Serial daters klappen uit bed: ‘Vrouwen betalen een hogere prijs voor seks’

Tinder heeft vrijblijvende seks uit de taboesfeer gehaald, singles uit het sukkelhoekje. Wie wil, zit elke avond op café met een onbekende. Wat doet al dat daten met onze kijk op de liefde?

Met dank aan talloze apps is daten nu gemakkelijker dan ooit. Het aanbod aan potentiële partners is oneindig groot, de drempel om contact te zoeken erg laag. Hoe heeft dat onze visie op de liefde veranderd? Dat is de vraag waar ook onderzoekster Elisabeth Timmermans zich al vier jaar over buigt. Ze schreef er het boek ‘Liefde in tijden van Tinder’ over.

‘Datingapps hebben het hele kennismakingsritueel omgegooid’, legt ze uit. ‘Vroeger leerde je elkaar eerst kennen voor er seks aan te pas kwam. Nu is dat vaak omgekeerd. Een relatie begint fysiek en wordt daarna pas emotioneel. Dat geldt zeker voor jonge twintigers: veel van hen zijn nog volop op zoek naar hun plaats in het leven. Een serieus lief is voor hen geen prioriteit. Dus experimenteren ze met andere relatievormen. Denk bijvoorbeeld aan friends with benefits, waar de seksuele verkenning belangrijker is dan de emotionele binding.’

Relatieshoppen

Dat die emotionele binding op de lange baan geschoven wordt, heeft ook te maken met het grote aanbod aan mogelijke partners. Dat zorgt voor keuzestress en relationship shopping. ‘Door de komst van datingapps worden partners veel meer gekozen op basis van een soort checklist in je hoofd. Zit zijn baard goed? Heeft ze suffe hobby’s? Dat soort zaken zeggen niet per se veel over een persoon, maar toch gaan we er sneller iemand op afrekenen’, aldus de onderzoekster.

Het gevolg? We blijven ijverig naar links of naar rechts swipen in de hoop dat het toch een keertje écht raak is. Ondertussen verzamelen de apps een hoop data, die ze handig kunnen doorverkopen aan adverteerders. ‘Datingapps zijn erop gericht om gebruikers zo lang mogelijk op hun platform te houden en ze zo vaak mogelijk te laten terugkeren. Wie de ware liefde tegenkomt, zal logischerwijze de app van z’n telefoon smijten. Daarom werken Tinder en co vooral kortstondige ontmoetingen in de hand’, verklaart Timmermans.

Eindeloze eisenlijstjes, een overaanbod en een algoritme dat serial daten stimuleert. Het is niet zo verwonderlijk dat de zoektocht naar de liefde anno 2019 met veel meer trial and error gepaard gaat dan vroeger. Daar kan Jasper (35) van meespreken. In 2013 was hij een van de early adapters van Tinder. Op vier jaar tijd versleet hij ruim 60 dates voor hij de liefde tegen het lijf liep.

‘Na een lange relatie werd ik opnieuw vrijgezel. Dat betekende twee dingen: ik had plots veel meer tijd en veel minder seks. Tinder was een laagdrempelig middel om die problemen van de baan te helpen. Ik was niet per se op zoek naar een relatie, maar ik was wel benieuwd naar mijn ‘marktwaarde’. In het echte leven laten mensen niet snel blijken of ze je zien zitten of niet. Op Tinder wel. Als je een match hebt met iemand, dan weet je dat er wederzijdse interesse is. Dat neemt een drempel weg die er in het echte leven wel is. Voor mij was de app een handige manier om mijn ego een boost te geven.’

Stigma

Datingapps hebben de zoektocht naar de liefde bespreekbaar gemaakt. Het is in dat opzicht ook niet vreemd dat programma’s als ‘Blind Getrouwd’, ‘Blind date’ en ‘Matchmakers’ niet verlegen zitten om kandidaten én om kijkers. Vroeger was dat wel anders.

‘Het stigma rond datingapps is helemaal weg. Niemand schaamt zich er nog voor, of gaat ervan uit dat je hopeloos of seksverslaafd bent omdat je via het internet op zoek gaat naar liefde of affectie’, legt Jasper uit.

Voor vrouwen is de kostprijs van seks nog altijd hoger.

Toch betekent dat niet dat datingapps gebroken hebben met de klassieke regels, die dateren uit het pretinder-tijdperk. De nadruk ligt in eerste instantie misschien op het fysieke, dat betekent niet dat je daar zomaar voor uit ‘mag’ komen.

‘In mijn ervaring durven vrouwen er zelden openlijk voor uit te komen dat ze je willen zien omdat ze zin hebben in seks, terwijl de fysieke signalen heel duidelijk zijn. De merendeel wil eerst het traditionele spel spelen alvorens tot actie over te gaan. Slutshaming is nog steeds omnipresent. Het gebeurt door vrouwen onderling, door de media én door mannen. En daarnaast is de kostprijs voor seks voor vrouwen natuurlijk ook hoger. Ze kunnen zwanger geraken of verkracht worden. En een man komt quasi altijd klaar, terwijl dat voor een vrouw heel anders ligt.’

Vrouwen bij de vleet

En dan is er nog het overaanbod, dat keuzestress in de hand werkt. Ook daar heeft Jasper ervaring mee. ‘Datingapps creëren de illusie dat er een onuitputtelijke voorraad vrouwen op je zit te wachten. Je gaat als het ware matches verzamelen. Tot je er ineens veel te veel hebt en je onmogelijk nog kan kiezen. Want wat als je dan fout kiest? Eén goede match waar je tijd in kan investeren is veel waardevoller’, klinkt het.

Toch heeft dat overaanbod er niet voor gezorgd dat zijn lijstje met eisen langer werd, zoals onderzoekster Elisabeth Timmermans beweert. Integendeel. ‘Hoe meer verschillende mensen je leert kennen, hoe meer je beseft dat het onmogelijk is om ze vooraf in te schatten. Je denkt dat bepaalde kenmerken een garantie zijn op succes, tot je proefondervindelijk ontdekt dat dat niet zo is. Tinder heeft mij doen beseffen dat je nooit iemand zomaar mag afschrijven en dat hokjesdenken nergens goed voor is. Je moet je geest open houden, vooral in de zoektocht naar liefde’, besluit Jasper.

De 3-secondenregel

Voor de 28-jarige Jelle ligt dat net iets anders. Hij zette z’n eerste stapjes als holebi in het online datecircuit op z’n vijftiende en verkende in de loop der jaren verschillende datesites en -apps. Dat zorgde ervoor dat hij net kritischer is bij het selecteren van potentiële partners.

‘In slechts drie seconden heb ik mijn oordeel klaar over iemands online profiel. Je kan uit de foto afleiden waar iemand naar op zoek is. En bij twijfel kan het ook helpen om eens te kijken naar iemands virtueel netwerk. Gaat hij of zij om met mensen die mij niet liggen? Ook dat kan voor mij een afknapper zijn. Ik besef dat ik zo wellicht een hoop matches gemist heb, maar ik ben in de loop der jaren een pak kritischer geworden. Bij elke date neem je wat emotionele bagage mee’, legt hij uit.

Een ding is duidelijk: op de officiële – of moeten we zeggen: commerciële? – dag van de liefde hebben we het daten én het praten erover nog lang niet opgegeven. Ondanks alle doemverhalen wint hoop het nog steeds van de wanhoop en worden taboes gelukkig steeds zeldzamer.

De namen van de getuigen zijn fictief om hun anonimiteit te garanderen.