Van ervaren designers tot beginnende creatievelingen: België telt heel wat getalenteerde lichtontwerpers. Wil je weten waar de lamp brandt? Houd dan zeker deze namen in de gaten.
Marnick Smessaert
Hij wil zichzelf geen designer noemen, dus krijgt Marnick Smessaert de titel lichtkunstenaar. Met zijn bedrijf Dark bouwde hij sinds de eeuwwisseling een indrukwekkend oeuvre op.
Smessaert: ‘Onze eerste successen waren een interessante variatie op de saaie tl-bakken in kantoren, met de Ie en Hype van Anthony Duffeleer, en de Crosslight, die we met Jan Melis en Ben Oostrum maakten en die in het decor van De Laatste Show terechtkwam. Vandaag kan ik zeggen dat ik nog nooit een lelijk ding heb gemaakt.’
Koen Van Guijze
Ontwerper Koen Van Guijze draait al enkele decennia mee in de verlichtingssector. Precisie en humor kenmerken zijn collecties. Geïnspireerd door zijn reizen, het dagelijks leven of designtendensen werkt hij samen met lokale ambachtslui om zijn creatieve passie vorm te geven.
Nicolas Brevers
“Harmony and balance” staat er te lezen op de website van Nicolas Brevers. Meteen twee rake termen die de lichtontwerpen typeren die hij maakt met zijn studio Gobolights. Deze autodidactische ontwerper speelt met geometrische figuren en ruimtelijkheid om zo unieke verlichting te creëren.
Pauline + Luis
Paulineplusluis werd in 2024 gekroond tot Designer of the Year. In het juryrapport liet Amélie Rombauts, chef wonen van Knack Weekend & Le Vif Weekend, het volgende optekenen: ‘De bijzondere lampontwerpen van Pauline Capdo en Luis Bellenger verrassen in al hun eenvoud en maken van hun studio een waardige ambassadeur van wat België te bieden heeft op het vlak van productdesign.’
Het koppel achter de designstudio laat zich graag inspireren door alledaagse taferelen en geniet ervan te experimenteren met goedkope materialen. Maar wat ze vooral willen doen, is emoties oproepen bij het publiek.
Luis: ‘Dat is hoe wij ons proberen te onderscheiden: we ontwerpen industriële objecten die in serie geproduceerd worden, maar tegelijk een zekere poëzie bevatten, een déjà vu oproepen, of op zijn minst tot een tweede lezing aanzetten.’
