, sliep op een trui in een veld van rode klaprozen. Er waren kleren in brick road yellow en tin man metallic. Playboy Carti sloot de show af als tinnen schrikvogel in een zilverkleurige lederen poncho met Wizard Of Oz-patches en een jeans met goudenbaksteenprint. En op ons paarse T-shirt stonden de woorden Not Here afgedrukt. Een verwijzing, allicht, naar het beroemdste citaat uit de film: We’re not in Kansas anymore.

De veilige keuze

Kim Jones, de voorganger van Abloh bij Vuitton, speelde al jaren met elementen uit street- en sportswear. Hij initieerde samenwerkingen met Fragment, het label van de Japanse stijlgoeroe Hiroshi Fujiwara, en streetwearimperium Supreme. Het debuut van Abloh bevatte geen enkele samenwerking: hij is de samenwerking. En hij deed, min of meer, wat van hem werd verwacht.

Hij transformeerde Vuitton van een luxemerk met een zekere street credibility tot een streetwearmerk in de luxecategorie. Of dat goed is voor Vuitton? Op korte termijn allicht wel. Maar misschien is het een brug te ver. Streetwear gaat nooit meer weg, maar de extreme streetweartrend die nu zo populair is, en waar Abloh meester in is, valt allicht ooit uit de gratie. Maar dat zijn zorgen voor morgen. Als Abloh ooit uitgepraat is, staat er weer een andere designer in de coulissen te wachten.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Alessandro Michele bij Gucci, enkele seizoenen geleden, is Abloh geen revolutionair. Zijn mode is minder opwindend en radicaal dan die van Demna Gvsalia voor Vetements en Balenciaga. Misschien past hij daarom goed bij Louis Vuitton, het grootste luxehuis van allemaal. Zijn mode is veilig en commercieel, maar toch net spannend genoeg.

Toen we na de show naar de uitgang stapten, liepen we na een paar tientallen meter bijna tegen Abloh, omringd door zijn publiek, maar ook alleen. Hij leek verweesd, tranen in de ogen, ontroerd, gelukkig.

Dàt was een mooi moment.